Ένας "Μολφέτας" τους χρειαζεται, να τους τα ψάλλει...

Γιώργος Μολφέτας (1871 - 1916)

Αντιγράφω από την εφημερίδα της Αδελφότητας Κεφαλήνων και Ιθακησίων Πειραιά ,"ΛΟΓΟΣ" (αρ. φύλλου 165, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2008) ένα σατυρικό ποίημα του Γιώργου Μολφέτα, που δημοσιεύθηκε στο "ΖΙΖΆΝΙΟ" στις 15 Νοεμβρίου 1903. Μετά από έναν αιώνα και κάτι, είναι και πάλι τόσο επίκαιρο.

Μα καλά αυτός ο τόπος πάντα ο ίδιος θα μένει;

Πολύ εχειροτέρεψε του Τόπου μας η θέσις.

Μεγάλα καθώς φαίνεται θα μας παιδεύουν κρίματα!

Περίεργα φαινόμενα! Οποίαι αντιθέσεις!

Ο Τόπος να μαραίνεται χωσμένος μες στα χρήματα!

Ο Τόπος νάναι σοβαρός κι υπέρ το δέον πλούσιος

και να μας λείπει διαρκώς κι αυτός ο επιούσιος!

Τέτοιο κακό η Χώρα μας δεν τώλπιζε ποτέ τση

πως διάολο μωρέ Μαρή τα καταφέραμ' έτσι;

Εις χώραν παρακμάζουσα με πλήθος κεφαλαίων,

μεγάλας να θαυμάζωμεν πολλών περιουσίας

κι όλοι να διακονεύωμεν ελλείψει εργασίας;

Σαν όνειρα μας έμειναν τα πρώτα μεγαλεία

κι εχάθηκε το γόητρον της ζηλευτής μας Γένας

άνθρωποι που τα βάλαμε με μια κοτζαμ' Αγγλία

τώρα τα καταφέραμε να μας ορίζει ένας!

Και οι προγόνους έχοντες λεοντοθύμους άνδρας

σήμερον λογαριάζονται σαν πρόβατα της μάνδρας.

Ξωπίσω δε πηγαίνουνε κι οι ρασοφορεμένοι

αμόρφωτοι κι αγράμματοι στη φόρμα τους χυμένοι.

Εισέρχονται κι ακολουθούν την τρίβον την αγίαν

δια την παμακάριστον την συμφεροντολογίαν

κι άλλος το κάνει μαγαζί το ιερόν το δώμα του Άλλος φωνάζει

κι ενεργεί να βασταχτεί το κόμμα του!

Άλλος πουλιό δραστήριος εκεί που λιβανίζει,

σκέφτεται πόσο τα' κατό συμφέρει να δανείζει.

Αυτά που λες Μαρή με την Παππαδοσύνη

που μου γυρεύεις πρόοδο και καλλιτεροσύνη.

Τώρα ο κάθε λειτουργός και μύστης του Κυρίου

Κρεμά το πετραχήλι του ως είδος εμπορίου.

Και πόθον έχει μύχιον στην άγια καρδιά του

πως να παραχονδρύνουνε κι Αυτός κι η Παππαδιά του!...