Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Για να μην ξεχνάμε........

Και την πείνα και τους πόνους,
που υποφέρω τόσους χρόνους,
μόν΄η θάλασσα κι΄οι βράχοι
πούν΄εδώ πάντα μονάχοι
τ΄αντηχούνε θλιβερά.
 
Συντροφιά ποτέ καμμία
άλλ΄ερμιά και μοναξία,
ερημίτης μονωμένος
περπατώ πάντα κλεισμένος
μές του βράχου τα στενά.

Και ή κλαίω, η στενάζω,
ή με δύναμη φωνάζω,
μόν΄οι βράχοι αγροικούνε
τες φωνές μου π΄αντηχούνε
μές στη θάλασσα βουβές.

Η λύρα του ερημίτου, του Ριζοσπάστη Ηλία Ζερβού Ιακωβάτου, γραμμένο κατά την περίοδο της εξορίας του στα Αντικύθηρα για έξι χρόνια, από τους Άγγλους, τους φιλοάγγλους την < καμαρίλα > όπως τότε τους έλεγαν....................

Εστάλη από τον Χ. Μοσχόπουλο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου