Συνέντευξη Τύπου της Προέδρου της "Κοινωνικής Συμφωνίας" κ.Λούκας Κατσέλη και του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Χάρη Καστανίδη

Τετάρτη, 21 Μαρτίου 2012

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κύριοι συνάδελφοι καλημέρα σας, είμαστε στην πρώτη κοινή συνέντευξη της Προέδρου της Κοινωνικής Συμφωνίας και του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Κοινωνικής Συμφωνίας.

Θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε τις ερωτήσεις σας να τις υποβάλλετε, αφού δώσετε το όνομα του μέσου το οποίον εκπροσωπείτε, ευχαριστώ πολύ.

Δεν έχουμε τίποτα άλλο, μπορούμε να αρχίσουμε και πρώτα η κα Κατσέλη θα κάνει μια εισαγωγική ομιλία, το ίδιο θα κάνει και ο κ. Καστανίδης.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Καλημέρα σας, είναι η πρώτη μας συνάντηση και θα ήθελα κατευθείαν να απαντήσω το πρώτο ερώτημα το οποίο μας θέτουν οι πολίτες «γιατί σήμερα σε αυτή την

περίοδο της κρίσης η Κοινωνική Συμφωνία, γιατί ένα νέο κόμμα»;

Η απάντηση που δίνουμε είναι ότι δεν είναι ένα ακόμα κόμμα, είναι ένα κόμμα νέου τύπου. Ένα κόμμα το οποίο φιλοδοξεί να συμβάλλει σε μία προοδευτική διακυβέρνηση για τον τόπο μας, μια διακυβέρνηση η οποία θα υπερασπίζεται αρχές και αξίες της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Προοδευτικές αξίες, δίπλα στον εργαζόμενο, δίπλα στο μισθωτό, δίπλα στον συνταξιούχο.

Κοινωνική Συμφωνία για να προταθούν αξιόπιστες λύσεις για έξοδο από την κρίση, μακριά από το «ναι σε όλα», που το ακούσαμε τον τελευταίο χρόνο και μακριά από το «όχι σε όλα», που είναι ανέξοδο όταν έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε μία σκληρή πραγματικότητα, μία σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή.

Και η Κοινωνική Συμφωνία έρχεται να προβάλλει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, εθνικές λύσεις, προοδευτικές λύσεις, που δε θα ρίχνουν μονοσήμαντα τα βάρη στους εργαζόμενους, στους μισθωτούς, στους συνταξιούχους. Λύσεις που μπορούμε να τις διαπραγματευθούμε, που έχουμε αποδείξει οι ίδιοι μέσα στη διαδρομή μας ότι όταν υπάρχει η αποφασιστικότητα και η βούληση μπορούμε να καταφέρουμε πολλά.

Κοινωνική Συμφωνία για να δημιουργηθούν τα επόμενα χρόνια νέες θέσεις εργασίας για τα νέα παιδιά της χώρας μας. Γιατί αν δεν υπάρξει παραγωγική αναδιάρθρωση, αν δεν υπάρξει παραγωγή στον τόπο, εάν δεν κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα της κάλυψης του παραγωγικού κενού, τότε αυτά τα παιδιά σε κάθε ελληνική οικογένεια θα πρέπει να βρουν το δρόμο τους αλλού.

Και Κοινωνική Συμφωνία για να υπάρξει ένα νέου τύπου κόμμα ανοιχτό, συλλογικό, δημοκρατικό, με διακριτούς ρόλους, με αρχές, που οι εκλογές των οργάνων του θα γίνονται από τη βάση και όχι σε διαδρόμους ή από εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων, ένα ανοιχτό δημοκρατικό συλλογικό κόμμα που βάζει  θητείες για όλους τους ρόλους, ανοιχτό στην κοινωνία, δίπλα στον πολίτη.

Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση και είμαστε εδώ για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις τις δικές σας, να δώσουμε απάντηση σε κάθε πολίτη, σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, σε κάθε πλευρά, σε κάθε χωριό της πατρίδας μας, για το τι μπορούμε να προσφέρουμε για τον ίδιο, τι λύσεις δίνουμε.

Χτες καταθέσαμε ένα σχέδιο νόμου στη Βουλή, ένα σχέδιο νόμου που απαντά στο επιτακτικό ερώτημα που βάζουν χιλιάδες νοικοκυριά στον τόπο μας: «Πως θα ξεπληρώσω αυτά που οφείλω»; Και προτείναμε και καταθέσαμε σε αυτό το σχέδιο νόμου συγκεκριμένες ρυθμίσεις, να μπορεί να μειωθεί, να γίνει ένα κούρεμα αυτών των δανείων έως 30% για όσους έχουν δει το εισόδημά τους να μειώνεται τουλάχιστον κατά 20%.

Είναι κρίμα που σήμερα αυτό το σχέδιο νόμου δεν συζητιέται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γι΄ αυτό το φέρνουμε σήμερα εδώ πέρα. Πρέπει να συζητηθεί από κάθε κόμμα, θέλουμε να έχουμε απαντήσεις από κάθε κόμμα κι από την ίδια την Κυβέρνηση, γιατί δεν μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει και να ενταχθεί ως τροπολογία σε ένα από τα τρέχοντα νομοσχέδια.

Θα δίνουμε τέτοια δείγματα γραφής κάθε εβδομάδα, με συγκεκριμένα νομοσχέδια, με επεξεργασμένες προτάσεις για όλα τα θέματα που αφορούν την κάθε ελληνική οικογένεια. Την αγοραστική τους δύναμη, μισθούς και συντάξεις, τιμές, στον αγροτικό τομέα, στη φοροδιαφυγή, πως μπορούμε να επιταχύνουμε όλες τις διαδικασίες της αδειοδότησης για τις επιχειρήσεις, να σπάσουμε τη γραφειοκρατία, να αλλάξουμε τους θεσμούς μας.

Είμαστε εδώ για να προτείνουμε λύσεις, να δίνουμε απαντήσεις στα καυτά προβλήματα και τις αγωνίες των Ελλήνων πολιτών. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι η Κοινωνική Συμφωνία καλύπτει ένα μεγάλο κενό στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Οργανωνόμαστε, προχωράμε και θα είμαστε παρόντες και παρούσες στις εξελίξεις και στις εκλογές τώρα και μετά από τις εκλογές στην Ελληνική Βουλή.

Ευχαριστώ πολύ.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε ως Κοινωνική Συμφωνία, γιατί ανταποκριθήκατε σήμερα στην πρόσκλησή μας να ανταλλάξουμε ιδέες και σκέψεις για την πορεία της χώρας, για την προσπάθεια της Κοινωνικής Συμφωνίας για μια έξοδο από την κρίση.

Είναι προφανές, ότι θέλουμε περισσότερο να ακούσουμε τις ερωτήσεις σας και λιγότερο να αναπτύξουμε τον προγραμματικό μας λόγο. Θέλουμε να παρακαλέσουμε να έχουμε τη συνεργασία σας, να μας κρίνετε πάντοτε αυστηρά για όσα λέμε και για όσα πράττουμε και όχι για όσα μπορεί ο καθένας από μας να υποθέτει ότι λέγονται ή πρόκειται να γίνουν.

Η Κοινωνική Συμφωνία είναι ένα νέο κόμμα, που θα διεκδικήσει με πειστικό πολιτικό λόγο να δείξει, ποια είναι η συγκεκριμένη και ρεαλιστική έξοδος της χώρας από την κρίση, προτείνοντας -κάτι που το έχει ήδη διαμορφωμένο- ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης, που στηρίζεται σε μια αμιγώς εθνικά επεξεργασμένη τακτική και στρατηγική, που περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα τα οποία έχουμε αποκαλέσει εθνικά ισοδύναμα, που μπορούν να ακυρώνουν στην πράξη τις αρνητικές συνέπειες του συμφωνηθέντος μνημονίου.

Η Κοινωνική Συμφωνία στηρίζεται σε ορισμένες θεμελιώδεις ιδεολογικές πολιτικές και προγραμματικές αρχές: Στο δίλημμα «αγορές ή δημοκρατία» που είναι θεμελιώδες κοινωνικό, πολιτικό αλλά και παγκόσμιο ερώτημα, απαντούμε δημοκρατία.

Οι αγορές πρέπει να τιθασευτούν, η δημοκρατία πρέπει να εμβαθυνθεί,  να ισχυροποιηθεί η παρουσία του λαϊκού παράγοντα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ενώ σήμερα στα κέντρα λήψης των αποφάσεων είναι αποφασιστική η επιρροή ισχυρών κέντρων εξωθεσμικής ισχύος.

Στο δίλημμα «μνημονιακή ή αντιμνημονιακή πολιτική» απαντάμε ότι: το ορθό ερώτημα είναι νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και αδιέξοδο ή μια δημοκρατική προοδευτική οικονομική απάντηση που ενσωματώνει τις πιο προοδευτικές θεωρήσεις για τη διεθνή οικονομική ανάλυση, αλλά και την εγχώρια οικονομική κατάσταση.

Στο ερώτημα «εάν οι αγορές επιχειρούν και κατανέμουν, εάν υπερπροσδιορίζουν την πολιτική» απαντούμε ότι η δημοκρατία είναι πάνω από τις αγορές. Ο πολίτης είναι πάνω από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τελικά η σφαίρα των δημόσιων αγαθών είναι αυτή που πρέπει να προστατευθεί παγκόσμια και εγχώρια, εάν πρέπει να σεβαστούμε τις στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες που έχουν οι πολίτες του κόσμου, στην προκειμένη περίπτωση οι πολίτες της χώρας μας.

Επειδή είπαμε προηγουμένως ότι για εμάς η δημοκρατία είναι αυτή που πρέπει να προταχθεί ως θεμελιώδες καθήκον της «Κοινωνικής Συμφωνίας», θα προσέθετα και πολλών άλλων προοδευτικών δυνάμεων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον έλεγχο της αγοράς, η πρώτη προϋπόθεση για την εμβάθυνση της δημοκρατίας, για την τιθάσευση του αχαλίνωτου καπιταλισμού, για την προστασία του κοινωνικού κράτους και των πολιτών, είναι να εξασφαλίσουμε με μια σειρά μέτρων που αφορούν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και τη λειτουργία του κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, την αυτονομία της πολιτικής μας, την αυτοδυναμία της πολιτικής μας δράσης και την επιδίωξη πολιτικών στόχων που δεν επηρεάζονται παρά μόνο από το λαϊκό παράγοντα και το δημόσιο συμφέρον.

Η πρώτη λοιπόν προτεραιότητά μας αφορά μαζί με την οικονομία και το σχέδιο εξόδου από την κρίση, τη θεσμική ανάπλαση του πολιτικού συστήματος, τη ριζική οργανωτική αναδιάταξη του κράτους και τελικά την εμβάθυνση της δημοκρατίας.

Υπερασπιστήκαμε, παλαιότερα, όσο συμμετείχαμε στην κυβέρνηση αλλά και τώρα υπερασπιζόμαστε μια σειρά από μέτρα, όπως η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, άρα και την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Υπερασπιζόμαστε μια βαθιά συνταγματική αναθεώρηση η οποία θα δώσει ένα διαφορετικό εντελώς τρόπο απόδοσης ποινικών ευθυνών στα κυβερνητικά στελέχη και στους πολιτικούς αξιωματούχους.

Υπερασπιζόμαστε την άμεση δημοκρατία με τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφισμάτων μετά από πρωτοβουλία των Ελλήνων πολιτών. Υπερασπιζόμαστε την ανάγκη πλήρους δημοσιοποίησης των στοιχείων που αφορούν κρίσιμους παράγοντες της δημόσιας οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Μετά την αναληφθείσα υποχρέωση να δημοσιοποιούνται τα πόθεν έσχες των πολιτικών αξιωματούχων, θεωρούμε ότι απολύτως αναγκαίο είναι για την προστασία της διαφάνειας και την ενίσχυση της δημοκρατίας, να δημοσιοποιούνται όλα τα στοιχεία πόθεν έσχες δικαστικών λειτουργών, επικεφαλής τραπεζικών ιδρυμάτων, μετόχων, ιδιοκτητών και Διευθυντών ΜΜΕ.

Υπερασπιζόμαστε, επίσης, σοβαρές μεταβολές στη λειτουργία του κράτους και σε αυτό είμαστε έτοιμοι να καταθέσουμε μια σειρά από διατάξεις, συγκεκριμένες ρυθμίσεις, τις οποίες ο ισχυρός και πειστικός πολιτικός λόγος της «Κοινωνικής Συμφωνίας» θα δώσει μέσα στη Βουλή αλλά και εκτός, μέσα στους πολίτες.

Δε θέλω να δώσω συνέχεια, υπάρχουν και άλλες προτάσεις, θα μείνω σε αυτό το χρόνο με μια σύντομη αλλά ενδεικτική δεύτερη εισαγωγική παρέμβαση δική μου.

Είμαστε στη διάθεσή σας για τα ερωτήματά σας. Ευχαριστώ πολύ.

Δ. ΓΚΑΛΟΝΑΚΗ («ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΗΝ-ΩΝ»): Κυρία Κατσέλη, εγώ δε θέλω να κάνω ειδικές ερωτήσεις, μια ερώτηση θα σας κάνω γιατί περιμένω τις προγραμματικές σας δηλώσεις και νομίζω πως εμείς οι δημοσιογράφοι και όλος ο κόσμος περιμένει αυτές για να μπορεί να κατασταλάξει.

Βεβαίως ο κόσμος δε θέλει το μνημόνιο. Αυτό είναι το ένα. Είτε το λέτε «αντιμνημονιακή πολιτική» είτε όχι, ο κόσμος δεν το θέλει γιατί αποδείχθηκε ότι είναι καταστροφικό. Αυτό είναι το ένα. Η ερώτησή μου είναι απλή: Σε ό,τι ακριβώς πείτε και επάνω εκεί θα κριθείτε όλοι οι πολιτικοί και όλα τα κόμματα, θα το υπογράψετε; Έχετε δίπλα σας έναν ικανό ο οποίος ξέρει πολύ καλά τα νομικά θέματα. Θα το στείλετε στη Βουλή και θα πείτε ότι «αν δεν κάνω αυτά παραιτούμαι την επομένη»; Αλλά με υπογραφή στη Βουλή και φεύγετε. Αυτή είναι η ερώτησή μου σ’ εσάς.

Για τον κ. Καστανίδη: Κύριε Καστανίδη, όταν σας είχα ρωτήσει για τις γερμανικές οφειλές, ξέρατε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει λοιπόν ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, όταν και αν αναλάβετε εσείς τη διακυβέρνηση, θα πρέπει να υπογράψει την αποδοχή των γερμανικών οφειλών. Θα το κάνετε αυτό κ. Καστανίδη; Την αποδοχή των γερμανικών οφειλών ως Υπουργός Δικαιοσύνης;» Αυτή ήταν η ερώτησή μου τότε. Εάν το κάνετε, ο κόσμος θα σας χειροκροτήσει..

Και το άλλο για εσάς που τα γνωρίζετε, γιατί είναι στο κομμάτι το δικό σας: 600 δις κ. Καστανίδη, τα 400 μπορούμε να τα πάρουμε από την Ελβετία, όχι μέσω Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά μέσω διακρατικής συμφωνίας. Θα το κάνετε;

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Ήδη νομίζω ότι στην πορεία μου τον τελευταίο χρόνο απέδειξα ότι εάν σε κάτι δε συμφωνώ, παραιτούμαι. Αυτή είναι η συνέπεια την οποία αν θέλετε έχω τιμήσει σε όλη μου τη ζωή, και στην οποία δεσμεύομαι πάνω απ’ όλα. Και δε θα ήμουν εδώ, δε θα υπήρχε Κοινωνική Συμφωνία απ’ όλους μας, εάν αυτές τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες αγωνιστήκαμε, δεν ήμαστε διατεθειμένοι να τις υπερασπιστούμε μέσα στη Βουλή.

Το θέμα του μνημονίου που θέσατε, είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Εχθές στη Βουλή υπογράφηκε μια δανειακή σύμβαση η οποία είναι μια επικίνδυνη σύμβαση. Δένει τη χώρα χειροπόδαρα για τα επόμενα χρόνια, με υποχρεώσεις οι οποίες όλες ήδη οι αγορές, προεξοφλούν ότι δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν. Η UBS, η Ελβετική Τράπεζα, μόλις προχθές είπε στους πελάτες της ότι αναμένεται καινούργιο κούρεμα.

Τα νέα ομόλογα ήδη πωλούνται με κούρεμα. Γιατί; Διότι οι αγορές ξέρουν αυτό που εμείς και η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι δεν ξέρει. Ότι η βαθιά ύφεση που έρχεται, θα οδηγήσει μαθηματικά σε μια αδυναμία πληρωμής οφειλών, παρά το κούρεμα, με, αποτέλεσμα να μπούμε σε δικαστικές περιπέτειες και πιθανότατα και ελπίζω όχι σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, οι οποίες περιγράφονται σε αυτή τη σύμβαση. Αυτός είναι ένας ολισθηρός δρόμος και η κυβέρνηση και ο κ. Βενιζέλος ως Υπουργός Οικονομικών και όλοι οι παράγοντες έχουν τεράστια, ιστορική ευθύνη.

Μπροστά σ’ αυτή την ιστορική ευθύνη έχουμε χρέος για τη χώρα μας, για την πατρίδα μας, για τα παιδιά μας, να προτάξουμε και να διαπραγματευθούμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που θ’ αποτρέπει αυτή την ύφεση, που θα έχει μέτρα τα οποία να είναι αποτελεσματικά, δημοσιονομικά μέτρα αποτελεσματικά, αλλά που θα δίνουν προοπτική και έξοδο από την κρίση.

Γι’ αυτό είμαστε εδώ, γι’ αυτό είπα στην εισαγωγική μου ομιλία ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους μας έφερε εδώ πέρα. Και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο καταψηφίσαμε το 2^ο μνημόνιο και χτες το βράδυ τη δανειακή σύμβαση.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κατ' αρχήν κα Γκαλονάκη θέλω να σας πω ότι μερικοί από εμάς μάλλον δε χρειάζεται να δίνουν πάρα πολλές αποδείξεις για το πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική.

Έχω διαγραφεί μία φορά το 1992 επί αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου. Έχω παραιτηθεί το 1997 μετά από σύγκρουση με τον τότε Πρωθυπουργό για τα θέματα της διαχείρισης των προμηθειών στο δημόσιο τομέα. Κι όποτε χρειάστηκε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για να αρνηθούμε, όπως και να συμφωνήσουμε, το κάνουμε.

Δεύτερον, δε χρειάζεται να υπογράψουμε κάτι μέσα στη Βουλή για να τιμήσουμε το λόγο μας. Αυτό που πρέπει κανείς να κάνει στη ζωή του πολύ απλά είναι να είναι πολιτικά συνεπής, χωρίς πολλές δηλώσεις και διακηρύξεις. Γιατί, συνήθως οι πράξεις είναι αυτές που επιβεβαιώνουν την πολιτική κι όχι οι διακηρύξεις.

Σε ό,τι αφορά τις γερμανικές επανορθώσεις, θέλω να ξέρουν και οι συνάδελφοί σας, γιατί τώρα μπορώ να μιλήσω πιο απελευθερωμένα, ότι η μάχη..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Οφειλές ή επανορθώσεις;

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Επανορθώσεις και οφειλές, είναι και τα δύο. Είναι βέβαια διαφορετικά το ένα από το άλλο, είναι άλλο η επανόρθωση κι άλλο η οφειλή που έχει σχέση με το γερμανικό δάνειο.

Πρέπει λοιπόν να σας πω ότι μετά από πολλά χρόνια σιωπής, η παρουσία της Ελλάδας στη δίκη που γινόταν μεταξύ Γερμανικού Δημοσίου και Ελληνικού Δημοσίου στο Δικαστήριο της Χάγης και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν σωρεία αρνητικών αντιδράσεων στο εσωτερικό της τότε  Κυβέρνησης, ως Υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβα εγώ την ευθύνη να πω ότι η παρουσία της Ελλάδας είναι απολύτως χρήσιμη στη δίκη που έκρινε το θέμα της ετεροδικίας και μόνο το θέμα της ετεροδικίας.

Και οφείλω να πω ότι σε εκείνη τη στιγμή ο μόνος που συμφώνησε ήταν ο τότε Πρωθυπουργός,  κ. Παπανδρέου. Η αντίθεση η οποία προέρχονταν από το εσωτερικό, ήταν μεγάλη κι αυτό, γιατί πιστεύαμε ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να συμβούν.

Δεύτερον, δε θα πρέπει ποτέ κανένας να θεωρήσει ότι ορισμένα πράγματα ιστορικά έχουν λήξει. Όταν ως Υπουργός Δικαιοσύνης υπολογίζοντας τις απώλειες που είχε το Ελληνικό Δημόσιο από συγκεκριμένες συμβάσεις που έκανε η SIEMENS, επέλεξα ότι έπρεπε να επιβληθεί πρόστιμο, το οποίο ήταν άνω των  230 περίπου εκατομμυρίων ευρώ, υπήρχαν πολλοί που λέγανε "μα πως θα επιβάλλετε πρόστιμο στη SIEMENS, δεν υπάρχει ποτέ στο παρελθόν κίνηση με βάση συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο σε βάρος εταιρειών και μάλιστα πολυεθνικών, όπως είναι η SIEMENS".

Θυμάμαι, όταν παρέδιδα το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε βγει η απόφαση, δεν έβαλα εγώ όμως την υπογραφή, γιατί την παρέδωσα έτοιμη στον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και είπα ότι έχετε την απόφαση για να προχωρήσετε. Αυτή ήταν που οδήγησε σε μια διαπραγμάτευση με τους Γερμανούς και τη SIEMENS, για να βγει ένα όχι τόσο καλό αποτέλεσμα, αλλά εν πάση περιπτώσει ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να είναι καλύτερο.

Το χρησιμοποιώ αυτό για να θυμίσω για άλλη μια φορά και να επανέλθω σε αυτό που είπα πριν, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται ότι είναι μη διαπραγματεύσιμο κι ότι έχει λήξει ιστορικά. Συνεπώς, μπροστά μας είναι πεδίο δόξης λαμπρό, για να δούμε πως θα διαχειριστούμε με πολύ μεγάλη επάρκεια και νομική πειστικότητα, θέματα και αξιώσεις της Ελλάδας.

Κλείνω, λέγοντας με αφορμή το θέμα που ρωτήσατε, ότι έχουμε ανάγκη μεγάλων συμμαχιών στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που η κα Κατσέλη, εγώ και όλοι οι συνάδελφοι οι οποίοι θα στηρίξουν το εγχείρημα της Κοινωνικής Συμφωνίας κι όλοι οι πολίτες, πιστεύουμε ως απόλυτη αναγκαιότητα είναι να γίνει αυτό που δεν έγινε μέχρι τώρα καθόλου: Η διαμόρφωση μιας προοδευτικής ευρωπαϊκής συμμαχίας, που θα μπορέσει να θίξει θέματα ευρύτερα, που αφορούν την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, προς μία κατεύθυνση πιο δημοκρατική και ελέγχου των αγορών.

Α. ΚΩΒΑΙΟΣ («ΒΗΜΑ»): Η ερώτηση που θέλω να κάνω απευθύνεται και στους δυο σας, απαντάει ένας από τους δύο ή και οι δύο, η οποία είναι: Τι διαφορετικό λέτε στους ψηφοφόρους, που φαίνεται ότι είναι σε μια κοινή δεξαμενή, που αυτή τη στιγμή φαίνεται να κινούνται προς τον κ. Κουβέλη και τη Δημοκρατική Αριστερά; Γιατί να επιλέξουν εσάς, καθώς πολλοί από αυτούς φαίνεται ότι είναι και ΠΑΣΟΚογενείς ας πούμε και να μην πάνε τελικά στον κ. Κουβέλη;

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Κωβαίο, σας ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτή την ερώτηση.

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει κάνει τη δική της προσπάθεια κι έχει τη δική της στάση την οποία τιμούμε. Η Δημοκρατική Αριστερά μέχρι στιγμής, ελπίζω ότι αυτό θα αλλάξει, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, λένε: Εμείς είμαστε ενάντια στο μνημόνιο.

Όχι, σύμφωνοι, έχουμε πει όλοι όχι. Θέτει όμως ένα ερώτημα ο πολίτης: ξέρουμε ότι από τη μια έχουμε τις μνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες λένε τυφλή υποταγή σε ό,τι επιτάσσει η τρόικα και έχουμε ας πούμε την παραδοσιακή Αριστερά κι άλλες δυνάμεις, που λένε ένα όχι.

Ο πολίτης όμως θέλει να ακούσει, ποιος είναι ο δρόμος που μπορεί να σε οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση, πως συγκεκριμένα; Η Κοινωνική Συμφωνία λοιπόν λέει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις και ιδέες, για την έξοδο από τη βαθιά οικονομική κρίση, θα πρόσθετα πολύμορφη κρίση.

Ένα από τα σοβαρότερα κεφάλαια του εθνικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης, είναι αυτό που έχουμε χαρακτηρίσει η πολιτική των εθνικών ισοδυνάμων, που στην πράξη ακυρώνει τις αρνητικές συνέπειες του μνημονίου που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων.

Τι σημαίνει εθνικό ισοδύναμο; Και θα δώσω και ένα παράδειγμα. Εθνικό ισοδύναμο σημαίνει ότι μπορώ να επιλέξω στα πλαίσια της εθνικής μου κυριαρχίας και της εθνικά ασκούμενης πολιτικής ένα μέτρο, που καταργεί ένα άλλο αρνητικό μέτρο του μνημονίου.

Ένα παράδειγμα: Αποφάσισαν στα πλαίσια του δεύτερου μνημονίου να περικόψουν, γιατί αυτό απαίτησε η τρόικα, 350 περίπου εκατομμύρια ευρώ από τους συνταξιούχους. Ο εφαρμοστικός νόμος ψηφίστηκε πριν από δέκα μέρες. Αφαιρώντας 350 εκατομμύρια από τους συνταξιούχους, αφαιρείς χρήσιμο εισόδημα από ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και ταυτόχρονα το αφαιρείς κι από την αγορά. Θα συνεχίσουμε έτσι;

Για κοιτάξτε το εθνικό ισοδύναμο που προτείνει η Κοινωνική Συμφωνία: Το Ελληνικό Δημόσιο κατ΄ έτος, όλο το δημόσιο, δαπανά για τη στέγαση των υπηρεσιών του, για νοίκια δηλαδή, κοντά στο ύψος του 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ. Την ίδια ώρα λιμνάζουν αχρησιμοποίητα διάφορα οικήματα, που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο.

Με λίγη προσοχή, σε ελάχιστο χρόνο και κατανέμοντας, αν θέλετε, ανά 500 εκατομμύρια ευρώ το κέρδος που θα έχεις σε μια τριετία, μπορείς να οδηγήσεις τις υπηρεσίες σου σε ιδιόκτητα κτίρια του δημοσίου και να εξοικονομήσεις τα χρήματα αυτά που πήρες από τους συνταξιούχους.

Με αυτόν τον τρόπο δίνεις τα χρήματα σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, να το εθνικό ισοδύναμο, ακυρώνεις την αρνητική επιλογή στην πράξη του μνημονίου και δίνεις ώθηση στην αγορά. Ποια είναι η πολιτική λοιπόν των εθνικών ισοδυνάμων; Σας έδωσα ένα παράδειγμα, θα μπορούσα να σας δώσω κατάλογο τέτοιων παραδειγμάτων. Για σκεφθείτε και με αυτό τελειώνω.

Χρειάστηκε να αναβληθεί μία εβδομάδα η συζήτηση στο Eurogroup, για να βρεθούν 45 εκατομμύρια από τα οικογενειακά επιδόματα των πολυτέκνων, άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη, άνθρωποι που αν τα είχαν θα τα διέθεταν κάπου.

Θέλετε να βρούμε το εθνικό ισοδύναμο, να πάμε στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, για να δούμε εν μέσω της πιο βαθιάς κρίσης πόσα διατίθενται για τις μη κυβερνητικές οργανώσεις; Μπορούμε ένα τμήμα να το πάρουμε από εκεί, να καταργήσουμε τη μείωση των 45 εκατομμυρίων, που ήταν σε βάρος των πολυτέκνων και να δημιουργήσουμε μέσω του εθνικού ισοδυνάμου μια άλλη κατάσταση.

Λοιπόν, θα μπορούσε να είναι μακρύς ο κατάλογος κ. Κωβαίο, να γιατί πρέπει να ακούσει εμάς ο πολίτης, γιατί εμείς δεν αρκούμαστε απλώς σε ένα ναι ή σε ένα όχι, ναι έτσι και αλλιώς, δεν αρκούμαστε σε ένα όχι. Και θα ήμασταν ευτυχείς, πρέπει να σας πω κ. Κωβαίο, εάν και οι υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις προσχωρούσαν στη δική μας πολύ συγκεκριμένη αντίληψη πώς μ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο οδηγείς τη χώρα έξω από την κρίση.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Να συμπληρώσω σε αυτά που είπε ο κ. Καστανίδης, τρεις λέξεις: Πρόταση, εμπειρία διοίκησης και έργου και διαπραγμάτευση, εμπειρία στις διαπραγματεύσεις. Δυο λέξεις για το καθένα.

Προτάσεις: Μέχρι τώρα τουλάχιστον και η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις όσον αφορά το γι γίνεται τον επόμενο χρόνο, τα επόμενα δύο έτη, πώς βγαίνεις από την κρίση με συγκεκριμένα μέτρα τα οποία να είναι συμβατά με δημοσιονομικούς στόχους. Περιμένουμε να τ’ ακούσουμε και από τη δική μας τη  μεριά, καταθέτοντας το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης με τα ισοδύναμα που είπε ο Χάρης Καστανίδης, θέλουμε να λειτουργήσουμε ως καταλύτης πολιτικών εξελίξεων για μια προοδευτική διακυβέρνηση.

Δεύτερον: Πολλά από τα μέλη που είναι ήδη   μέλη της Κοινωνικής Συμφωνίας, έχουν μεγάλη εμπειρία στη Διοίκηση. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα ήταν ότι όταν ξεκίνησαν μεταρρυθμίσεις, το πολιτικό σύστημα ήταν ανέτοιμο και δεν είχε ποτέ την εμπειρία υλοποίησης μεταρρυθμίσεων. Αναποτελεσματικότητα πλήρη, και σ’ επίπεδο διοικητικού μηχανισμού και σ’ επίπεδο πολιτικού προσωπικού.

Έχουμε ένα πολιτικό προσωπικό που μέχρι τώρα είχε εθισθεί, το πολύ-πολύ στο να νομοθετεί ή να κάνει, αν θέλετε, προτάσεις και επικοινωνιακή πολιτική. Τα επόμενα χρόνια θα κριθούμε όλοι από τη δυνατότητα κινητοποίησης του δημόσιου τομέα, του ιδιωτικού τομέα για να υλοποιηθούν μεγάλες τομές στον τόπο. Έχουμε την εμπειρία, έχουμε διοικήσει Οργανισμούς, έχουμε διοικήσει Υπουργεία, έχουμε μάθει από αυτή την εμπειρία και αυτό είναι ένα πολύ  σημαντικό κομμάτι, ένα πολύ μεγάλο, σημαντικό πλεονέκτημα των στελεχών που βρίσκονται στις τάξεις μας.

Και τρίτον: Εμπειρία διαπραγμάτευσης. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που είχε πει ο Κένεντυ: «Ποτέ να μη φοβάσαι να διαπραγματευθείς και ποτέ να μη διαπραγματεύεσαι υπό καθεστώς φόβου». Αν κάτι αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια, είναι ότι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση διότι δεν υπήρχε ούτε η εμπειρία διαπραγμάτευσης, σε διεθνή φόρα, ούτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε στηρίχθηκε ικανοποιητικά το διαπραγματευτικό πλαίσιο το οποίο έπρεπε να είχε διαμορφωθεί και ν’ αποτελέσει τη βάση των συζητήσεων με τους εταίρους μας.

Αυτή είναι μια από τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης. Της κυβέρνησης και  του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου. Αυτή την εμπειρία των διεθνών διαπραγματεύσεων, είναι κάτι το οποίο θα το χρειαστούμε και πιστεύω ότι είμαστε τελικά το μόνο κόμμα το οποίο έχει αυτή την εμπειρία και έχει  αποδείξει ότι έχει τη βούληση να διαπραγματευθεί και να κερδίσει τις μάχες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Σ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΣ («ΑΘΗΝΑ 9,84»): Θα ήθελα να μιλήσουμε για την επομένη των εκλογών ημέρα. Ξέρω ότι μπορεί να σας ζητάω μια άσκηση επί χάρτου, αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, υπό το φως των δημοσκοπικών ευρημάτων  που έχουμε στην παρούσα συγκυρία, το πώς θα κινηθεί η Κοινωνική Συμφωνία την επομένη των εκλογών ημέρα και εφ' όσον έχει περάσει το κατώφλι του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Έχετε πρόνοια ή προγραμματισμό για προγραμματικές συγκλίσεις που θα σας οδηγήσουν ενδεχομένως σε μια προοδευτική πολυκομματική, δικομματική, τριτοκομματική διακυβέρνηση; Με ποιες πολιτικές δυνάμεις, πολιτικά όμορες εσείς θεωρείτε ότι μπορείτε να συνυπάρξετε σε μια κυβερνητική θητεία; Με το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσετε υπό τη νέα ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου; Και στους δυο  το ερώτημα.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Η απάντηση είναι απλή: Θα προσπαθήσουμε και προεκλογικά να συνάψουμε προγραμματικές συμφωνίες και συγκλίσεις, με κόμματα τα οποία ασπάζονται τις  δικές μας ιδέες. Είμαστε στην πολιτική για την Πολιτική. Για το πρόγραμμά μας, για τις λύσεις που προτείνουμε, για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Αυτό το πρόγραμμα το οποίο θα το εξειδικεύουμε τις επόμενες εβδομάδες μέχρι τις εκλογές, θα γίνει αντικείμενο συζητήσεων.

Και γι’ αυτό είπα προηγουμένως ότι θέλουμε να γίνουμε ο καταλύτης για μια προοδευτική διακυβέρνηση στη χώρα.  Και δε φοβούμεθα να συμπράξουμε με δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, αλλά δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς που δε φοβούνται να κυβερνήσουν.

Κ. ΓΚΙΚΑ («STAR», «ESPRESSO»): Ήθελα να ρωτήσω αν πρόκειται  να κάνετε Κοινοβουλευτική Ομάδα πριν τις εκλογές. Έχετε ήδη κάποιους Βουλευτές στην Κοινωνική Συμφωνία. Σκοπεύουν να έρθουν και κάποιοι άλλοι; Αν δηλαδή θα συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Βρισκόμαστε, όχι τώρα, αυτό συμβαίνει εδώ και πάρα πολύ καιρό, σε συνεχείς συζητήσεις με συναδέλφους, οι οποίοι μοιράζονται κοινές ιδέες, κοινές ανησυχίες και κοινές ελπίδες. Η συζήτηση αυτή δεν έχει τελειώσει. Συνεπώς, όταν θα τελειώσει, θα έχετε την πλήρη εικόνα της κοινοβουλευτικής σύνθεσης της Κοινωνικής Συμφωνίας.

Δ. ΚΟΥΚΛΟΥΜΠΕΡΗΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»): Και στους δύο η ερώτηση: Ένα βασικό επιχείρημα, μια κατηγορία θα έλεγα που σας απευθύνουν οι πρώην σύντροφοί σας στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι ήσαστε συνδιαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου και συμμετείχατε σε καθοριστικές αποφάσεις για το πού βρίσκεται η χώρα σήμερα. Μια απάντηση πέρα από τους χαρακτηρισμούς που έχουμε ακούσει το προηγούμενο διάστημα, που  έχετε δώσει κι εσείς.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Ευχαριστώ για την ερώτηση. Επειδή την περίμενα, έφερα τα δυο άρθρα τα οποία είχα δημοσιεύσει προσωπικά, 13/12/2009, το πρώτο άρθρο, το οποίο είναι προφητικό άρθρο, στην εφημερίδα «Το Βήμα», με τίτλο «Αν τους δώσουμε το ένα χέρι θα μας κόψουν και το άλλο». Ένα χρόνο αργότερα, ένα άλλο άρθρο, 21/11/2010, το οποίο λέει «Το φάρμακο της τρόικας σκοτώνει».

Ό,τι έλεγα και λέγαμε στο Υπουργικό Συμβούλιο, αυτά είχα την παρρησία να τα πω και δημοσίως. Σας καλώ ν’ ανατρέξετε στο άρθρο του 2009 γιατί είναι και η επίμαχη περίοδος. Ποια είναι τα βασικά σημεία: Τρία σημεία που βασικά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία:

Πρώτον, ότι  υπήρχε δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ότι το ξέραμε και ότι γι’ αυτό έπρεπε να είχαν ληφθεί ήδη από την  πρώτη στιγμή μέτρα τα οποία είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα για τη δημοσιονομική εξυγίανση, κυρίως όλα τα μέτρα πάταξης φοροδιαφυγής, διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και αναμόρφωσή της φορολογικής διοίκησης.  Και σ’ αυτό το άρθρο λέω ότι έχουμε καθυστερήσει και αυτά έπρεπε να είχαν ήδη ληφθεί από τον Οκτώβριο.

Δεύτερο σημείο: Σ’ εκείνο το άρθρο, θέση που είχα τότε και  έχουμε και τώρα ως Κοινωνική Συμφωνία και ακολουθήσαμε πιστά όλο αυτό το διάστημα: Οι περικοπές μισθών και συντάξεων είναι τα πιο αναποτελεσματικά  μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση. Και το αποδείκνυα.

Το ίδιο και στο δεύτερο άρθρο. Τη  μάχη της ανταγωνιστικότητας δεν την κερδίζεις με εξαθλίωση εργαζομένων και μισθωτών, με μειώσεις μισθών. Γιατί πέφτει ο τζίρος, πέφτει η αξία των συναλλαγών, πέφτουν τα έσοδα, πέφτουν οι εισφορές στα Ασφαλιστικά Ταμεία και τελικά σου βγαίνουν ελλείμματα από εκεί που δεν τα περιμένεις. Γι’ αυτό λέμε ότι η συνταγή της τρόικας ήταν, είναι και θα είναι λανθασμένη όσο την ακολουθούμε.

Τρίτο θέμα το οποίο ήταν πάλι σ’ αυτό το προφητικό άρθρο, ήταν ότι η κρίση δεν ήταν δημοσιονομική, ήταν κρίση υπερχρέωσης και έπρεπε να αντιμετωπισθεί ως κρίση υπερχρέωσης από την Ευρώπη, η οποία αποδείχθηκε φοβική, μικρή, συντηρητική, αναβλητική.

Και όταν οι αγορές τα μέσα Δεκεμβρίου κλείσανε τη στρόφιγγα προς την Ελλάδα, τότε η Ευρώπη θα μπορούσε να πάρει μέτρα, που δεν το έκανε και οδηγήθηκε σε μία βαθύτερη κρίση ολόκληρη η Ευρωζώνη, με την αχίλλειο πτέρνα της την Ελλάδα.

Σας καλώ λοιπόν και καλώ όλους τους τέως συναδέλφους μου, οι οποίοι λένε στα κανάλια πράγματα τα οποία δεν στέκουν, να διαβάσουν και το πρόγραμμα το προεκλογικό του ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται ότι δεν το έχουν διαβάσει και κατέβηκαν στις εκλογές και κερδίσανε την ψήφο του ελληνικού λαού με βάση αυτό το πρόγραμμα.

Και δεύτερον, να διαβάσουν κι αυτό το άρθρο, γιατί εάν είχαμε ακουστεί από τότε, αν είχα εισακουστεί από τότε, πολλά από τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά σήμερα.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Ξέρετε, όταν κάποιος δεν μπορεί να μιλήσει για το μέλλον, συνήθως η άμυνά του είναι να επιστρέφει στο παρελθόν. Αυτός δε που επιστρέφει στο παρελθόν, κάνει ζημιά στον εαυτό του, ιδιαίτερα όταν το κάνει με επιλεγμένη αμνησία.

Σας είπε η κα Κατσέλη, εγώ ξέρω ότι είσαστε πολύ επιμελής Δημοσιογράφος, όσα είπα προηγουμένως δεν αφορούν εσάς, αλλά αφορούν αυτούς που υποδείξατε με το ερώτημά σας, ότι δηλαδή ρωτούν "δεν συνδιαμορφώσατε την πολιτική"; Επιμένω λοιπόν, όσοι δεν μπορούν να πουν τίποτα για το μέλλον, επιστρέφουν στο παρελθόν και επιστρέφοντας στο παρελθόν κάνουν διπλή ζημιά στον εαυτό τους, γιατί το κάνουν σε καθεστώς ολικής ή μερικής αμνησίας.

Γνωρίζουν παραδείγματος χάριν άπαντες ότι στις 3 Ιουλίου του 2010 είχα κάνει τη δήλωση ότι «πρέπει να νομιμοποιηθεί η πολιτική της τότε Κυβέρνησης, διότι με άλλη πολιτική επαγγελία εκλεγήκαμε και άλλη ήταν υποχρεωμένη να εφαρμόσει η χώρα και η Κυβέρνηση. Με αυτή την πολιτική δεν μπορούμε να πάμε, αλλά χρειάζεται νομιμοποίηση από το λαό» και είχα ζητήσει εκλογές.

Στις 10 Νοεμβρίου του 2010, μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των εκλογών -αυτή επίσης βρίσκεται σε όλα αναρτημένη η δήλωση στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις, στον διαδικτυακό τόπο- είχα δηλώσει ότι «η πολιτική που ασκείται οδηγεί σε θανάσιμο υφεσιακό κύκλο κι έτσι η χώρα δε θα μπορέσει να επιτύχει τα δημοσιονομικά της αποτελέσματα.

Από την αρχή υπήρχε μία σύγκρουση δύο ρευμάτων, ένα νεοφιλελεύθερο, το οποίο έλεγε "τα δίνουμε όλα στους δανειστές" και ένα κοινωνικό ρεύμα που έλεγε ότι "πρέπει να κάνουμε δημοσιονομική εξισορρόπηση, αλλά με δίκαιη κατανομή των βαρών, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη".

Αυτά τα ρεύματα συγκρούονταν από την πρώτη στιγμή, είτε φανερά είτε υπόκωφα και φτάσαμε τελικά στην έκρηξη της αντίθεσης από τον περασμένο Οκτώβριο, οπότε το κοινωνικό ρεύμα συναντήθηκε με πολλούς πολίτες και πήγαμε στην ίδρυση της «Κοινωνικής Συμφωνίας».

Επιτρέψτε μου δυο ακόμη παρατηρήσεις πολύ σύντομα. Μέσα στο ερώτημα που αφελώς τίθεται, το γενικό ερώτημα της συνδιαμόρφωσης της πολιτικής, υπάρχει κι ένα δεύτερο ερώτημα που πολύ περίεργα διατυπώνεται: Γιατί ψηφίσατε το πρώτο μνημόνιο;

Ξαφνικά όλοι ξεχνούν δύο βασικά πράγματα. Είναι καταπληκτικό και αυτοί που επιστρέφουν στο παρελθόν σε καθεστώς μερικής αμνησίας ή και ολικής αμνησίας. Το Μάιο του 2010 η χώρα είχε αποκλειστεί από τις αγορές ή κάνω λάθος; Δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές, υπήρχε πιστωτική ασφυξία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από τις συνθήκες της δεν προβλέπει χρηματοδότηση χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ίδιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το δε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ξέρετε, δανείζει κυρίως χώρες του τρίτου κόσμου.

Το Μάιο δεν μπορούσαν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις γιατί η χώρα αποκλεισμένη από τις αγορές, δεν είχε τη δυνατότητα να έχει οποιαδήποτε χρηματοδότηση, να ικανοποιήσει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Έπρεπε, λοιπόν, να γεννηθεί ένας καινούριος μηχανισμός για πρώτη φορά τότε.

Ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης, που έγινε μετά σταθερός, γεννήθηκε τότε, από το πρόβλημα της Ελλάδας. Αν δεν εγεννάτο εκείνος ο μηχανισμός, δε θα μπορούσε η Ελλάδα να βρει πουθενά χρήματα. Ο μηχανισμός εκείνος, νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, γιατί ήταν από νεοφιλελεύθερους παράγοντες, γεννήθηκε μαζί με το πρώτο μνημόνιο. Αν έλεγες όχι στο μηχανισμό στήριξης, τελείωνε η χώρα, δεν μπορούσε να δανειστεί από πουθενά.

Τον Οκτώβριο όμως του 2012 θα έχουμε ένα χρόνο. Τότε θα δείτε, ποια είναι τα αποτελέσματα από τον Οκτώβριο του 2011. Όταν τον Οκτώβριο του 2011 αποφασίστηκε το κούρεμα του χρέους και η Ελλάδα ήταν  μέσα στο μηχανισμό στήριξης, γνωρίζαμε ποια είναι τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Και πηγαίναμε σε μια διαπραγμάτευση για το δεύτερο μνημόνιο, όπου δεν υπήρξε καμιά απολύτως διαπραγμάτευση και οδηγηθήκαμε σε ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, σε μια καταστροφική επιλογή με όλο το πακέτο του δευτέρου μνημονίου.

Εντέλει, και αυτή είναι η φράση μου με την οποία θέλω να τελειώσω, ξέρετε, υπάρχει μια περίεργη αντίφαση, η ζωή έχει πολλά γυρίσματα κι έχει και πολλές ιδιομορφίες. Παλαιότερα στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν αυτοί που στήριζαν τον κ. Παπανδρέου και τη χώρα, διαφωνώντας με την πολιτική του και αυτοί που υπονόμευαν τον κ. Παπανδρέου εφαρμόζοντας ακριβώς την πολιτική του.

Α. ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΕΡΤ»): Εγώ θα ήθελα να πιάσω το νήμα από τις τελευταίες σας απαντήσεις, παρότι έχω καλυφθεί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος από τους συναδέλφους.

Και θα ήθελα να ρωτήσω και τους δυο σας, τι απαντάτε στον καχύποπτο Έλληνα πολίτη που θα ακούσει να λέτε σήμερα ότι υπήρχε από την αρχή μία σύγκρουση δύο ρευμάτων, όπως είπατε κ. Καστανίδη, υπήρξε όλο αυτό το παρελθόν με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, λένε κάποιοι για συνδιαμόρφωση πολιτικής και δώσατε την απάντησή σας.

Τι θα απαντήσετε λοιπόν σε αυτόν που θα πει για ποιο λόγο από την αρχή δεν καταγράφατε τις διαφωνίες σας και δεν υποβάλλατε τις παραιτήσεις σας, ακριβώς για να μην μπουν τα ονόματά σας δίπλα σε αυτούς τους συνδιαμορφωτές αυτής της πολιτικής; Ευχαριστώ.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Κυρία Καββαδία, ήμασταν και οι δύο μέλη μιας Κυβέρνησης κι από την πρώτη στιγμή και οι δύο δείξαμε δείγματα γραφής. Η μάχη ήταν όπως ήδη ελέχθη συνεχής και αδιάκοπη και μέσα στα όργανα και εκτός.

Θέλω να σας υπενθυμίσω προσωπικά ότι έδωσα μάχη και πέτυχα δύο σημαντικές παρεμβάσεις, για τη ρύθμιση των δανείων. Ρύθμιση των δανείων για μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ήταν μια μεγάλη μάχη απέναντι στις τράπεζες κυρίως, γιατί ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν το δημόσιο να ρυθμίσει τα του οίκου των τραπεζών, όπου 27 χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βγήκαν από τον Τειρεσία.

Και μετά έδωσα μία άλλη μάχη, δώσαμε μια άλλη μάχη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά κι αυτή τη στιγμή είμαι υπερήφανη διότι αποτέλεσμα αυτής της μάχης είναι πολλά χιλιάδες νοικοκυριά να προσφεύγουν στα Ειρηνοδικεία και να παίρνουν αποφάσεις που να ρυθμίζουν τα χρέη τους και να απαλλάσσονται από αυτά.

Δόθηκε μάχη για τη μείωση των τιμών στα φάρμακα, πάνω από 20% μεσοσταθμικά. Δεν ήταν εύκολο. Μία μάχη απέναντι σε κατεστημένα συμφέροντα και δεν είναι τυχαίο ότι ανατιμολόγηση από το Σεπτέμβριο του 2010 και μετά δεν έχει ξαναγίνει, με βάση το Παρατηρητήριο Τιμών και σύμφωνα με το νόμο που λέει ότι πρέπει οι τιμές των φαρμάκων να είναι οι τρεις χαμηλότερες στην Ευρώπη των 27. Έχουν γίνει αγορανομικές ρυθμίσεις, αλλά δεν έχει ξαναγίνει ανατιμολόγηση φαρμάκων.

Δώσαμε μάχη για τα μισθώματα και την πετύχαμε κι αυτή και δώσαμε και μια πολύ μεγάλη μάχη μαζί με πολλά στελέχη στο Υπουργείο Εργασίας, για να κρατηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, για να μην πέσει ο κατώτατος μισθός, για να μην αποδομηθεί όλο το κοινωνικό κράτος, για να μην αποδομηθεί το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και αυτή η μάχη κερδήθηκε. Κερδήθηκε για 9 μήνες. Και δεν είναι τυχαίο ότι έπρεπε να φύγω προσωπικά από το Υπουργείο Εργασίας   για να φτάσουμε τον Οκτώβριο, μέσα σε λίγους μήνες, με το πολυνομοσχέδιο να μπει το άρθρο 37 το οποίο το καταψήφισα.

Επομένως στην πολιτική, και αυτό να το ξέρετε και για το μέλλον, είναι κανένας για να δίνει μάχες. Άλλες τις κερδίζει, άλλες τις χάνει. Αλλά είναι η συνέπεια και η αγωνιστικότητα για τις μάχες αυτές, οι οποίες μας κάνουν   να θέλουμε να συνεχίσουμε στην πολιτική. Και είναι το γεγονός ότι το ζήσαμε από μέσα. ζήσαμε τις δυσκολίες, δώσαμε τις μάχες ο καθένας από το δικό του   μετερίζι και είμαστε περήφανοι γι’ αυτά που καταφέραμε.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κυρία Καββαδία, αυτό που θα πω δεν αφορά τη δική σας ερώτηση, συνεπώς θέλω να προφυλαχθώ από μια πιθανή παρανόηση. Προηγουμένως, έγινε η ερώτηση και την απαντήσαμε. Καμιά φορά οι απαντήσεις ακούγονται ή δεν ακούγονται. Συνεπώς, έγινε προηγουμένως η ερώτηση και δώσαμε και στοιχεία, τι συνέβη από τη πρώτη στιγμή. Στο δημόσιο διάλογο πολλές φορές συμβαίνει να γίνονται ερωτήσεις για ν’ ακούγονται οι ερωτήσεις και όχι για ν’ ακούγονται οι απαντήσεις.

Θέλω να σας πω – κι επαναλαμβάνω, δεν αφορά εσάς αυτό -  όσες φορές και ν’ απαντάει κανείς, ορισμένοι που θέλουν να γυρίσουν, μιλάω για το δημόσιο διάλογο, επαναφέρουν ερωτήσεις, διότι το κρίσιμο μέγεθος είναι ν’ ακουστεί η ερώτηση, ποτέ η απάντηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχετε αφήσει να αιωρείται, το κάνατε νομίζω και στην προηγούμενή σας απάντηση, το ότι ο κ. Προβόπουλος, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας δεν είχε έγκαιρα προειδοποιήσει, ίσως ακόμα και προβλέψει, το επερχόμενο κλείσιμο των αγορών. Είναι έτσι;

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Είναι απολύτως έτσι, ο κ. Προβόπουλος ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι ο θεματοφύλακας της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό τον ξέραμε και τον είχαμε συζητήσει. Αυτό που θα ήθελα ν’ ακούσω τον κ. Προβόπουλο, την απάντησή του, είναι πρώτον, πότε κατάλαβε εκείνος ότι οι αγορές θα έκλειναν, τι έκανε γι’ αυτό, τι συμβούλευσε την τότε κυβέρνηση και τον τότε Υπουργό Οικονομικών, τι έκανε για τους διακανονισμούς, τι έχει ν’ απαντήσει για το ν+10 και ποια ήταν η άποψή του για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να διαχειριστεί η κυβέρνηση από το Γενάρη και μετά   τη χρηματοδότηση με το υψηλό κόστος και την πιστωτική ασφυξία που είχε δημιουργηθεί.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Μια φράση για να λειτουργήσω κι εγώ λίγο δημοσιογραφικά: Είναι πολύ σοβαρά αυτά που είπε προηγουμένως η κα Κατσέλη. Ευθέως ή υπαινικτικά. Θα σας παρακαλέσω, δημοσιογραφική αδεία, επειδή στην πολιτική ζωή πολλοί εμφανίζονται μετά Χριστόν προφήτες,   δεν κάνετε καμιά φορά ερώτηση στον κ. Προβόπουλο, αν είχε απόψεις για την πορεία της χώρας, γιατί δεν παραιτήθηκε;

Π. ΤΖΑΝΕΤΑΤΟΣ («CONTRA CHANEL»): Ήθελα, για να καταλάβω λίγο τη συλλογιστική σας τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο, είστε υπέρ των εθνικών ισοδυνάμων και της διαμόρφωσης ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης. Θεωρώ ότι δεν είστε το μόνο κόμμα που λέει κάτι τέτοιο, από την άλλη όμως είστε και   κατά του 2^ου μνημονίου , της δεύτερης δανειακής σύμβασης. Τα εθνικά ισοδύναμα από μόνα τους, δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να λειτουργήσουν σ’ ένα επίπεδο ολοκληρωμένης οικονομικής πολιτικής.   Για παράδειγμα τον Ιούνιο έχουμε 12   δις νέα μέτρα που πρέπει ν’ αποφασίσουμε για τη διετία 2013-14.

Η ερώτησή μου είναι: Σε μια ενδεχόμενη διαπραγμάτευση   με την Ευρώπη, εσείς θα ήσασταν διατεθειμένοι να παίξετε τη ζαριά της εξόδου της χώρας από το ευρώ, ναι ή όχι; Ευχαριστώ.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Τέτοια ζαριά δεν υπάρχει. Αυτό είναι ψευτοδίλημμα, ένα εκβιαστικό δίλημμα το οποίο τίθεται εδώ και αρκετό καιρό, ακριβώς για ν’ αποπροσανατολίσει   το δημόσιο διάλογο. Κατέθεσα στη Βουλή, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων την έκθεση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τη Νομική της Υπηρεσία η οποία ακριβώς τεκμηριώνει το γεγονός ότι ακόμα και μια χώρα που θα ήθελε να βγει από την Ευρωζώνη, δε μπορεί να βγει.

Άρα αποπομπή από το ευρώ δεν υφίσταται. Μπορεί κάποια κόμματα κι έχουμε ακούσει κάποια κόμματα να μη θέλουν να είμαστε, ας πούμε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας δε θέλει να είμαστε στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη.

Η δική μας η θέση και αυτή είναι και στον τίτλο μας, εμείς είμαστε υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας, με μάχες μέσα στην Ευρώπη, με συγκλίσεις και συμμαχίες με τις προοδευτικές δυνάμεις κι ελπίζουμε ότι σύντομα και στις γαλλικές εκλογές θα υπάρξει απάντηση του γαλλικού κοινού, των Γάλλων, για μία προοδευτική διακυβέρνηση στη Γαλλία. Μέσα στο ευρώ, μέσα στην Ευρωζώνη, μέσα στην Ευρώπη, μπορούμε να προτάξουμε ένα διαφορετικό διαπραγματευτικό πλαίσιο.

Είναι τουλάχιστον επικίνδυνο όταν ξένοι αναλυτές, όταν Ευρωπαίοι Οικονομολόγοι, όταν τα βασικότερα ινστιτούτα της Ευρώπης μιλούν ότι αυτό το σχέδιο πολιτικής που περιλαμβάνεται στο δεύτερο μνημόνιο είναι καταστροφικό και αντιστρατεύεται το όλο εγχείρημα της βιωσιμότητας του χρέους, εμείς ως Ελληνική Κυβέρνηση όχι μόνο να το αποδεχόμεθα, όπως έκανε η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά να το θεωρεί ότι είναι και το φάρμακο το οποίο θα μας σώσει.

Και πολύ απλά, όσο μπορώ πιο απλά να εξηγήσω γιατί: Διότι αυτά τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο δεύτερο μνημόνιο, είναι βαθύτατα υφεσιακά. Το 2012 θα κλείσει, όπως απέδειξα στη Βουλή, με μία ύφεση της τάξης πάνω από το μείον 6%, ενώ ο προϋπολογισμός μιλούσε για επιβράδυνση της οικονομίας στο μείον 2,98%.

Όταν έχεις τέτοια βαθιά ύφεση, λόγω των μέτρων που έχεις πάρει, τα έσοδά σου θα είναι πολύ χαμηλότερα και μπαίνεις σε ένα φαύλο κύκλο, εάν δεν αλλάξεις αυτό το μείγμα, σε ένα φαύλο κύκλο να κόβεις περισσότερο και περισσότερο δαπάνες, μισθούς, συντάξεις, πρόσθετα μέτρα, που χειροτερεύουν αντί να βελτιώσουν την κατάσταση.

Όταν λοιπόν δε θα έχεις το δημοσιονομικό αποτέλεσμα που θέλεις το 2012 ή το 2013 και θα έχεις την οικονομία ακόμα σε μια πολύ βαθιά ύφεση, τότε δε θα μπορείς να ξεπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου, το χρέος σου δε γίνεται διαχειρίσιμο, δεν είναι βιώσιμο και γι΄ αυτό το λόγο οι αγορές έχουν προεξοφλήσει αυτή την αποτυχία.

Επομένως, όταν όλοι οι αναλυτές, όταν οι αγορές που μπορούμε να πούμε οτιδήποτε αλλά οι αγορές ποντάρουν λεφτά πάνω στη δεύτερη χρεοκοπία ήδη το βλέπουν, εμείς ως στρουθοκάμηλοι κρύβουμε το κεφάλι κάτω από την άμμο και κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.

Και η λύση δεν είναι κάποιες μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό, που μακάρι να έρθουν, μακάρι να γίνουν, λύση σημαίνει ρευστότητα στην αγορά τώρα χθες, σημαίνει διαφορετικά μέτρα με τη λογική των εθνικών ισοδυνάμων στην οποία μιλήσαμε, σημαίνει επιλογή μέτρων και διαπραγμάτευση γύρω από μέτρα που θα έχουν το μέγιστο δημοσιονομικό αποτέλεσμα και το ελάχιστο υφεσιακό.

Και επίσης μέτρα που θα στηρίζουν την αγοραστική δύναμη των μεσαίων στρωμάτων και των χαμηλότερα εισοδηματικών στρωμάτων, έτσι ώστε να μπορεί να κινηθεί η αγορά. Αλλιώς, θα είμαστε καταδικασμένοι και είμαστε καταδικασμένοι σε νέα μέτρα περικοπών τον Ιούλιο και σε δεύτερη χρεοκοπία τα επόμενα χρόνια.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Θα είμαι πολύ σύντομος. Σοβαρό ερώτημα «ευρώ ή δραχμή» δεν υπάρχει. Προφανές είναι ότι η χώρα παλεύει μέσα στη Ζώνη του Ευρώ. Γι΄ αυτό ακριβώς, επειδή δεν υπάρχει τέτοιο σοβαρό ερώτημα, είναι καλό να αποφεύγονται, όπως συνέβη μέχρι τώρα στη δημόσια ζωή, εκβιαστικά διλήμματα.

Δεν υπάρχουν εκβιαστικά διλήμματα, υπάρχουν απλώς αποφασισμένοι να παραιτηθούν από οποιαδήποτε πραγματική συζήτηση για το μέλλον του τόπου και να κάνουν την προσπάθεια που πρέπει. Συνήθως, τα εκβιαστικά διλήμματα τα διατυπώνουν, όσοι έχουν επιλέξει να πορευτούν στη λογική ενός μονόδρομου, ενώ ευτυχώς η ζωή, η κοινωνική, η οικονομική ζωή και η πολιτική ζωή έχει περισσότερη φαντασία από ό,τι νομίζουμε.

Όπως, ήταν εκβιαστικό δίλημμα, για να θυμίσω, το ναι ή όχι στο δημοψήφισμα. Θυμόσαστε την επίθεση όλων των παραγόντων του εσωτερικού μας συστήματος ενάντια στο δημοψήφισμα; Στραβομουτσούνιασε η Μέρκελ, κεραυνός ο Σαρκοζί, θα πέσουν οι αγορές. Και όλοι αυτοί οι οποίοι ακολουθούσαν αυτή τη στάση του εκβιαστικού τελικά διλήμματος και στάσης, σήμερα κατά έναν περίεργο τρόπο, σιωπούν, ενώ η Ιρλανδία έχει αποφασίσει δημοψήφισμα.

Καμία Μέρκελ δεν εξεγείρεται, κανένας Σαρκοζί δεν κατακεραυνώνει, καμία ανησυχία στις αγορές. Η ανησυχία ήταν η επινοημένη ανησυχία εσωτερικών προπαγανδιστών. Κατά τον ίδιο τρόπο που ετέθη το δίλημμα «θα πάρετε τη δεύτερη δέσμη μέτρων για το μνημόνιο ή όχι και θα βγούμε στη δραχμή;». Αυτός ο απλοϊκός εκβιασμός που έφτασε μέχρι το σημείο να υπάρχει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, διατυπωμένη από τα πρωθυπουργικά χείλη. «Αν δεν πάρουμε το μνημόνιο 2, τότε θα πολιορκηθούν τα ράφια, τα φαρμακεία».

Δηλαδή, είναι σαν να καλούσαμε τον κόσμο να το κάνουν, στην περίπτωση που δεν συνέβαινε η εθνική μας αξιοπρέπεια να το επιλέξει. Αυτά είναι εκβιαστικά διλήμματα, διότι θα είχε πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αν μας εξηγούσαν οι παραγωγοί αυτού του εκβιασμού, πώς η Ε.Ε. θα αποφάσιζε, με ποιο μηχανισμό θα αποφάσιζε, την έξοδο της χώρας από το Ευρώ. Με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα προστάτευε τις άλλες χώρες, αν τολμούσε να διακόψει παραδείγματος χάρη τη χρηματοδότηση προς τη χώρα;

Πρέπει να γίνει κάποτε μια σοβαρή συζήτηση. Αλλά θα σας παρακαλέσω, η δημοκρατία έχει λύσεις. Η ευρωπαϊκή ζωή έχει λύσεις. Αρκεί να δει κανείς με τα μάτια των συμφερόντων της κοινωνικής Ευρώπης και των λαών της. Έχει σημασία, αν δεις την Ευρώπη και την Ελλάδα με τα μάτια του λευκού κολάρου ή θα τα δεις με τα μάτια, την αναγεννησιακή κυριολεκτικά ματιά, την ανατρεπτική ματιά των λαών της Ευρώπης, που έχουν δικαίωμα σε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συμμετοχής.

Κ. ΖΟΥΛΑΣ: Κάνοντας ένα μικρό σχόλιο σε σχέση με αυτό που είπε ο κ. Καστανίδης ότι οι δημοσιογράφοι συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε τις ερωτήσεις περισσότερο γιατί αρεσκόμεθα να ακούγονται και λέγοντας ότι συνηθίζουμε να τις επαναλαμβάνουμε γιατί οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μάθει να μη τις απαντούν και θέλουν μάλιστα να αρκούμαστε στις μη απαντήσεις τους, σπεύδω σε δυο πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, ελπίζοντας να μην έχουν απαντηθεί ήδη.

Το πρώτο αφορά εσάς κ. Καστανίδη. Θέλω να μου κατονομάσετε κάποια πολιτικά ισοδύναμα που λάβατε το εξάμηνο που ήσασταν στο Υπουργείο Εσωτερικών προκειμένου να αποφευχθούν κάποια άλλα οριζόντια μέτρα. Θέλω να μου πείτε δηλαδή αν κλείσατε κάποιον Οργανισμό, αν μετακομίσατε κάποια Υπηρεσία σε κάποιο ιδιόκτητο κτήριο, αν προσπαθήσατε και κάτι τέτοιο δεν έγινε ή ποιος σας εμπόδισε.

Και καθώς άκουγα προηγουμένως με πολύ μεγάλη προσοχή να μιλάει την κα Κατσέλη για τη δική της εμπειρία, θα ήθελα να μου πει αν αυτή η εμπειρία ή πως αυτή η εμπειρία της δεν τη βοήθησε να δει στη διάρκεια που ήταν στο Υπουργείο Ανάπτυξης αυτό το όργιο διαπλοκής που γινόταν στη Διεύθυνση Ιδιωτικών Επενδύσεων. Θέλω δηλαδή να μου πείτε πως είναι δυνατόν μια συνάδελφος σας μέσα σε 5 μέρες να ξήλωσε μια ολόκληρη Υπηρεσία και εσείς έναν τομέα ο οποίος θα έπρεπε να είναι ατμομηχανή για την ανάπτυξη και θα έπρεπε φυσιολογικώς να τον εποπτεύετε, να μην είχατε πάρει εκείνη την εποχή μυρωδιά για το τι συνέβαινε. Σας ευχαριστώ.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Να απαντήσω γιατί ήταν ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε από την πρώτη στιγμή. Και τι κάναμε; Κάναμε κάτι πάρα πολύ απλό και γι' αυτό δεν υπήρχε κανένα τέτοιο κρούσμα όλη την εποχή. Μηχανοργανώσαμε μέσα σε 2 βδομάδες όλο το σύστημα ελέγχων της Διεύθυνσης των Ιδιωτικών Επενδύσεων. Και όχι μόνο το μηχανοργανώσαμε, αλλά ξέραμε πότε έπρεπε να πάει ο έλεγχος, πότε έπρεπε να αποπληρωθούν οι επενδυτές που είχαν ενταχθεί και οι οποίοι είχαν ενταχθεί ειρήσθω εν παρόδω, μερικοί εξ αυτών είχαν ενταχθεί ήδη από το 2004 - 2005 και παρέμεναν απλήρωτοι και πρέπει αυτή η περίπτωση που βγήκε τώρα να ήταν μια από αυτές.

Έγινε πλήρης καταγραφή και μηχανοργάνωση, με ένα σύστημα το οποίο ξέραμε και αποπληρώσαμε όλους κατά σειρά προτεραιότητας, το 25%, το 50%, στην ολοκλήρωση και ξέραμε ακριβώς και παρακολουθούσαμε συνεχώς πότε έπρεπε να πάει ο έλεγχος και πότε πρέπει να απαντηθεί. Και έτσι μπορέσαμε και ξεμπλοκάραμε επενδύσεις πάρα πολλές ιδιωτών, οι οποίες είχαν κολλήσει για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και για λόγους οι οποίοι συνάδουν αν θέλετε με την ανομία η οποία επικρατούσε σ’ αυτόν τον ευαίσθητο τομέα των ιδιωτικών επενδύσεων.

Δυστυχώς μετά που έφυγα το σύστημα αυτό δεν ακολουθήθηκε και είναι ένα από τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, ότι ο τρόπος να καταπολεμήσεις τη διαπλοκή, τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα, το πρώτο βασικό βήμα είναι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Αν δεν παρακολουθείς σε συστηματική βάση τα τεκταινόμενα σε κάθε Υπηρεσία, είναι σίγουρο ότι θα έχεις φαινόμενα τέτοια.

Το ίδιο είναι και για τις Εφορείες. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουμε όλες τις Δ.Ο.Υ. σε ένα σύστημα. Όλη η Ελλάδα έπρεπε να είναι, όλες οι Εφορείες μας πρέπει να μπουν σε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα. Το «ΕΛΕΓΞΙΣ» δεν έχει ακόμα συνδεθεί με τη ΔΕΗ, με την ΕΥΔΑΠ κλπ. Επομένως η απάντηση σ’ αυτό δεν είναι, θα υπάρχουν πάντοτε τέτοιες περιπτώσεις. Το θέμα είναι τι κάνεις θεσμικά, ώστε να προλαμβάνεις τέτοιες περιπτώσεις.

Και αυτό ακριβώς χαίρομαι που το αναφέρατε, διότι ήταν από τα πρώτα πράγματα τα οποία επισημάναμε, διότι ερχόντουσαν οι ίδιοι οι επενδυτές, οι οποίοι είχαν να πληρωθούν από το 2005, το 2006 και ταλαιπωριόντουσαν. Και θα σας έλεγα κ. Ζούλα να κάνετε ένα ρεπορτάζ οι οποίοι ακόμα και τώρα έρχονται ακριβώς για να πουν την εμπειρία που είχαν, τη θετική εμπειρία με το μηχανογραφικό σύστημα το οποίο είχε εγκατασταθεί.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Ζούλα, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την ερώτηση. Θα είμαι πολύ σαφής. Εγώ άλλωστε παρακολουθώ με πολύ μεγάλη χαρά, είμαι πάντοτε ένας δόκιμος αναγνώστης της εφημερίδας σας και παρακολουθώ τα πολύ κολακευτικά σχόλια, τα οποία κατά καιρούς γράφουν άνθρωποι, όπως ο κ. Μανδραβέλης ή ο κ. Κασιμάτης. Και ξέρω, επίσης, τη δική σας -και αυτό το λέω πλέον με όλη τη σοβαρότητα των διατυπώσεων μου- τη δική σας ορθότητα της γραφής.

Επειδή, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν διανοούμενοι στις εφημερίδες, όπως αυτοί που προανέφερα, και μερικοί ακόμη που μπορώ να πω ονομαστικά και σε άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα κάνω μια προσπάθεια, όσο μπορώ να τοποθετήσω τα πράγματα για να πείσω διανοούμενους.

Πρώτα από όλα, σας ευχαριστώ που με ρωτήσατε για τους 4 μήνες του Υπουργείου Εσωτερικών. Μάλλον, στο μυαλό σας θα ήταν να με ρωτήσετε και για τους 20 μήνες στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Γιατί είναι μάλλον περίεργο, να με ρωτάτε για τους 4 μήνες στο Υπουργείο Εσωτερικών, αλλά όχι για τους 20 μήνες στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Παρ' όλα αυτά θα σας δώσω μερικά εθνικά ισοδύναμα.

Και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στο Υπουργείο Εσωτερικών, θα σας παρακαλέσω με την επιμέλεια που σας διακρίνει να τα καταγράψετε. Είμαι στη διάθεση σας να προσθέσω και έναν άλλο μακρύ κατάλογο. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης είναι ένα θεσμικό Υπουργείο. Άρα, θα μπορούσα να μιλήσω όχι τόσο για τα οικονομικά εθνικά ισοδύναμα, όσο για τα θεσμικά εθνικά ισοδύναμα. Αλλά θα σας μιλήσω και για οικονομικά ισοδύναμα.

Δείτε π.χ., πώς γίνεται η διαχείριση των δαπανών σε όλα τα δικαστικά μέγαρα της χώρας. Μέχρι λοιπόν μία ορισμένη περίοδο η διαχείριση όλων των υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, από τους λαμπτήρες μέχρι τις μεγάλες επεμβάσεις που έγιναν, ακόμη και μετά από τρομοκρατικές επιθέσεις, γινόταν στενά από ορισμένους ανθρώπους φιλότιμα εργαζόμενους στο ΤΑΧΔΙΚ, με δαπάνες μάλιστα, οι οποίες ήταν ενός πολύ μεγάλου ύψους και παρά το γεγονός αυτό υπήρχαν περιθώρια.

Αποφάσισα ως  υπουργός Δικαιοσύνης, για πρώτη φορά στην ιστορία του δικαστικού μας συστήματος, να περάσει διάταξη με την οποία δίνονται όχι μόνο στα τρία Ανώτατα Δικαστήρια, αλλά σε όλα τα Εφετεία της χώρας για λογαριασμό και του Α’ βαθμού Δικαστηρίων ειδικοί αυτόνομοι προϋπολογισμοί σε κάθε Δικαστήριο.

Ξέρετε, τι σήμαινε αυτό, κ. Ζούλα; Ότι από τη στιγμή που τα τρία Ανώτατα Δικαστήρια και τα Εφετεία της χώρας για λογαριασμό και των Πρωτοδικείων και των Εισαγγελιών Πρωτοδικών ανέλαβαν με δικό τους προϋπολογισμό να διαχειριστούν τις δαπάνες, αισθάνθηκαν ότι έχουν την ευθύνη, καθώς ήταν υπόλογοι, να διαχειριστούν με τον πρέποντα τρόπο τις δαπάνες λειτουργίας των Δικαστικών Μεγάρων.

Μπορείτε να ζητήσετε από τη Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τώρα, να σας πει, ποιες ήταν οι δαπάνες για το σύνολο της λειτουργίας των δικαστικών υπηρεσιών μέχρι τον Οκτώβρη του 2009 και πόσο είναι σήμερα. Να λοιπόν κάτι το οποίο έχει ίσως κάποια σημασία.

Να σας δώσω δεύτερο παράδειγμα. Στα πλαίσια του πρώτου μνημονίου ο συσχετισμός προσλήψεων ήταν 1 προς 5, ναι ή όχι; Αυτό το  ξέρουμε όλοι μας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι δικαστικοί υπάλληλοι τραβούσαν μια πολύ μεγάλη δυσκολία. Γιατί είχαμε περίπου  4.000 κενά από τις οργανικές θέσεις. Δηλαδή, περίπου το 50% των δικαστικών υπαλλήλων ήταν 50% κενές θέσεις.

Έπρεπε λοιπόν να υπάρξει κάποια λύση στο πρόβλημα και να είναι και μια οικονομική λύση. Το μνημόνιο υποχρέωνε να υπάρξει περικοπή δαπανών. Θα έπρεπε λοιπόν να βουλιάζουν οι δικαστικές υπηρεσίες; Αξιοποιήσαμε λοιπόν κοινοτικά κονδύλια και διαμορφώσαμε το θεσμό της άσκησης των νέων δικηγόρων και στα Δικαστήρια της χώρας, ώστε να μπορούν και να αμείβονται.

Να αμείβονται λοιπόν κατά την άσκησή τους στα Δικαστικά Μέγαρα της χώρας, στις δικαστικές υπηρεσίες χωρίς να δαπανά ο κρατικός προϋπολογισμός, αφού ήταν κοινοτικά κονδύλια και ταυτόχρονα να διευκολύνουν την άσκηση των υπηρεσιών των καθηκόντων των δικαστικών υπαλλήλων. 

Τώρα θα σας πω, αν μου επιτρέπετε, εν τάχει, διότι δεν θα πρέπει να σας ταλαιπωρήσω άλλο, και ορισμένα άλλα πράγματα. Θα ήθελα, να σας παρακαλέσω να θυμηθείτε πόσες φορές στο παρελθόν, θα σας δώσω τώρα τα θεσμικά ισοδύναμα τα οποία έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη δημοκρατική μας συνοχή. Μπορείτε, σας παρακαλώ, να ανακαλέσετε πόσες φορές κατά τη διάρκεια του ελεύθερου βίου αυτής της χώρας υπήρχαν σκληρότατες συγκρούσεις, όταν επελέγετο η ηγεσία της Δικαιοσύνης;

Για θυμηθείτε  πόσες φορές η αντιπολίτευση κατήγγελε τη συμπολίτευση, και όταν η αντιπολίτευση γινόταν συμπολίτευση και το αντίστροφο, άλλαζαν οι ρόλοι και υπήρχαν καταγγελίες. Θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ,  κ. Ζούλα κι εσάς και τους καλούς σας συναδέλφους να μου υποδείξετε μία διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης από τον Απρίλιο του 2010 για την επιλογή των ηγεσιών των Δικαστηρίων της χώρας.

Δεν θα βρείτε καμία. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο Υπουργός Δικαιοσύνης άλλαξε όλο το καθεστώς επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Υποχρέωσε τους υποψηφίους να περνούν από ακρόαση στη διάσκεψη των Προέδρων και η διάσκεψη των Προέδρων με ισχυρή πλειοψηφία να δίνει το μισό των κρινομένων υποψηφίων στον Υπουργό Δικαιοσύνης, ώστε η εκάστοτε κυβέρνηση να μην κάνει αυθαίρετη επιλογή.

Βεβαίως, δεν θα σας πω άλλα, τα οποία είμαι σίγουρος ότι τα έχετε παρακολουθήσει και τα οποία παραδείγματος χάρη μπορεί να έχουν σχέση με το τι έγινε με το πόθεν έσχες. Με τον ν. 3849 εξοπλίσαμε θεσμικά τη διαφάνεια στην πολιτική ζωή του τόπου.

Για να δούμε ένα ισοδύναμο της ελλείπουσας διαφάνειας που χρειαζόταν το νομοθετικό της πλαίσιο. Με το νόμο 3849 δώσαμε τη δυνατότητα για πρώτη φορά οι άνθρωποι που κάνουν ανακριβή δήλωση του πόθεν έσχες ή συμμετέχουν σε εξωχώριες εταιρείες, να χάνουν την πολιτική τους θέση. Οι Βουλευτές δηλαδή να εκπίπτουν από το πολιτικό τους αξίωμα, οι Δήμαρχοι να εκπίπτουν από το πολιτικό τους αξίωμα και φυσικά οι Υπουργοί και να δημεύεται το περιουσιακό στοιχείο που αποκρύπτεται ή υπάρχει στα πλαίσια της offshore εταιρείας.

Είναι ο ίδιος νόμος ο οποίος έδωσε τη δυνατότητα να αποκαλύπτονται πράξεις διαφθοράς ανώτερων κρατικών και πολιτικών αξιωματούχων από ανθρώπους, οι οποίοι διαφορετικά θα φοβούνταν, αν δεν είχαν πιο ευνοϊκή ποινική μεταχείριση. Και φυσικά, δεν θα ήθελα να θυμίσω, την αναδιοργάνωση της Αρχής για το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος, που ήταν μια απλή Επιτροπή του Δημοσίου.

Από την Αρχή του ξεπλύματος του βρώμικου χρήματος  περνούμε πλέον τα πόθεν έσχες , και  να θυμίσω την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών μέσα στα πλαίσια του ισχύοντος Συντάγματος που για πρώτη φορά προέβλεψε ότι υπάρχουν μέτρα προσωρινά και για τους Υπουργούς. Δεν υπήρχαν μέχρι τότε περιοριστικοί όροι για τους Υπουργούς. Για πρώτη φορά προβλέφθηκε ότι υπάρχουν περιοριστικοί όροι για τους Υπουργούς, ότι δεσμεύονται λογαριασμοί, άυλα προϊόντα, χρηματοπιστωτικές κινήσεις και δεσμεύονται από τη Βουλή μέχρι να τελειώσει η υπόθεση.

Επειδή, όμως ο κατάλογος θα είναι μακρύς και τελικά η οικονομική και η θεσμική μου λογική δεν μπορεί να περιοριστεί σ' αυτό το χρόνο, σταματώ εδώ διότι πρέπει να δώσουμε τη συνέχεια στους υπολοίπους. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Α. ΒΙΤΑΛΗΣ («ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΝΕΤ»): Επειδή η συζήτηση για το παρελθόν αν δεν ξεκαθαρίσει δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον, εγώ θα σας κάνω μια ερώτηση και για το παρελθόν και για το μέλλον.

Το παρελθόν. Αναρωτιέμαι, ακούγοντας και τα όσα είπατε σήμερα, πώς καταλήξαμε σε ένα μονόδρομο, στο πρώτο μνημόνιο. Πώς φτάσαμε να είναι μονόδρομος; Δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές λύσεις; Είστε κορυφαίοι Υπουργοί και οι δύο. Δεν παρουσιάσατε άλλες εναλλακτικές λύσεις;

Και για το μέλλον. Το παιχνίδι το ξέρετε, τα ενεργειακά, τα πετρέλαια που ακούγονται, το φυσικό αέριο. Ξεκάθαρες απαντήσεις γιατί αυτά τα ζητήματα δεν έχουν τεθεί ακόμα. Πείτε μου: τι κάνετε με την ΑΟΖ, ειδικά στο Αιγαίο που λέγεται ότι υπάρχουν εκεί τα κοιτάσματα; Και πώς αντιμετωπίζετε σε τελευταία ανάλυση όλο αυτό το κύμα απειλών πλέον που δέχεται η Κύπρος για τις έρευνες που κάνει και κυρίως τα όσα πλέον έρχονται στην επιφάνεια για δυσμενέστατες λύσεις εν μέσω των ερευνών που γίνονται στην κυπριακή ΑΟΖ.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Κύριε Βιτάλη, πρώτα πρώτα πώς καταλήξαμε στο μονόδρομο, στο πρώτο μνημόνιο. Η απάντηση δίνεται πάλι σε εκείνο το περίφημο άρθρο στα μέσα Δεκεμβρίου. Η χρηματοπιστωτική κρίση, η Ελλάδα βρέθηκε στο κέντρο ενός τσουνάμι, μιας κερδοσκοπίας των αγορών οι οποίες, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία στην Ελλάδα και στα ελληνικά ομόλογα, αποφασίσανε να χτυπήσουν στα μέσα Δεκεμβρίου με την υποβάθμιση την πρώτη του Οίκων Αξιολόγησης S&P και FITCH.

Η κρίση κλιμακώθηκε Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη και όπως είπα, η Ευρώπη, ενώ είδε την κρίση, αποδείχθηκε πολύ μικρή, φοβική και ανεπαρκής να την αντιμετωπίσει. Καμία χώρα της Ευρωζώνης από μόνη της δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση, και αυτό που είπε πριν ο Χάρης Καστανίδης ήταν ότι μέσα σ' αυτή την κρίση εκ των ενόντων στήθηκε ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης για να μπορέσει να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας.

Άρα τα περιθώρια για την Ελλάδα, όχι μόνο για την Ελλάδα, για οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωζώνης σ' αυτή την κρίση ήταν πάρα πολύ περιορισμένα, ήταν σχεδόν ελάχιστα. Το ζήτημα είναι, κι αυτό είναι το πολιτικό ερώτημα, γιατί η Ευρώπη ακόμα δεν έχει καλύψει θεσμικά το έλλειμμά της.

Το γεγονός ότι δύο χρόνια μετά από αυτό το ξέσπασμα της κρίσης δεν έχουμε ακόμα έναν μηχανισμό ο οποίος να μπορεί να διαχειρίζεται αποτελεσματικά κρίσεις στην Ευρωζώνη, είναι αποτέλεσμα των επιλογών μιας συντηρητικής, φοβικής Ευρώπης.

Είναι ντροπή όταν ήδη από τις αρχές του ΄11 είχε επισημανθεί η ανάγκη να προικοδοτηθεί το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με τους πόρους εκείνους έτσι ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει στην αγορά στην πρωτογενή και στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, να μην έχει γίνει. Όταν ακόμα δεν υπάρχουν ρυθμίσεις για τους Οίκους Αξιολόγησης. Όταν δεν έχει μπει  κανένας φραγμός, κανένας έλεγχος στα CDS και στις αγορές εκείνες. Και πληρώσαμε, πέρασε στα κρυφά πριν δύο ημέρες ότι οι κάτοχοι των CDS πληρώθηκαν 2,5 δις.

Δεν υπάρχει εποπτεία και έλεγχος, και θα ήθελα να πω ότι – γιατί η ιστορία έχει σημασία – μετά την κρίση της Ασίας το 1998 – ’99, ως μέλος τότε του ΟΗΕ, της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής του ΟΗΕ είχαμε βγάλει μία έκθεση τότε λέγοντας ότι θα έχουμε αλλεπάλληλες χρηματοπιστωτικές κρίσεις παγκοσμίως και στην Ευρώπη εάν δεν υπάρχει επαναρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και είχαμε προτείνει τότε τη δημιουργία ενός Παγκόσμιου Οργανισμού Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών πραγματικά για την εποπτεία και τη ρύθμιση αυτών των αγορών.

Είμαστε τόσα χρόνια μετά και η Ευρώπη είναι ακόμα ανέτοιμη και σε επίπεδο παγκόσμιο δεν υπάρχουν, δεν έχουν ληφθεί τα κατάλληλα αποτρεπτικά μέτρα. Άρα το θέμα του μονοδρόμου αφορά κυρίως στην ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών μηχανισμών εκείνη τη στιγμή να δώσουν ρευστότητα στην Ελλάδα.

ΑΟΖ. Παραπέμπω στην ιδρυτική μας διακήρυξη, όπου εκεί σαφώς γίνεται λόγος για τον καθορισμό, για την άμεση ανάγκη καθορισμού ΑΟΖ με την Κύπρο, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία. Το θέμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών είναι πάρα πολύ σημαντικό και προχθές στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων αναδείξαμε ως Κοινωνική Συμφωνία και ένα άλλο θέμα το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων στο μέλλον αφορούν και προσόδους από την αξιοποίηση πλούτου, πλουτοπαραγωγικών πόρων.

Επομένως πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί να μη βρεθούμε στη δυσάρεστη, στην τραγική κατάσταση στο μέλλον, πρόσοδοι από την αξιοποίηση ορυκτού πλούτου δικών μας πλουτοπαραγωγικών πηγών, να μην μπουν σε ένα ταμείο για τους δανειστές μας. Γι' αυτό είπαμε ότι αυτή η δανειακή σύμβαση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.

Όσον αφορά την Κύπρο, και πάλι σας παραπέμπω στην ιδρυτική μας διακήρυξη όπου βάζουμε ως κύρια προτεραιότητα την επίλυση του Κυπριακού σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κοινοτικό κεκτημένο και σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ.  Είναι θέμα εισβολής και κατοχής και πρέπει – τώρα έχοντας και την Κύπρο και την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια – να υπάρξει δίκαιη επίλυση του Κυπριακού στη βάση του ευρωπαϊκού κοινοτικού κεκτημένου και των αποφάσεων του ΟΗΕ, όπως είπαμε και πιο πριν.

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Βιτάλη, μόνο μία φράση. Μετά από πολύ  καιρό σιωπής, για πρώτη φορά κόμμα, κι αυτή είναι η Κοινωνική Συμφωνία, και με την ιδρυτική της διακήρυξη επαναφέρει κρίσιμα εθνικά θέματα στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων, καθώς και θέματα πολύ ζωτικής στρατηγικής σημασίας, στρατηγικών συμμαχιών στη Ν.Α. Μεσόγειο.

Α. ΜΑΡΑΘΙΑΣ: Ήθελα να ρωτήσω, πιστεύετε ότι πρέπει να γίνουν εκλογές, γιατί υπάρχει και η άποψη που λέει, ότι ίσως θα ήταν πολυτέλεια σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο για τον τόπο και την πορεία της ελληνικής οικονομίας να πάμε τώρα σε εκλογές και μάλιστα ορισμένοι προτείνουν εκλογές να γίνουν ενδεχομένως αργότερα, το φθινόπωρο.

Και το δεύτερο είναι αν και το πολιτικό σαβουάρ βιβρ ίσως να μην το επιτρέπει, πώς, και να σχολιάζετε εξελίξεις σε άλλα κόμματα και επειδή προέρχεστε όμως από το ΠΑΣΟΚ, πώς σχολιάζετε τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ και την ανάληψη της Προεδρίας του Κόμματος από τον Ευάγγελο Βενιζέλο;

Χ. ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Πρώτα απ’ όλα, θέλουμε, να ευχηθούμε στο Βαγγέλη  Βενιζέλο καλή δύναμη στο έργο του. Ξέρουμε, ότι είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει την πολιτική, την οποία υπέγραψε και, συνεπώς, θα εφαρμόσει μία μνημονιακή πολιτική, η οποία οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο.

Συνεπώς, εμείς αυτό που θέλουμε χωρίς να επεμβαίνουμε καθόλου σε κάποια άλλα θέματα είναι πέρα από τις ευχές για την καλή δύναμη να πούμε, ότι το δικό μας έργο, η δική μας προσπάθεια είναι πέρα από τις εναλλακτικές λύσεις που διαμορφώνουμε για την πολιτική ζωή και την εθνική μας ζωή, να απευθυνθούμε σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες,  που θέλουν να δώσουν εμπιστοσύνη στην Κοινωνική Συμφωνία.

Για τις εκλογές. Αυτό που θα περίμενε ο Έλληνας πολίτης σε ένα νεοσύστατο κόμμα είναι να πει, θέλουμε εκλογές πιο ύστερα, διότι θέλουμε χρόνο προετοιμασίας. Εμείς, λοιπόν, θα σας πούμε το αντίθετο. Παρ’ ότι τώρα ιδρύθηκε η Κοινωνική Συμφωνία είμαστε έτοιμοι για τις εκλογές, γιατί πρέπει να υπάρξει νέα δημοκρατική νομιμοποίηση.

Χρειάζεται ο ελληνικός λαός να εκφραστεί. Χρειάζεται ο ελληνικός λαός να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό τοπίο και να διαμορφώσει ένα σύστημα αντιπροσώπευσης εντελώς διαφορετικό. Σε κρίσιμες στροφές της οικονομικής και της εθνικής μας ζωής ο ελληνικός λαός δεν εκφράστηκε. Η κοινωνική κινητικότητα είναι εκπληκτική, οι σεισμικές δονήσεις που συντελούνται στο κοινωνικό – οικονομικό πεδίο, καθώς και στο θεσμικό οικοδόμημα είναι τέτοιες που επιβάλλουν την προσφυγή στον ελληνικό λαό.

Και πιστεύουμε ότι ο ελληνικός λαός θα δώσει την ώθηση που χρειάζονται εκείνες οι δυνάμεις, την ώθηση που χρειάζεται η Κοινωνική Συμφωνία, προκειμένου να παίξει τον καταλύτη στις πολιτικές εξελίξεις.

Λ. ΚΑΤΣΕΛΗ: Μόνο μία φράση σ’ αυτά που είπε ο Χάρης  Καστανίδης: Ο Έλληνας πολίτης χρειάζεται ελπίδα. Και μέσα από την ψήφο του πιστεύουμε ότι θα στηρίξει εκείνες τις δυνάμεις που του δίνουν, που του εγγυώνται ότι θα είναι δίπλα του, ότι θα είναι κοντά του, ότι θα τον εκπροσωπήσει αυθεντικά και θα του δώσει ελπίδα.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ σ’ αυτή την πρώτη κοινή συνέντευξη της Προέδρου της Κοινωνικής Συμφωνίας και του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδος της Κοινωνικής Συμφωνίας.  Ευχαριστούμε πάρα πολύ.