Ο νταής και μέγας ποιητής των Δημοτικών

Σήμερα το Ζιζάνιο

αφήνει  τ’ Αργοστόλι

μιλάει για τον άρχοντα

από τη δίπλα πόλη.

Αρρενωπός  με μύστακα ,

φαλάκρα και με θέση!

Αφότου την απέκτησε

ψάχνει ποιόνε να  … χέσει.

Αθλητικός και δυνατός

πουλάει  τσαμπουκά,

φόβος και τρόμος γίνεται

μες τα Δημοτικά.

Αγέλαστος και βλοσυρός

έτοιμος για τσαντίλα,

μα και η κάθε λέξη του

μυρίζει βαρβατίλα.

Μέχρι στα κοντομάνικα

γυρίζει τα μανίκια

να φαίνονται τα μπράτσα του

με τα σφιχτά ποντίκια.

Για να φοβούνται οι εχθροί

-συνάδελφοι και φίλοι-,

μα πούλιο περισσότερο

ο Νίκος και ο Μπίλη.  

Τρίτ’ ήτανε και δεκατρείς

μέρα γεμάτη γκίνια,

στου «Κέφαλου» κατραπακιές

πέσαν, στα παρασκήνια.

Μονίμως είναι εν βρασμώ

πάντοτε φουρκισμένος!

Πού βρίσκει τέτοια ενέργεια

λες κι είν’ ντοπαρισμένος;

Αλλά και η γλώσσα που μιλά

δεν μοιάζει με καμία!!!

Πρέπει απ’ τα νοήματα

να πιάσεις … την ουσία.

Πάντα μιλά με κωδικούς

ξένους, απ’ άλλη σφαίρα,

φθόγγοι και λέξεις άναρθρες,

που σκίζουν τον αέρα 

Αυτό εξ άλλου φαίνεται

και στον γραπτό του λόγο

στίχοι που δεν διαβάζονται

ούτ’ …από  γλωσσολόγο.

Η νεολαία θα ‘λέγε

πως «παίρνει και ληγμένα».

-Τι εμπειρίες έχετε

παιδάκια μου καημένα-!

Μήπως μας ήλθε απ’ αλλού;

Μην έφθασε απ’ τον Άρη;

Μήπως δεν είναι γήινος;

Τον έχουν καμουφλάρει;

Μπορεί όμως να ξέμεινε

από παλιά «συνθήκη»!  

Σεις δεν προβληματίζεστε

σε ποια φυλή ανήκει;

Όπως και να ‘χει φίλοι μου

αποτελεί  … πειστήριο

ότι υπάρχει στο νησί

ακόμα …ένα μυστήριο!

Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού  

Για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ και τον ΤΗΛΕΒΟΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ