Το Ίδρυμα αυτό το οφείλουμε αρχικά στον Μαρίνο Κοργιαλένειο. Στη συνέχεια στους αείμνηστους Μαρίνο και Ελένη Κοσμετάτου και τον άοκνο Γραμματέα κ. Γεράσιμο Σταματάτο.
- Στο ΦΕΚ τ. Α΄ αρ.φ. 181/Αυγ. 1979 δημοσιεύεται το Π.Δ. 611 «Περί εγκρίσεως Οργανισμού διοικήσεως και διαχειρίσεως του Ιδρύματος ‘Κοργιαλένειον Διοικητικόν Συμβούλιον’».
- Στις 5 Σεπτ. 1995 με το ΦΕΚ τ.Β΄ αρ. 760 με Π.Δ. τροποποιούνται οι διατάξεις του Οργανισμού.
- Ήδη όμως στον Κώδικα Νόμων 1954 (σελ. 317-318) δημοσιεύεται ο Ν 2823 της 10/19–4-54 «Περί ενισχύσεως και λειτουργίας της εν Αργοστολίω Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης» όπου το ίδρυμα διατηρεί την αυτοτέλειά του όμως «… η Βιβλιοθήκη υπάγεται εις την αρμοδιότητα, την εποπτεία και τον έλεγχο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας….Τα έξοδα συντηρήσεως και λειτουργίας εν γένει, ως και της μισθοδοσίας του προσωπικού… αναλαμβάνει το Κράτος…». Βέβαια, με αυτόν τον νόμο το Κράτος αναλάμβανε την πληρωμή μόνον ενός υπαλλήλου, του διευθυντή. Μετά όμως τον Οργανισμό και την Τροποποίησή του, ο αριθμός του προσωπικού αυξήθηκε. Το Υπουργείο δε, συνέχισε να καλύπτει την μισθοδοσία του προσωπικού –πέραν του αριθμού των υπαλλήλων-, η δε επιχορήγηση καθοριζόταν από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας (αναφέρομαι στην Βιβλιοθήκη, γιατί το Μουσείο υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού και επιχορηγείται από αυτό).
Τα πλέον σημαντικά κεφάλαιά του το Κοργιαλένειο Ίδρυμα τα έχασε όταν, με τον αναγκαστικό Νόμο 1069/1938 με την ανακατανομή των κεφαλαίων των Κοργιαλενείων Κληροδοτημάτων αφαιρέθηκε η δυνατότητα επιχορήγησης από άλλα αδελφά κληροδοτήματα. Ο μετακατοχικός Νόμος 18/1944 εξανέμισε τις τραπεζικές καταθέσεις, και στη συνέχεια, στα νεώτερα χρόνια, μετά τους σεισμούς του ’53, δαπανήθηκαν ποσά για την ανοικοδόμηση του νυν κτιρίου και κλυδωνίστηκαν εντελώς τα οικονομικά. Μουσείο και Βιβλιοθήκη έμειναν να εξαρτώνται μόνον από τις επιχορηγήσεις. Το μεν Μουσείο μέχρι το 2004 επιχορηγείτο κανονικά και με αρκετά μεγάλο ποσό από το ΥΠ.ΠΟ, τόσο ώστε βοηθούσε και την Βιβλιοθήκη. Όμως μετά το 2004 άρχισαν να δημιουργούνται σοβαρότατα προβλήματα λόγω μη συχνής επιχορήγησης και λόγω χαμηλών ποσών. Παράλληλα όμως, το Υπουργείο Παιδείας συνέχισε να επιχορηγεί κανονικά τη Βιβλιοθήκη, η οποία αναγκαζόταν να στηρίζει το Μουσείο.
Όταν ήταν Υπουργός Παιδείας ο κ. Γεράσιμος Αρσένης -και συγκεκριμένα το 1998- και μόλις έγινε κοινωνός του προβλήματος απέστειλε επιτροπή, η έκθεση της οποίας οδήγησε στην άμεση πρόταση του Κεφαλλονίτη υπουργού ώστε η Βιβλιοθήκη να γίνει Δημόσια. Ο κ. Πέτρος Ευθυμίου που τον διαδέχθηκε επανήλθε στην πρόταση. Μάλιστα η συνάντηση με το Δ.Σ. έγινε το καλοκαίρι του 2003 στην Ι. Μητρόπολη. Η πρόταση αυτή δεν τελεσφόρησε λόγω των γνωστών αγκυλώσεων που διέπουν όλα τα παλαιά Ιδρύματα και λόγω αδυναμίας υπερβατικών ενεργειών.
Την ίδια εποχή και επί Δημαρχίας κ. Μάκη Φόρτε, με πρόταση του τελευταίου και του Δημοτικού Συμβουλίου Αργοστολίου να στηριχθεί το Ίδρυμα, αποφασίστηκε να πληρώνεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ μέσω επιχορηγήσεως του Δήμου προς στο Ίδρυμα. Παράλληλα δε, έγιναν έργα ανακαίνισης του Κοργιαλενείου Οικοτροφείου Θηλέων –δηλαδή του 1ου και 2ου ορόφου του παλιού Γυμνασίου Θηλέων –σημερινό Β΄ Γυμνάσιο- με ενέργειες του Δήμου Αργοστολίου και του αρμόδιου Υπουργείου Παιδείας.
Το 2007-2009 ο τότε Δήμαρχος Αργοστολίου κ. Γιώργος Τσιλιμιδός γνωρίζοντας την οικονομική δυστοκία που αντιμετώπιζε το Ίδρυμα συνέβαλε στο μέτρο των δυνατοτήτων του Δήμου στην διενέργεια κεντρικής εκδήλωσης - παρουσιάσεως του Ιδρύματος στην Αθήνα, ενίσχυσε εκδόσεις του Ιδρύματος, επέστρεψε τα Δημοτικά Τέλη και έλαβε την πρωτοβουλία με επιστολή του στις 30 Απριλίου 2008 να καλέσει στο γραφείο του σε από κοινού δράση τον τότε Βουλευτή κ. Παρίση, τον τότε Νομάρχη κ. Γεωργάτο, καθώς και το Δ.Σ. του Ιδρύματος για χάραξη ενιαίας πολιτικής για την διευθέτηση του ζητήματος (ακολούθησε συνάντηση τελικά στη Νομαρχία).
Στις 17 Απριλίου 2008 η δημοσιοποιηθείσα στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο επιστολή του ιστορικού κ. Καπετανάκη κατέληξε σε μήνυση εκ μέρους του Δ.Σ. του Ιδρύματος, για να αποσυρθεί όταν ο ιστορικός αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως «συγνώμη» (23.4.2008). Το θέμα το αναφέρω γιατί η μήνυση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να επέλθη «ρήγμα» στο Δ.Σ. του Ιδρύματος. Ο Ταμίας του Ιδρύματος κ. Ελ. Παγουλάτος σε επιστολή του (22.4.2008), αναφέρει ότι γνωρίζει πως η επιστολή του κ. Καπετανάκη περιείχε ανακριβή στοιχεία «που δημιουργούν αναληθή εικόνα», διαφωνεί όμως απολύτως με τη μήνυση «κατά του συντάκτη της σχετικής επιστολής, στην οποία εξέφρασε θέσεις και απόψεις του και έκανε κριτική στα Κοργιαλένεια Ιδρύματα, καθώς και στο Κοργιαλένειο Δ.Σ.», τονίζει πως «δεν έχω εξουσιοδοτήσει κανέναν να υποβάλει για λογαριασμό μου μήνυση εναντίον οιουνδήποτε» και ότι «τα πνευματικά ιδρύματα δεν προβαίνουν σε φίμωση έκφρασης γνώμης και κριτικής», αντιτίθεται στην κλήση και στην παρουσία αστυνομίας στη βιβλιοθήκη προκειμένου να ληφθούν τα στοιχεία του μελετητή – επιστολογράφου, και εκπλήσσεται με την ταχύτητα με την οποία στο συγκεκριμένο θέμα αντέδρασαν τα μέλη του συμβουλίου.
Δεν θα αναφερθώ λεπτομερώς στον ατελείωτο καταιγισμό δημοσιευμάτων (από τον Μάϊο του 2008 και μετά) μεταξύ του ιστορικού κ. Πέτρου Πετράτου –ο οποίος στήριξε επανειλημμένως την κρατικοποίηση της Βιβλιοθήκης(1) - και του Δ.Σ. του Ιδρύματος, Δελτία Τύπου του οποίου ξέφευγαν από την πνευματική χροιά του σκοπού που υπηρετούσε και, απειλώντας ορισμένες φορές, ‘κολυμπούσαν’ στον … πολιτικό ωκεανό (π.χ. Δ. Τύπου 8.5.2008, 9.5.2008). Όμως και ιδιώτες (2), αλλά και ο τύπος των ημερών (3) επικεντρώνονται στο πρόβλημα, ασκούν κριτική, που όπως τελικά φάνηκε, αποδείχθηκαν, δυστυχώς, προάγγελοι «κακών».
«Φωτιές» όμως άναψε τον Οκτώβριο του 2008 νέα επιστολή του Ταμία του Δ.Σ. κ. Παγουλάτου όταν αρνήθηκε να συνυπογράψει την καταγγελία των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν είμαι διατεθειμένος να συνεισφέρω σε πολιτική των άκρων εκ μέρους του Κοργαλενείου Δ.Σ., ούτε σε διαδικασίες εργατικών αντιπαραθέσεων στις αίθουσες των δικαστηρίων με το εργαζόμενο προσωπικό του Μουσείου. Δεν επιδιώκω τέτοιο ρόλο για τον εαυτό μου ως μέλος του Κ.Δ.Σ. και εάν έπραττα έτσι αυτό θα αποτελούσε όνειδος για τον εαυτό μου δια βίου. … Φρονώ ότι παρόμοια πρόταση αποτελεί αλαζονική επίδειξη εξουσίας που μόνον δεινά μπορεί να φέρει…». Αυτό έγινε γιατί το Δ.Σ. αποφάσισε να εφαρμόσει νέο ωράριο εργασίας (δηλ. να άνοιγαν και το απόγευμα) στο Μουσείο και να μην διατηρηθεί το επί εικοσαετίας προϊσχύσαν. Ας σημειωθεί ότι και ο κ. Παγουλάτος είχε κάνει πρόταση για δημοσιοποίηση/κρατικοποίηση του Μουσείου (Οκτ. 2008).
Τα οικονομικά προβλήματα του Ιδρύματος συσσωρεύθηκαν, κορυφώθηκαν και έφθασαν σε αδιέξοδο το 2011. Τα πρόσφατα δημοσιεύματα ιδιωτών αλλά και των επί μήνες απλήρωτων υπαλλήλων του Ιδρύματος είναι τόσα πολλά που δεν χρειάζεται να γίνει καμμιά υπενθύμιση. Όμως πρέπει να τονιστούν τρία σημεία:
ΠΡΩΤΟ:
Το ότι μέχρι σήμερα Βιβλιοθήκη και Μουσείο εισπράττουν από παντού θετικές κριτικές και έχουν προωθήσει την Κεφαλλονιά δεν είναι βέβαια ούτε αυτονόητο, ούτε αυτογενές, ούτε τυχαίο. Είναι αποτέλεσμα τεσσάρων παραγόντων. Των:
1. Δ.Σ.,
2. προσωπικού,
3. βιβλίων – εκθεμάτων - παρεχόμενων υπηρεσιών και
4. χρηστών.
Τα κατά καιρούς Διοικητικά Συμβούλια –και αναφέρομαι στα Δ.Σ. ως Σώμα, ως συλλογικά όργανα και μόνο- έπαιξαν τον δικό τους επιτυχή και κρίσιμο ρόλο στην πορεία του Ιδρύματος. Μπορεί τα μέλη τους να μην ήταν όλα ικανά, ούτε να είχαν όλα την ίδια διάθεση προσφοράς –καθένας για δικούς του λόγους-. Όμως υπήρξαν και υπάρχουν μέλη που τίμησαν με την παρουσία και την προσφορά τους τη θέση που τους δόθηκε –ως εκ του καταστατικού προβλέπεται-.
Δεν αμφισβητώ την καλή πρόθεσή τους –ενέργειες που έχουν εκ μέρους του Δ.Σ. γίνει θα με διέψευδαν άρδην-.
Δεν αμφισβητώ όμως και την αδυναμία να ληφθούν δραστικές αποφάσεις για οριστική επίλυση του προβλήματος.
Δεν αμφισβητώ ότι το Δ.Σ. επέδειξε περίσσια φιλοδοξία όταν διαβεβαίωνε πως «έχουμε ήδη επιληφθεί δεόντως ώστε να βρεθεί οριστική λύση του οικονομικού προβλήματος» (βλ. Δ. Τύπου, 20.5.2008).
Δεν μπορώ να αμφισβητήσω ότι το Δ.Σ. είναι εγκλωβισμένο σε πεπαλαιωμένα standards, σε ξεπερασμένο καθεστώς και νοοτροπία και αδυνατεί να εκσυγχρονισθεί γιατί δεν του το επιτρέπουν οι αγκυλώσεις του χθες.
Όμως πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Πρέπει να τολμήσει την υπέρβαση με γενναιότητα. Το οφείλει, όχι μόνον στους ευσυνείδητους εργαζόμενους, όχι μόνον στο λαμπρό παρελθόν και στην απροϋπόθετη προσφορά του θαυμαστού αυτού εργαλείου πολιτισμού, αλλά σε όλον τον λαό της Κεφαλλονιάς.
Τα οράματα του ευεργέτη και ιδρυτή Μ. Κοργιαλένεια οι εργαζόμενοι τα κάλυπταν όχι μόνον πλήρως, αλλά και με το παραπάνω. Το προσωπικό τόσο της Βιβλιοθήκης όσο και του Μουσείου κατέβαλε –όσο ήταν ανοιχτό το Ίδρυμα- φιλότιμα, με αγάπη, μεράκι και συνέπεια κάθε προσπάθεια για να καλύψει κάθε σχετικό αίτημα χρηστών –ερευνητών, λοιπών, και μαθητιούσας νεολαίας-. Είμαι περισσότερο από βέβαιη πως δεν πρέπει να υπήρξε χρήστης του Ιδρύματος που να έφυγε δυσαρεστημένος και ‘ακάλυπτος’. Μάλιστα, όλα τα παιδιά που εργάζονταν εκεί, φρόντιζαν να εξυπηρετούν ακόμη και αιτήματα επιστημόνων -και μη- που, για προσωπικούς τους λόγους δεν μπορούσαν να έλθουν στο νησί και προσπαθούσαν να βρουν απαντήσεις «εκ μακρόθεν». –Όσοι έχουν ασχοληθεί με την έρευνα γνωρίζουν πολύ καλά πόσο δαπανηρό είναι το να αναζητάς πηγές σε μέρη μακράν της μόνιμης κατοικίας σου-.
Εκτός όμως της σχετικής με παροχή πληροφοριών προσφοράς τους, οι εργαζόμενοι έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε μοναδικές και εξαιρετικές για τον τόπο μας εκδόσεις, σε υλοποιήσεις προγραμμάτων που οδήγησαν Βιβλιοθήκη και Μουσείο στο σύγχρονο κόσμο της Κοινωνίας της Πληροφορίας, σε πέραν του ωραρίου εργασίας τους εξυπηρέτηση ατόμων και φορέων που χρησιμοποιούσαν –χωρίς το παραμικρό κόστος- τις αίθουσες της Βιβλιοθήκης (προσπάθεια που έγινε στις 3.5.2007 για ύπαρξη ανταποδοτικού τέλους κατά τη χρήση των αιθουσών δεν ευοδώθηκε).
Ο πλούτος και η αξία των υπαρχόντων βιβλίων στη Βιβλιοθήκη την καθιστά μια από τις πλουσιότερες στον Ελλαδικό χώρο –αν δεν απατώμαι, είναι η τέταρτη κατά σειρά-. Η προσφορά στην Παιδεία του τμήματος της δανειστικής βιβλιοθήκης, της παροχής χρήσης Η/Υ και της πρόσβασης στο διαδίκτυο είναι πέραν λόγων. Το Μουσείο με τις συλλογές και την πινακοθήκη (4) είναι ένα από τα ανεκτίμητα κοσμήματα της Κεφαλλονιάς μας. Ο δε αριθμός των χρηστών που ήταν συνεχώς αυξανόμενος -και το παρήγορο πως ανάμεσά τους εντρυφούσαν πολλοί μαθητές και φοιτητές- αναπτέρωνε τους ίδιους τους εργαζόμενους, οι οποίοι έσπευδαν να παράσχουν όλο και περισσότερες υπηρεσίες.
ΔΕΥΤΕΡΟ:
Η πρόταση του Περιφερειακού Σύμβουλου Μάκη Φόρτε που ακούστηκε σε πρόσφατη συνάντηση –την προηγούμενη εβδομάδα- στην Αντιπεριφέρεια Κεφαλλονιάς «να γίνει Δημοτική η Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη» θεωρώ πως θα πρέπει να εξετασθεί ως δυνατή και υλοποιήσιμη λύση και να κινηθούν -φορείς και εμπλεκόμενοι- θετικά, άμεσα και με δυναμισμό στην πραγματοποίησή της. Για να το πει αυτό ο τ. Δήμαρχος, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι έχει ήδη μελετήσει το πώς μπορεί να γίνει η αλλαγή του νομικού καθεστώτος της και να ενταχθεί στην ιδιοκτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τομέας του οποίου θεωρείται –και είναι- άριστος γνώστης.
ΤΡΙΤΟ:
Αν ζούσε η αείμνηστη σιόρα Ελένη Κοσμετάτου δεν θα είχε φθάσει επ’ ουδενί το Μουσείο σε αυτό το σημείο –και όποιος έχει αντίρρηση παρακαλώ να την καταθέσει γραπτώς-. Για όσους είχαν την ευγενή τύχη να την γνωρίζουν, θα είχε κινήσει ουρανό και γη για να σώσει το δημιούργημά της για το οποίο είχε δώσε ψυχή και ζωή. Πού είναι λοιπόν η σημερινή κ. Έφορος -η αναμφίβολα επιτυχημένη στο δικό της αποκύημα, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας-;
Αλήθεια, τι κάνει ο –πέρα από την βεβαιωμένα καλή του πρόθεση- Σύλλογος Φίλων Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου; Οφείλω να καταθέσω ότι ζήτησα προφορικά από την Γενική Γραμματέα την διαγραφή μου από μέλος του, τον Ιούλιο του 2011, όταν μέσα στον ‘πυρετό’ των γεγονότων έλαβα Πρόσκληση με μοναδικό θέμα: «Διοικητικός και οικονομικός απολογισμός του Δ.Σ. και της Ελεγκτικής Επιτροπής. Συζήτηση και έγκριση ή απόρριψη των πεπραγμένων» και ουδεμία νύξη για τα φλέγοντα θέματα!
Όμως, θέλω να ελπίζω ότι, το Μουσείο θα επιβιώσει ως «παρακλάδι» της Βιβλιοθήκης.
Εν κατακλείδι:
Υπάρχει ένας λαός που έχει άμεση ανάγκη την Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη και το Λαογραφικό Μουσείο γιατί, τα Ιδρύματα αυτά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός.
- Ανήκουν σε όλους τους Κεφαλλονίτες (βλ. επιστολή του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη κ. Σπυρίδωνα / 3.5.2008 «… εξακολουθεί να λειτουργεί –ενν. το Ίδρυμα- χάριν του Κεφαλληνιακού λαού, στον οποίο και ανήκει».
- Διαφύλαξαν την ιστορία μας και τις παραδόσεις μας.
- Μας προβάλλουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου γιατί Βιβλιοθήκη και Μουσείο είναι μοναδικά και πολυτίμητα.
Όμως – είτε τα δέχεσθε ως κοινότοπα λόγια, είτε όχι- για να τα έχουμε όλα αυτά έχουμε όλοι εμείς καθήκον, ο καθένας εφ’ ω ετάχθη, να στηρίζει τους ανθρώπους που τα υπηρετούν: κύρια, τους εργαζόμενους και κατά δεύτερο λόγο να συμβάλλει στο να ‘σπάσουν’ οι χρόνιες αγκυλώσεις που -όλα τα Ιδρύματα σε όλη την ελληνική επικράτεια- έχουν, τροφοδοτούν και επανατροφοδοτούν.
Τώρα που μπήκαμε σε άλλη περίοδο, είναι καιρός να αποτινάξουμε θεσμούς του παρελθόντος που δημιουργήθηκαν σε μια άλλη εποχή, για τα δεδομένα της οποίας ήταν δόκιμοι ή και άριστοι. Σήμερα όμως είναι ξεπερασμένοι. Σήμερα, με δεδομένη πάντα την καλή διάθεση, μπορούν οι εμπλεκόμενοι να καθίσουν σε ένα τραπέζι και με σύνεση, νηφαλιότητα, γνώση και θετικότητα να αποφασίσουν σε καλό κλίμα κοινή δράση για την λύση του προβλήματος που ταλανίζει, μήνες τώρα, τον τόπο ολόκληρο. Τα χρόνια που η υλοποίηση οικονομικών αιτημάτων ή η αυθόρμητη προσφορά κεφαλαίων από ευπατρίδες ήταν στην πρώτη γραμμή, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό.
Καιρός λοιπόν να μπούνε όλα σε μια νέα βάση. Και αν δεν το οφείλουμε στους εαυτούς μας, το οφείλουμε στη γενιά στην οποία παραδίδουμε τα ηνία ενός λαμπρότερου αύριο. Γιατί οι γενιές που μας ακολουθούν είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μας. Ας τις βοηθήσουμε λοιπόν.
Σημειώσεις
(1) Επίσης αναφέρθηκε και στην πρόταση του Δήμου Αργοστολίου κατά την περίοδο 1947-1948 όπου ζητήθηκε η μετατροπή της σε Δημοτική (βλ. κείμενό του στον τοπικό τύπο στις 29.5.2008). Αναλυτικά σε δημοσίευσή του με τίτλο «Να πώς μπορεί –και μπορεί- να γίνει Δημόσια –Μέρος Β’» (τοπικός τύπος 2.6.2008) εκθέτει το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων. Τις προτάσεις του ο κ. Πετράτος τις επανέφερε και σε δημοσιεύματά του και τον Σεπτέμβριο του 2010.
(2) Ημερομηνία δημοσίευσης: 22 και 23.5.2008 –που υπογράφεται από σύνολο ατόμων-, 24.5.2008 δια χειρός Δρ. Σπύρου Λουκάτου.
(3) Αναφέρω μερικά: Σπύρος Αλεβιζόπουλος, 10.7.2008, 23.9.2008, 25.11.2008, 20.5.2009, 27.8.2009, 29.9.2010 κ.α.
(4) Μεταφέρω επί χάρτου τι μου είπε ο διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» κ. Σεραφείμ Φυντανίδης όταν τον συνόδευσα σε ξενάγηση στο Μουσείο: «Έχω γυρίσει μουσεία και μουσεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μουσείο σαν αυτό, ως προς τον πλούτο, την ποιότητα, την άριστη κατάσταση και την ποικιλία των εκθεμάτων, έχω δει μόνον στη Χίο, το οποίο θεωρώ άριστο».
___________________
Όλες οι ανωτέρω αναφερθείσες πηγές είναι μέρος προσωπικού μου αρχείου για το Κοργιαλένειο. Επίσης έχω αντλήσει υλικό από την επιστημονική ανακοίνωση του κ. Ηλία Τουμασάτου «Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη, 1924-1954» στο Συνέδριο για τα Επτανησιακά Ιδρύματα – Κληροδοτήματα (Πρακτικά της Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών) Αργοστόλι 2007
Ευρυδίκη Λειβαδά
Αγαπητή κα Ντούκα,έχετε και εσείς απόδείξει δι' έργων το ενδιαφέρον σας για τον πολιτισμό του νησιού μας,όπως και άλλοι όχι μόνο κεφαλονίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το άρθρο σας και σας συγχαίρω όχι μόνο για το χρόνο που διαθέσατε ,αλλά και τον πνευματικό κόπο σας, να συγκεντρώσετε τόσο πολύτιμο υλικό από τις διεσπαρμένες πηγές. Εύχομαι να φωτισθούν οι συντοπίτες μας και να καταλάβουν ότι αν καταρρεύσει η οικονομία μιας χώρας και πάλι θα αναστυλωθει κάποτε ,αν όμως καταρρεύσει ο πολιτισμός της και τα ιδρύματα που τον στηρίζουν ,οι επιπτώσεις θα είναι τραγικές.