Ο ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ

 Του Πάνου Γεωργόπουλου. Χωριάτης.

Γενάρης 1922, Μουσάτα Κεφαλληνίας.

Λεπτ.  Πίνακα Σ Ματιάτου

Κεφαλλωνίτης βλάστημος

το πρώτο χάρισμά του

καπανταής διάσημος,

δεύτερο γνώρισμά του,

με τσιγγελίσιους μύστακας

βέρος αβανταδώρος,

ονομαστός μεθύστακας

και φίνος τζογαδόρος.

Επί το πλείστον μπιστικός

στο λόγγο γεννημένος,

κατσικοκλέφτης φυσικός

κακοαναθρεμμένος,

εκ γενετής ατίθασος

εκ γενετής αντάρτης

και για του ψύλλου πήδημα

πρώτος μαχαιροβγάρτης.   

Τ’ αρέσει να φυγοδικεί

και το ληστή να κάνη

το στρώμα του στη φυλακή

για γούστο μπεζοβγάνη,

το δίκιο το ποδοπατεί,

περιφρονεί τον νόμον

και σ’ όποιον τον ευεργετεί   

αχάριστος κι αγνώμων.

Κι ενώ ουκ έστι αριθμός

τα ελαττώματά του

εν τούτοις είναι σπάνια

τα προτερήματά του.

Επιστημόνων κορυφή

χειρούργος, παθολόγος,

μηχανικός, νομομαθής,

τέλειος φιλολόγος!

Μουσοτραφής ανέκαθεν

λόγιος από πάντα,

που όλοι οι άλλοι μπρός αυτόν

ας κάτσουνε στη μπάντα.

Βγαίνει σοφίες σπάνιες

απ’ την παλληκαριά του,

και μάρτυς μου τα’ αθάνατο

πνεύμα του Λασκαράτου!

Τόνε βλέπεις ταξιδιάρη,

μετανάστη και μαρνέρη,

μ’ όλες τις φυλές του κόσμου

βρίσκεται σε νταραβέρι.

Όπου και να καταντήσεις,

σ’ όποια άκρη του πλανήτη

ασφαλώς θα συναντήσεις

πρώτα τον Κεφαλλωνίτη!

Σ’ όποια πόλη, σ’ όποιον τόπο

όποιου μέρους αποτάτου

ότι πέτρα ξαναγείρης

θα τον εύρης από κάτου.

Είναι ξεφτέρι στη στεριά

στη θάλασσα δελφίνι,

και ευκαιρία πλουτισμού

να χάσει δεν αφίνει.

Γνωρίζει να επιχειρή

και ξέρει να πλουτίζη,

και γενναιόδορος πολύ

τα πλούτη του δωρίζει.

Και αν βρεθούνε μερικοί

να τον αμφισβητούνε

Βαλλιάνους Κοργιαλένηδες

ας στρέψουνε να ιδούνε.

Μ’ αν τον στολίζει  αρετή

κι αλτρουϊστού η χάρις

έχει πάντα το φυσικό

για νάναι… κατεργάρης.

Που δι’ ακατανόητου

και επιτηδείου τρόπου

πουλεί τον ένα άνθρωπο

του αλλουνού ανθρώπου…