ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ (Σπύρος Ματιάτος)

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ
(Ο χαμός των αστεριών)

Γλεντούν τ’ αστέρια και το φεγγάρι
στη μέση στέκει και τους γελά,
λαμπρό, ολόγιομο, μαργαριτάρι,
σαν θείο πρόσωπο φεγγοβολά.

Στέλνουν τραγούδια φωνές και γέλια
νότες κεφάτες πάνω στη γη
και μες το ξέφρενο το πανηγύρι
ένα αστεράκι μονολογεί.

Είμαι ασήμαντο μικρό αστέρι
λίγο το φως μου μα και χλομό
αδέλφια ας βάλουμε όλα ένα χέρι
για να σωθούμε απ’ το χαμό.

Φεγγάρι πες μου, μήπως δεν βλέπεις;
μήπως τυφλώθηκες από το φως σου;
η νύχτα φεύγει που αξία έχεις
η αυγή σιμώνει φθάνει ο χαμός σου.

Σε ένα σώμα ας ενωθούμε
τρανή να γίνουμε φωτός πηγή
πριν έλθει ο ήλιος και όλα χαθούμε
εμείς να φέρουμε την χαραυγή.

Μέσα στη φιέστα στην παραζάλη
ποιος το ακούει; κανείς, θαρρώ
καυτό ένα δάκρυ αφήνει πάλι
και σβήνει πρώτο στον ουρανό.


Σπύρος Ματιάτος
Καρλόβασι, 12 Φεβρουαρίου 2006