Κεφαλλονίτη αδέσμευτε πώς στα ‘φερε η τύχη!
Σε ήξερα για πονηρό μα και αετονύχη.
Πολλά ήτανε τα δεινά στο παρελθόν που πέρασες.
Έξυπνος όμως ήσουνα κι όλα τα υπερκέρασες.
Σε καταστρέψανε οι σεισμοί, οι πόλεμοι, η πείνα
και πρόσφατα η εποχή που ζει μες την κομπίνα.
Μαθαίνουμε για ελλείμματα, για τζόγους, μαύρες τρύπες.
-Όλοι σε προστατεύανε… Πα’ στα ψοφίμια οι γύπες-.
Κι αυτοί που εκαμώνονταν ότι σε αγαπάνε
ωσάν το ξερολούκουμο σ’ έβλεπαν να σε φάνε.
Στεκόσουν στην πολιτική ακλόνητος σαν βράχος.
Πρέπει να το παραδεχτείς: την πάτησες σαν … βλάχος.
Όσοι για εκμετάλλευση μόνο σε θυμηθήκαν,
με τη δική σου «αφέλεια» μες τη Βουλή βρεθήκαν.
Φίρμες, λαμόγια έφτιαξες, Νουδούδες και Πασόκους.
Έδωσες απερίσκεπτα κι απλόχερα τους θώκους.
Επέλεγες για άρχοντες -και δεν χωρά αντίρρηση-
αυτούς που τώρα σ’ έχουνε βάλει σε επιτήρηση.
Όμως μυαλό δεν έβαλες. Την πάτησες και πάλι!
Και δεν σε βλέπω εύκολα να σ’κώνεις το κεφάλι.
Στα τοπικά δεν έβλεπες που πήγαινες; Αλήθεια;
Τι σου έταξαν και πίστεψες σε τόσα παραμύθια;
Η εποχή χρειάζεται γνώσεις και σωφροσύνη.
Μα εσύ επήγες κι έμπλεξες με την ασχετοσύνη.
Πρόσφατα σε θυμήθηκε φιλόδοξο ζευγάρι
που ήλθε απ’ το πουθενά την ψήφο σου να πάρει.
Ένα πρωί ξυπνήσανε οι δύο «κοσμοπολίτες»
κι από συμφέρον σκέφτηκαν πως είν’ Κεφαλλονίτες.
«Θα πάμε στους ιθαγενείς γεμάτοι καθρεφτάκια.
Μεσσίες θα μας κάμουνε τ’ άβουλα ανθρωπάκια!
Κάνουμε τραπεζώματα κι άλλες πολλές … τραμπάλες
Πόσο θ’ αντέξουν άραγε; Θα πέσουν οι … πεινάλες»!
Σε πρώτες θέσεις πάντοτε βρίσκονται ποστιασμένοι.
Και η γαλάζια η γενιά είν’ αγανακτισμένη.
Την όμορφη κουλτούρα σου την κάνανε κομμάτια.
Το χρήμα (!) έχει πέραση… τα όμορφα (!) τα μάτια …
Άκουσε πατριώτη μου. Κανέναν δεν κακιώνω.
Σου δίνω μία συμβουλή και με αυτό τελειώνω.
Σε ξέρω ασυμβίβαστο, πανέξυπνο, κουρλό.
Θέλουνε να σε κάνουνε πολιτικό φελλό!
Αντί να τους ανέχεσαι πιάσε το φουντραδόρο
Και δείξε με την τρέλα σου πιο τους αρμόζει δώρο.
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού
(Μόνο για ΟΔΥΣΣΕΙΑ και ΤΗΛΕΒΟΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου