Ανέλαβα την ευθύνη της διακυβέρνησης, αναλάβαμε αυτή την
ευθύνη όλοι μας, σε μια στιγμή που η χώρα βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής, της χρεοκοπίας. Πήραμε όλοι μαζί στους ώμους μας αμαρτίες άλλων.
Με αφοσίωση, η Κυβέρνηση, η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα δίνει είκοσι μήνες τώρα τη μάχη για τη διάσωση της χώρας. Και έχει μείνει η χώρα όρθια, και ανοίγει και προοπτικές μεγάλων αλλαγών, όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το αύριο και για τις νέες γενιές.
Πραγματοποιούμε αυτές τις αλλαγές και η προσπάθεια αυτή έχει τρία μεγάλα στοιχήματα:
Πρώτον, την αντιμετώπιση του μεγάλου χρέους και των ελλειμμάτων που κληρονομήσαμε. Και πρόσφατα, είχαμε μία ακόμα υποβάθμιση σε ό,τι αφορά το χρέος μας, που κάνει τη χώρα μας, σύμφωνα με αυτούς τους οίκους, βεβαίως - και η αξιοπιστία τους ελέγχεται - ως την πιο επικίνδυνη να χρεοκοπήσει στον πλανήτη. Αυτή είναι η αλήθεια της πραγματικότητας που εμείς αντιμετωπίζουμε - και χθες και σήμερα.
Δεύτερον, είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται και που χρειαζόταν εδώ και χρόνια η χώρα, αυτά δηλαδή που δημιούργησαν τελικά τα συμπτώματα των ελλειμμάτων και του χρέους και, δυστυχώς, ακόμα και της αναξιοπιστίας των θεσμών μας. Μία αναξιοπιστία, που αισθάνεται σήμερα ο πολίτης, βλέποντας να μην ανταποκρίνεται το πολιτικό σύστημα σε αυτό το οποίο θα περίμενε. Και βεβαίως, είχαμε να αντιμετωπίσουμε και μία αναξιοπιστία της χώρας μας διεθνώς. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη μας υποχρέωση, το δικό μας χρέος, ένα στοίχημα το οποίο έχουμε μπροστά μας.
Το τρίτο είναι να παλέψουμε - και αυτό είναι ένα επίσης δύσκολο στοίχημα - να παλέψουμε εμείς, όχι μόνοι μας, αλλά να διαμορφώσουμε εμείς, με τις δυνάμεις μας, δυναμικά και ενωμένα ως χώρα, τις συνθήκες στη διεθνή σκακιέρα. Να παίξει η Ελλάδα το ρόλο της, ώστε να διασφαλίσει εκείνη την Ευρωπαϊκή Ένωση και εκείνους τους κανόνες σε διεθνές επίπεδο, που δυστυχώς δεν έχουν διασφαλιστεί και που αφορούν και σε πολλά προβλήματα που έχουμε σήμερα, τα οποία ταλανίζουν τη χώρα μας.
Προβλήματα, όπως είναι η ιδιοτέλεια των οίκων αξιολόγησης, όπως είναι το παιχνίδι των παραγώγων και των κερδοσκόπων, όπως είναι οι φορολογικοί παράδεισοι, οι οποίοι αφαιρούν ζωτικούς πόρους από χώρες και από προϋπολογισμούς, που θα έπρεπε να επενδύονται για την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομία σε κάθε κράτος, αλλά που πηγαίνουν σε διάφορες τράπεζες.
Έχουμε διεθνώς ένα τραπεζικό σύστημα αδιαφανές, αδύναμο και φοβισμένο, όπως έχουμε και αγορές φοβισμένες. Και τέλος, πέραν όλων των άλλων, έχουμε και την ενασχόληση όλων των θεωρητικών και μη για το μέλλον της Ελλάδας, που έχουν γίνει «ειδικοί».
Έχουμε επίσης μια κακοφωνία και μια αμηχανία μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια δυσκολία, αλλά ακόμα και λάθη, ναι, λάθη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τον τρόπο που χειρίστηκε αυτή την κρίση, μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, μια κατάσταση που ποτέ δεν είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν.
Και είχα την ευκαιρία και σήμερα, διότι αυτή η κατάσταση αφορά πια όλους τους λαούς, όχι μόνον της Ευρώπης, αλλά σίγουρα και της Ευρώπης, να μιλήσω και πάλι με την κυρία Μέρκελ, για τη σκληρή διαπραγμάτευση που κάνουμε για τις επόμενες ημέρες, τη δύσκολη, την πολύπλοκη διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για ένα νέο πρόγραμμα δανειοδότησης, ένα πρόγραμμα -μαμούθ, που δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν στην ιστορία του πλανήτη μας. Για τη διαχείριση, ναι, τη συλλογική διαχείριση αυτού του χρέους της χώρας μας, με έναν τρόπο που να μπορεί πράγματι να άρει βάρη και δυσκολίες από τον Ελληνικό λαό, που σήμερα υπάρχουν.
Ναι, αυτή είναι μια βούληση που αναδεικνύεται μετά από μία επίπονη προσπάθεια ενός έτους και, θα έλεγα, και σημαντικών επιτυχιών αυτής της Κυβέρνησης, το να μπορούμε να μιλάμε για το γεγονός, που θα είναι ιστορικό για τις επόμενες γενιές, να μπορούμε να μιλάμε - δεν το έχουμε ακόμα πετύχει - για τη διευθέτηση, τη συλλογική διευθέτηση και τη διαχείριση αυτού του μεγάλου βάρους που έχει σήμερα ο Ελληνικός λαός, που είναι το χρέος.
Και βέβαια, να συζητήσουμε - και συζητήσαμε - και το θέμα των αλλαγών στη χώρα μας, των επώδυνων αλλαγών, αλλά και την ανάγκη να φθάσουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα. Ένα πρωτογενές πλεόνασμα, που σημαίνει πολύ απλά ότι πρέπει η χώρα μας να φθάσει στο σημείο να παράγει περισσότερο από ό,τι ξοδεύει. Και μπορεί.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έκλεισε αυτή η συμφωνία. Έχουμε μπροστά μας, όπως είπα, μια δύσκολη διαπραγμάτευση. Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες. Και είναι κρίσιμες, γιατί η κρίση της χώρας μας και η διαχείρισή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση - σαφώς, όπως είπα, είχαν γίνει εκτιμήσεις που δεν είχαν βάση σωστές παραδοχές - έχει πια επεκταθεί ευρύτατα. Και η λύση η σωστή για τη χώρα μας, θα είναι λύση σωστή και για την Ευρώπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ίδιος ο Σαρκοζί σήμερα - θα διαβάσω τη δήλωσή του - αναφέρεται στις ευθύνες που έχει μπροστά της όλη η Ευρώπη. Λέει τα εξής:
«Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, αναπτύχθηκε ένας δημόσιος διάλογος επί των τρόπων, όχι επί της αρχής, υποστήριξης της Ελλάδος. Ο διάλογος αυτός δεν είναι αθέμιτος και κατανοώ ότι καθένα από τα κράτη μας, καθένας από τους θεσμούς μας θέλει να προβάλει την άποψή του.
Ζητώ απ' όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο σήμερα είναι ενότητα. Πρέπει να βγούμε από εθνικές φιλονικίες, για να ανακτήσουμε το αίσθημα του κοινού μας πεπρωμένου στην Ευρώπη. Τους καλώ όλους να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης και πνεύμα συμβιβασμού, επί των οποίων οικοδομήθηκε η σημερινή Ευρώπη».
Πράγματι, είναι και αυτό ένα στοίχημα, που είναι μπροστά μας. Εμείς θέτουμε πρώτα τα συμφέροντα της χώρας μας, βεβαίως, αλλά γνωρίζουμε ότι η στιγμή είναι ιστορική. Και είτε θα γράψει η Ευρώπη ιστορία, είτε η ιστορία θα ξεγράψει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο.
Αυτή η δραματική έκκληση του κ. Σαρκοζί - αλλά είμαι σίγουρος ότι απηχεί τις απόψεις πολλών, όχι μόνον εδώ, σε αυτή την αίθουσα, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης - είναι μια έκκληση να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να κατανοήσουμε τη δραματικότητα της στιγμής και να δουλέψουμε ενωμένοι, όλοι μαζί, σε ένα πνεύμα αντιμετώπισης αυτής της κρίσης.
Εμάς, όμως, σε αυτές τις φουρτούνες που είναι γύρω μας, αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, γιατί είναι φουρτούνες γύρω μας, η απάντησή μας είναι η σταθερότητα και η συνέχεια της δικής μας πορείας, των αλλαγών, του προγράμματός μας και των στόχων μας. Είναι υποχρέωσή μας, πρώτα απ' όλα, για να διατηρήσουμε την αξιοπιστία μας, αλλά και τη διαπραγματευτική μας ικανότητα, όχι μόνο τις επόμενες ημέρες, αλλά και την επόμενη περίοδο, όπου πράγματι θα μπορέσουμε να πετύχουμε πολλά, αν το διατηρήσουμε αυτό. Είναι υποχρέωσή μας να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις και άρα να κάνουμε εκείνες τις αλλαγές, που δημιουργούν, στηρίζουν και αναπτύσσουν τις δικές μας δυνάμεις, τις ελληνικές και όχι τις δάνειες.
Είναι αλλαγές επώδυνες, λόγω και της ταχύτητας και του βάθους, με τα οποία τις πραγματοποιούμε, μέσα σε ένα άδικο, πολλές φορές, σύστημα που κατανέμει τα βάρη, ακόμα και σήμερα, παρά τις όποιες προσπάθειες και αλλαγές που κάναμε, με έναν τρόπο που αδικεί πολλούς, οι οποίοι σήμερα δεν θα έπρεπε να πληρώνουν γι' αυτά τα λάθη του παρελθόντος.
Είναι επώδυνες οι αλλαγές, αλλά όσο πιο γρήγορα τις κάνουμε και όσο πιο σίγουρα τις κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα φύγουμε από την κρίση και τόσο πιο γρήγορα θα απελευθερώσουμε δυνάμεις και δυνατότητες της χώρας μας.
Αυτό που δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε, είναι να φυγομαχήσουμε.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να φυγομαχήσουμε.
Είναι ώρα μάχης.
Και σ' αυτή τη μάχη, και εγώ, και όλη η Κοινοβουλευτική Ομάδα, είμαστε παρόντες.
Και θα δώσουμε αυτή τη μάχη.
Και ξέρω το κόστος, ξέρω τον πόνο, ξέρω και τις δυσκολίες τού κάθε Βουλευτή. Πρώτος εγώ τα ξέρω.
Θέλω να ξέρετε ότι μπορείτε να στηριχθείτε επάνω μου. Και εγώ να στηρίξω εσάς, αλλά και από κοινού να στηρίξουμε τη μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουμε την Ελλάδα. Είναι η δική μας ευθύνη, κατ' αρχήν.
Αυτή την ευθύνη, δεν την απεμπολούμε. Όμως, εγώ ζήτησα η προσπάθεια αυτή να πάρει και χαρακτηριστικά μιας κοινής εθνικής προσπάθειας. Σε αυτή την απαίτηση - αν θέλετε - και θεωρώ ότι είναι ευρύτερη, πολλές φορές, υπήρχε μια εύκολη άρνηση, ενώ άλλες φορές μικροκομματικά παιχνίδια. Από την άλλη, είδα ότι υπήρχαν επί της ουσίας και πολλά περιθώρια εθνικής συνεννόησης.
Αρκεί να υπήρχε και η πραγματική πολιτική βούληση.
Αυτά τα περιθώρια προσπάθησα και προσπαθώ να εξαντλήσω, με ένα σκοπό: την ευρύτερη ενότητα για το καλό του τόπου. Η Κυβέρνηση, η δική μας Κοινοβουλευτική Ομάδα, έχει την ευθύνη των βασικών αποφάσεων. Όμως, η ευρύτερη εθνική συνεννόηση θα αποτελούσε και εγγύηση, αλλά και διαπραγματευτική δύναμη προς τους εταίρους μας, όπως έγινε και στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία.
Και είναι περίεργο, όταν Κοινοβούλια άλλων χωρών αποφασίζουν να δανείσουν τα δικά τους χρήματα, των δικών τους φορολογουμένων, για να καλύψουν δικά μας ελλείμματα - και πολλές φορές, μάλιστα, στις περισσότερες χώρες, τα περισσότερα Κοινοβούλια το κάνουν αυτό με ευρύτατες συναινέσεις - να μην μπορούμε εμείς, που έχουμε το πρόβλημα, εμείς που μας στηρίζουν, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να διαμορφώσουμε αυτές τις ευρύτερες συνεννοήσεις.
Πρότεινα στους Αρχηγούς των κομμάτων να υπάρξει συνεννόηση για τα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τη χώρα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να συμφωνήσουμε στο σχηματισμό ευρύτερης κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας.
Πρότεινα συν-διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, και για την ολοκλήρωση των συμφωνιών, αλλά και για την πιθανή νέα συμφωνία που θα προταθεί, μαζί με το νέο δάνειο για την Ελλάδα, όπως είπα, ένα δάνειο- μαμούθ πια, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία.
Πρότεινα να συμφωνήσουμε σε μεγάλες αλλαγές, που απαιτούν - και δικαίως - οι πολίτες. Τις απαιτούν οι πολίτες - και δικαίως. Και είναι και δική μας δέσμευση αυτές οι αλλαγές.
Εμείς προωθούμε αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, όπως:
- Ο εκλογικός νόμος.
- Να αποδεσμευθούν οι Βουλευτές από πελατειακές λειτουργίες.
- Η λειτουργία και η χρηματοδότηση των κομμάτων.
- Οι σχέσεις με τα Μέσα Ενημέρωσης.
- Προνόμια, υποχρεώσεις και δικαιώματα Βουλευτών.
- Ευθύνη Υπουργών.
- Η περαιτέρω διαφάνεια στη Δημόσια Διοίκηση και τη λειτουργία του κράτους.
- Ρύθμιση από την αρχή του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος, για να παίξει πραγματικό συν-διαμορφωτικό και ουσιαστικό ρόλο.
- Αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου, με ανοιχτές, αποτελεσματικές και συμφέρουσες για το λαό διαδικασίες, χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις από άλλες χώρες, τις οποίες κατά καιρούς ακούω ότι μας ζητούν.
- Την έναρξη διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος. Την κοινή δέσμευσή μας ότι στην επόμενη Βουλή θα προχωρήσουμε σε ό,τι συμφωνήσουμε.
- Ένα μεγάλο σχέδιο αλλαγής στη Δικαιοσύνη, που νοσεί βαρύτατα - το ξέρουμε και το γνωρίζουν καλά οι Έλληνες πολίτες
Και πολλές από αυτές τις θεσμικές αλλαγές, να συμφωνήσουμε ότι θα αποτελέσουν αντικείμενο ενός δημοψηφίσματος. Δηλαδή, να πάρει το λόγο ο Ελληνικός λαός και να δεσμεύσει ο Ελληνικός λαός, με τις αποφάσεις του, τις επόμενες Κυβερνήσεις και, βεβαίως, τις όποιες συνταγματικές ή άλλες αλλαγές αποφασίσει να υπερψηφίσει.
Τόνισα επίσης ότι στη συν-διαπραγμάτευση της νέας συμφωνίας με τους εταίρους μας, πρέπει να θέσουμε - και θα θέσουμε εμείς - πέραν των δημοσιονομικών προϋποθέσεων, που αφορούν στην ανάγκη να φτάσουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, και άλλες προτεραιότητες, καθώς και τη βοήθεια που θέλουμε από αυτούς. Συγκεκριμένα:
Την επίσπευση και την αποφυγή γραφειοκρατικών διαδικασιών στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ.
Μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες Επενδύσεων.
Επιπλέον ειδικά προγράμματα για την προστασία και στήριξη, όπως και για την κατάρτιση των ανέργων, αλλά και των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας μας, που πλήττονται σήμερα από την κρίση.
Ειδικό χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μεταφορά τεχνογνωσίας σε τομείς που ξέρουμε ότι νοσούν στη Δημόσια Διοίκηση, όπως στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, την υγεία και την παιδεία.
Ένα φορολογικό σύστημα απλό, διαφανές και δίκαιο, που να αίρει βάρη, αλλά και να εγγυάται την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Ήδη, εμείς έχουμε προχωρήσει σε αλλαγές, ας πάμε όμως και σε ένα ακόμα πιο λιτό, ακόμα πιο «ελαφρύ» πρόγραμμα. Με την προϋπόθεση, όμως - το είπα σε όλους τους Αρχηγούς των κομμάτων - ότι όλοι οι Αρχηγοί των κομμάτων θα βγούμε στον Ελληνικό λαό και θα πούμε: ναι, αυτό είναι ένα καινούργιο, απλό και πιο «ελαφρύ» φορολογικό σύστημα, αλλά ζητούμε και είναι πατριωτική ευθύνη όλων, να πληρώσουμε επιτέλους τους φόρους μας, να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή, να μην πληρώνουν μόνο οι καλοπληρωτές και να μην ξεφεύγουν εκείνοι που θα έπρεπε να πληρώσουν φόρους. Και τότε, πραγματικά να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια φορολογική συνείδηση και να πείσουμε τους εταίρους μας, ότι έχουμε βάλει πια τη χώρα σε μια άλλη πορεία. Άρα, μια ομόθυμη στάση και στο θέμα του φορολογικού συστήματος.
Τέλος, τόνισα ότι εγώ, ο Γιώργος Παπανδρέου, πάντα έβαζα το συμφέρον της χώρας πάνω από κάθε άλλο. Το αποδεικνύω καθημερινά. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι ζήτησα η προσπάθεια αυτή να πάρει χαρακτηριστικά μιας κοινής εθνικής προσπάθειας.
Παρά τη δική μου στάση, παρά την έκκληση για εθνικό και όχι κομματικό καθήκον, η Αξιωματική Αντιπολίτευση διαχειρίστηκε την όλη προσπάθεια με επικοινωνιακούς όρους, όχι με όρους πολιτικής και εθνικής ευθύνης.
Πριν καν συζητηθεί η ουσία, τέθηκαν δημοσίως όροι που δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί, γιατί κρατούν τη χώρα σε μια παρατεταμένη αστάθεια, σε μια πολύ δύσκολη και κρισιμότατη στιγμή για εμάς και την Ευρώπη, και σε μια εσωστρέφεια, ενώ το μείζον θέμα είναι η αντιμετώπιση του χρέους, της κρίσης και της πορείας της χώρας μας.
Όμως, σε κάθε περίπτωση, το επαναλαμβάνω: εγώ υπηρετώ και θα υπηρετώ την προσπάθεια ευρύτερης εθνικής συνεννόησης. Και μακάρι να φθάσουμε σε αυτό το σημείο, να κάνουμε αυτή την υπέρβαση που ζητά ο Ελληνικός λαός, διότι ο Ελληνικός λαός είναι που τελικά θα βοηθηθεί, εάν υπάρξουν ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, που θα κατανοήσουν το χρέος τους και την ευθύνη τους μπροστά σε αυτή τη μεγάλη μάχη που δίνουμε.
Όμως, εγώ έχω μάθει στη ζωή μου να δίνω μάχες για την πατρίδα, για τους πολίτες, για τις αξίες, για το λαό. Θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο του καθήκοντος, μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με τα στελέχη μας και τον Ελληνικό λαό. Γι΄ αυτό και ανακοίνωσα ότι σχηματίζω νέα Κυβέρνηση και, αμέσως μετά, βεβαίως, θα ζητήσω ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, επειδή είναι και ώρα ευθύνης.
Και βεβαίως, ο σχηματισμός μιας νέας Κυβέρνησης δεν σημαίνει ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν έχει κάνει ένα εντυπωσιακό έργο, μέσα σε πρωτόγνωρες ιστορικά συνθήκες. Δεν είναι μικρός ο άθλος, το να μειωθούν τα ελλείμματα κατά 5% του ΑΕΠ σε ένα χρόνο - και δεν θα μπω και σε πολλά άλλα που έχουμε κάνει, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.
Όμως, παράλληλα, ναι, και λάθη υπήρξαν, και αδυναμίες υπήρξαν, και τα γνωρίζω και τα έχουμε συζητήσει. Και πάνω σε αυτήν ακριβώς την αυτοκριτική, έχω πει επανειλημμένως: ναι, θέλουμε το οξυγόνο της εσωτερικής συζήτησης, για να μπορούμε να διορθώνουμε το γρηγορότερο τα όποια λάθη και για να μπορούμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Και θα είναι η επόμενη Κυβέρνηση και πιο αποτελεσματική, και πιο συνεκτική, για να μπορέσει να προχωρήσει ο τόπος στην κατεύθυνση όπου πρέπει να προχωρήσει, στις μεγάλες αλλαγές που ζητά όλος ο κόσμος.
Αγαπητοί συνάδελφοι, στέκομαι σήμερα μπροστά σας, με όλο το θάρρος και τη δύναμη που πρέπει να έχει ένας Πρωθυπουργός, μέσα σε στιγμές τόσο κρίσιμες για την πατρίδα.
Εδώ και 20 μήνες, έδωσα μια μάχη άνευ προηγουμένου, σε όλο τον κόσμο, για να σωθεί η χώρα, με μια πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα ζοφερή, με πολλά ανόμοια συμφέροντα, που δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους ή που θέλουν και να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια, διότι θίγονται συμφέροντα, άλλα μικρότερα και άλλα πολύ μεγαλύτερα.
Ο τόπος μας περνάει κρίσιμες ώρες. Και σ' αυτή τη χώρα, το ύψιστο αγαθό δεν είναι μόνο η σταθερότητα, αλλά και η δημοκρατική πορεία της χώρας μας, μια Κυβέρνηση εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που να δείξει ακριβώς αυτό που έχει δείξει μέχρι σήμερα: την δύσκολη απόφαση, την πολύ δύσκολη απόφαση να σώσει το έθνος, να σώσει τη χώρα μας, να βοηθήσει τον Ελληνικό λαό και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές. Κρίσιμες αποφάσεις για το σήμερα, καθοριστικές για τα χρόνια που έρχονται. Και αυτό είναι το μέτρο για όλους μας.
Αντιλαμβάνομαι τον πόνο, ακόμα και την οργή του κόσμου. Πολλές φορές, πόσοι από εμάς, όπως και εγώ, την συμμερίστηκα και την συμμεριστήκαμε. Πόσες φορές είπα, «γιατί να βρεθεί η χώρα μας, ο λαός μας, σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση; Γιατί να μην έχουν γίνει οι απαραίτητες αλλαγές και τομές από το κράτος μέχρι την οικονομία, ώστε σήμερα να ζούμε σε μια δίκαιη, σε μια βιώσιμη κοινωνία και οικονομία;».
Όμως, σήμερα, δεν αρκεί ούτε η οργή, ούτε η μοιρολατρία. Σήμερα, καλούμαστε όλοι να αναλάβουμε ιστορικές ευθύνες. Καλώ όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, να καταρρίψουμε τη λογική ότι κάποιος άλλος φταίει και, άρα, αν αντιμετωπίσουμε τον άλλο, λύσαμε όλα μας τα προβλήματα. Αυτό τελικά θα οδηγήσει στην αδράνεια, αλλά και στην ίδια την εξάρτηση, την οποία ζούμε και σήμερα από τους πιστωτές μας - όσο καλοί ή όχι κι αν είναι οι πιστωτές μας.
Αυτό δεν θέλουμε να το ξαναζήσουμε ποτέ. Αλλά είναι στο χέρι μας, είναι στο δικό μας χέρι να αποφασίσουμε να πραγματώσουμε, να συνεχίσουμε αυτό το έργο. Ναι, περνάμε σήμερα μια δύσκολη καμπή. Τώρα είναι όμως που δεν πρέπει να λυγίσουμε, τώρα είναι η ώρα που πρέπει να συνεχίσουμε, τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δώσουμε το μήνυμα της αισιοδοξίας. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να πούμε «ναι» σε μεγάλες αλλαγές. Εδώ και τώρα, εμείς - εμείς οι ίδιοι.
Η Ελλάδα πρέπει να σταθεί αποφασιστικά στα πόδια της, στις δικές της δυνάμεις. Αυτό είναι το ιστορικό μας χρέος. Και έχουμε δυνάμεις. Δόξα τω Θεώ, η χώρα μας έχει δυνάμεις, δημιουργικές, παραγωγικές, και θα αλλάξει οριστικά.
Αυτή την Ελλάδα φτιάχνουμε, αυτή την Ελλάδα απελευθερώνουμε. Και αυτή η Ελλάδα υπάρχει ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν οι δυνάμεις της δημιουργίας και της παραγωγής, που ασφυκτιούν, που πνίγονται από ένα σύστημα πελατειακό, συγκεντρωτικό, το οποίο απαξιώνει τις τεράστιες δυνατότητες, αλλά ακόμα και τις προσπάθειες κάθε Έλληνα και Ελληνίδας.
Αυτή η διαδικασία της αλλαγής είναι επίπονη για όλους. Είναι επίπονη, δεν μπορούμε να ωραιοποιούμε τη δυσκολία. Σε κάθε κρίση και σε κάθε σύγκρουση έτσι είναι - αν και αυτή η κρίση που ζούμε έχει διαστάσεις πολύ πέραν των καθημερινών κρίσεων, που θα μπορούσε να έχει κανείς σε μια πορεία πιο ομαλή.
Όμως, θα αντέξουμε. Θα αντέξουμε και θα τα καταφέρουμε. Το έχουμε κάνει παλιά, το έχουμε κάνει ως έθνος, έχουμε καταφέρει ξανά ως λαός να αντιμετωπίσουμε μεγάλες κρίσεις.
Μπορούμε και σήμερα. Σήμερα, όμως, επωμιζόμαστε εμείς αυτή τη μεγάλη ευθύνη, τη δύσκολη ευθύνη, ο κάθε ένας, η κάθε μία, το κάθε μέλος αυτής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Δεν πρέπει και δεν μπορούμε να φυγομαχήσουμε, όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η μάχη. Και επαναλαμβάνω: εγώ έχω εμπιστοσύνη στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, εγώ έχω εμπιστοσύνη στο Κίνημά μας, έχω εμπιστοσύνη στην ιστορική μας παράδοση. Και θέλω να ξέρετε ότι και εσείς μπορείτε να στηριχθείτε σε εμένα, αλλά και ότι εγώ θα στηρίξω την κοινή μας προσπάθεια να βγάλουμε την Ελλάδα από την κρίση.
Ναι, φίλες και φίλοι, θα επιδιώξουμε και θα επιδιώκουμε πάντα την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, και εντός Βουλής, αλλά ακόμα περισσότερο και εκτός Βουλής, με την ίδια την ελληνική κοινωνία.
Σήμερα, όμως, εμείς έχουμε την ευθύνη απέναντι στην ιστορία.
Εμείς έχουμε την ευθύνη απέναντι στον Ελληνικό λαό.
Και αυτή την ευθύνη, δεν την απεμπολούμε.
Θα δώσουμε τη μάχη και θα την κερδίσουμε.
Για την Ελλάδα, για το λαό, για το μέλλον της νέας γενιάς. Ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου