Γιορτή Δημοκρατίας

Θαυμάστε σβέρκους βοδινούς!

Θαυμάστε παλληκάρια!

Αργόσχολους παντοτινούς.

Του Έθνους τα βλαστάρια.

Πήγανε όλοι στη γιορτή

για τη Δημοκρατία,

σε όλα είναι ασορτί,

κοστούμια κι αγυρτεία.

Διόλου δεν αισχύνονται;

Καθόλου δεν ντροπιάζουν;

Τα πάντα διαλύονται

κι αυτοί εδώ γιορτάζουν.

Άγονται αυτοί και φέρονται

γεμάτοι υποκρισία.

Πόσο αυτοί να νοιάζονται

για τη Δημοκρατία;

Την έρημη στ’ απόσπασμα

την έχουνε στημένη,

κάθε λογής απόβρασμα,

μαζί κι οι βολεμένοι.

Την εκτελούν καθημερνά,

καθημερνά την σφάζουν,

την παίζουνε ζυγά-μονά,

στην πλάτη της οργιάζουν.

Και έτσι ο απλός λαός

Ειν’ πάντοτε ο χαμένος.

Ταλαιπωρείται συνεχώς,

φτωχός κι αδικημένος.

Για γέλια και κλάματα

είν’ η Δημοκρατία μας,

πολλά άδικα δράματα

στην Τραμπουκοκρατία μας.

Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού