Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ



Μαρίνου Αντύπα.  Εφημερίδα  «Ανάστασις», , Αργοστόλιον 20  Νοεμβρίου 1904.

Ω Λαέ εν ονόματι των ενδόξων Προγόνων Σου, εν ονόματι της μεγάλης Σου Ιστορίας, εν ονόματι της Ελευθερίας και του Πολιτισμού ου η γεννεά Σου υπήρξεν η Κοιτίς, τίναξε το σκότος το οποίον Σε ετύφλωσεν επί τεσσαράκοντα χρόνια, τέντωσε τα μέλη Σου άτινα εδέσμευσαν αι τεσσαρακονταετείς αλύσεις των ατίμων Αρχόντων Σου και ως Γίγας πελώριος και φοβερός πάρε από το ένα χέρι την Σημαίαν της Ελευθερίας και της Ιστορίας Σου, και στο άλλο το σπαθί της δικαίας και φοβεράς πολιτικής  σφαγής  των  Εθνικών   Εγκληματιών,  των   Υψηλοβάθμων    Προδοτών,  των Υπουργοβάθμων             κλεπτών  και αν είναι ανάγκη χάριν της Μεγάλης Μάνας μας, χάριν του μέλλοντος των τέκνων μας, χάριν της τιμής των θυγατέρων μας φώναξε ως ο Σαμψών.
«Αποθανήτω   η   ψυχή   μου  μετά των   προδοτών!».
Ναι μη φεισθής  ουδενός διότι ουδείς  εφείσθη Σου!
Μη θέσης ουδένα   εκτός   ευθύνης!
Τους μεν αχρείους και δημεγέρτας Κυβερνήτας και λαοπλάνους Βουλευτάς άρπαξε από το αυτί και φέρε τους Δέσμιους ενώπιον του Ρήγα και του Πατριάρχου και εκεί!  Στο Τεμενός  των Γραμμάτων  και της Προόδου.
            Έγειρον! τον βραχίονα σου και βαρείαν άφησε να πέση την Πολιτικήν  πληγήν  επί των χοιροειδεστάτων  τραχήλων των.
Και μετά ταύτα έν ονόματι της ισχύος Σου άρπαξε την ματωμένη Μάνα Σου και μαζί και οι      δύο  μάνα πληγωμένη και παιδί  σκελετομένο, πήγαινε μπροστά στους Άρχοντές  σου και πες τους με φωνήν που να ακουσθή στας τέσσαρας γωνίας της Γής!
«Άρχοντες
Είσθε υπεύθυνοι ενώπιον των  Νόμων   και του  Συντάγματος !
Είσθε όμως υπεύθυνοι ενώπιον του Ελληνικού   Λαού !  ενώπιον της               Ελληνικής  Ιστορίας!
Ενώπιον της  Δικαιοσύνης  και της  Αλήθειας!
Ενώπιον  της ευγνωμοσύνης  την οποίαν οφείλετε  εις  το Ελληνικόν    Έθνος  το οποίον Σας έκαμε  Χαϊδεμένα  του  Παιδιά και Σας  ενεθρόνησεν, εκεί που άλλοτε  ενεθρόνισεν  ο Μέγας Φειδίας, την Θεάν των Γραμμάτων και της Σοφίας !
Είσθε υπεύθυνοι, ω Άρχοντες ενώπιον του λόγου τον οποίον εδώσατε, όταν ανελάβατε την  διοίκησιν στα ένδοξα τούτα χώματα λέγοντες με φωνήν  καλώς ! ακουσθείσαν!
« Η  Ελλάς  είναι   του   λοιπού   η   Πατρίς   μας,  και   μόνος         μας   σκοπός   είναι   να   την   καταστήσωμεν   πρώτυπον                Βασιλείου       εν   τη   ανατολή!»
Και τω όντι, ω Άρχοντες !  ως να εισηκούσθησαν  εκείνοι!  Οι λόγοι Σας, ουχί εις τα ώτα των αγαθών πνευμάτων, αλλ’ εις τα ώτα όλων των Παμμιάρων και Παμπονήρων πνευμάτων εγένετο η Ελλάς, η  Πατρίς   μας   ω Άρχοντες!   Πρότυπον            Βασιλείου  εν τη Ανατολή, πλήν
Πρότυπον   διαφθοράς !
Πρότυπον   ατιμίας !
Πρότυπον   κακουργίας !
Πρότυπον  χρηματισμού  και   αναισχύντου  κολακείας!
Πρότυπον    Υπουργών   κλεπτώ ν   και    δολοφόνων !    
Πρότυπον Πρωθυπουργών και   στρατηγών  και Μητροπολιτών χαλκευθέντων εις τα χαλκευτήρια της Αυλής,  και γλυφόντων της κατσαρόλες των          μαγείρων     Σας.
Τοιούτον πρότυπον, ω Άρχοντες!  Δεν ηθέλατε Βεβαίως !
Ποσάκις η μεγάλη!  ψυχή Σας δεν επληρώθη χόλου και αδημονίας επί τη εικόνι         τοιούτου    προτύπου !
Ποσάκις δεν θα εσκέφθητε  να πατάξητε και να θρυμματίσητε όλην ταύτην την σπείραν των αυλοκολάκων και δούλων.!
Πλήν αυτή αύτη η σπείρα βεβαίως Σας ήτο εμπόδιον ως προς τούτο!
Αλλ’ εάν έχει ούτω εάν η σπείρα των ανάνδρων και λαοπλάνων Σας ήτο εμπόδιον ω Άρχοντες!  Και δεν σας άφινεν να εργασθήτε υπέρ του Μεγαλείου της Ελλάδος και της Ιστορίας της, διατί Σεις οι κληρονόμοι του Κόδρου και του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου δεν εξήλθετε πύρινοι και κεραυνοφόροι ως ο Ολύμπιος Ζευς του ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ και των ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ, και με φωνήν ως εκείνη ην εξέβαλεν ο Άρης υπό του ενδόξου Διομήδους πληγωθείς, να φωνάξητε
Έλληνες! Πιστοί τηρηταί του όρκου μας και των μεγάλων μας Λόγων!
Προτιμώμεν την   εξορίαν   του   αειμνήστου   Όθωνος       προτιμώμεν    την   αυταπάρνησην   του   ενδόξου    Κόδρου,   προτιμώμεν   τον   μαρτυρικόν   θάνατον  του   Θείου  Κωνσταντίνου,   προτιμώμεν   να   μας    αναγράψει    η  Ιστορία   μεγάλους    και    θείους    παρά    να  διέλθωμεν  τα    έτη   της   εξουσίας    μας    συνθηκολογούντες    με    τα   ατιμώτερα   και   πλέον    ακάθαρτα   αγγεία    εντός   του   βάθους   των   οποίων   βράζουν   με    απαίσιον    κρότον,   η  αρπαγή,   η   προδοσία,   η   ασυνειδησία,   η   πλήρη ς     ατίμωσις !».   
Άλλ’ εάν επί τεσσαράκοντα όλα χρόνια ότε νέοι  και ρωμαλέοι και παρθένοι την καρδίαν δεν επράξαμεν ό,τι έπρεπεν να πράξωμεν, νυν ότε το βάρος των ετών και η τεσσαρακονταετής διαφθορά έκλιναν το σώμα μας και απεμαλάκιναν την διάνοιάν μας, ο μόνος λιμήν σωτηρίας και δια τους υλόφρονας άρχοντας, και δια τους λαοπλάνους πολιτικούς μας, είναι   αι   σκήται   του   αγίου   όρους !  εκεί εν προσευχή και νηστεία και μακράν των πειρασμών και των κακών γλωσσών θα δυνηθώσι να συνεχίσωσι την προς τον  Πλάστην   βλασφημίαν!  
Αυτά να είπης, ω Λαέ!  και αυτά να πράξεις, να αφεθής δε εξ ολοκλήρου εις τας ιδίας Σου δυνάμεις μακράν αρχόντων και γραμματέων και φαρισσαίων, και να μεταχειρισθής ως όπλα της τιμωρίας όλων των ενόχων όλα τα όπλα άτινα παρέχει ο σημερινός πολιτισμός και η πρόοδος εν ανάγκη δε και αυτήν την ζωή Σου, και να γνωρίζης καλώς ότι η πρόοδος και η αρετή εις τους λαούς προέρχονται εκ των κάτωθεν και ουχί εκ των άνωθεν, διότι εις τα άνω Στρώματα της Κοινωνίας ένας ευρέθη Μελάς και άπειροι Προδόται και κλέπται ενώ στα στρώματα τα ιδικά Σου άπειροι είναι οι Διάκοι και οι Μιαούληδες οι Ανδρούτσοι και Νοταράδες !-  


Το παραπάνω κείμενο του Γνήσιου Σοσιαλιστή, Μαρίνου Αντύπα, το οποίο το βρίσκω πολύ επίκαιρο για τις μέρες μας, θεώρησα καλό να το δημοσιεύσω, σαν ένα  μικρό δείγμα της τεράστιας  πολιτικής  ιστορίας και πολιτικής κουλτούρας, της Κεφαλονιάς, για την οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι.  Επίσης πιστεύω ότι δεν πρέπει να περνούν στη λήθη ηγετικές φυσιογνωμίες, με χαρίσματα και αρετές, τις οποίες οι σύγχρονοι πολιτικοί, αν τις είχαν πρότυπα, δεν θα έφθαναν την κοινωνία μας στο χείλος του γκρεμού.  Οι Κεφαλλονίτες, ακόμη,  δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κουβαλάμε στις πλάτες μας μια πολύ βαριά πολιτική κληρονομιά.  

Σπύρος Διον.Ματιάτος
            Αξκος ε.α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου