| |  Κύριε Πρωθυπουργέ, - Πάρα πολλοί λόγοι με οδήγησαν στην απόφασή μου να αποτολμήσω να σας κάνω αποδέκτη των σκέψεών μου ευθαρσώς και με ονοματεπώνυμο.- Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί που θα διατυπώσω, δεν θα σας χαϊδέψουν τα αυτιά. Αντίθετα θα σας ενοχλήσουν, θα σας στεναχωρήσουν και πιθανόν να σας προβληματίσουν. Ελπίζω και εύχομαι βέβαια μόνο να προβληματιστείτε, γιατί θα είναι λόγια από καρδιάς που δεν θα τα κατευθύνει οποιοσδήποτε δόλος, αλλά είναι αποτέλεσμα ανείπωτης θλίψης, πίκρας και απογοήτευσης. - Θλίβομαι απέραντα - και σίγουρα όχι μόνο εγώ - κύριε πρωθυπουργέ, γιατί έχοντας διανύσει τα δύο τρίτα της ζωής μου με συγκεκριμένη στάση και φιλοσοφία ζωής, κυβέρνηση του «δικού μου» κόμματος βάζει ταφόπλακα στην αξιοπρέπεια, στην περηφάνια, στην ελπίδα, στο αίσθημα δικαίου και στο δικαίωμα στο όνειρο της πλειοψηφίας των Ελλήνων, που |
- Κύριε πρωθυπουργέ, που είναι ο «περήφανος κυρίαρχος λαός» του αείμνηστου πατέρα σας;
- Γιατί εσείς - άθελά σας βέβαια – συναινέσατε στη δημιουργία ενός κράτους ειλώτων; Για να σωθεί η Ελλάδα από την οικονομική καταστροφή ; Να σωθούν ποιοί δηλαδή; Οι εργάτες, οι αγρότες, οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι, η μεσαία τάξη που καθημερινά αργοσβήνει ή οι πολυσυζητημένοι δημόσιοι υπάλληλοι που όλοι ανεξαιρέτως εν μία νυκτί φορτώθηκαν στις πλάτες τους το κατρακύλισμα της χώρας τους; Να σωθεί το Κράτος! Ποιό Κράτος; Των τραπεζιτών, των «καναλαρχών», των επιχειρηματιών ή άλλων παντοειδών «ουρανοκατέβατων» λαμογιών, που επενδύουν τις αυτοκρατορίες τους στο πτώμα της Ελλάδας και εξασφαλίζουν μεθοδικά τους αυριανούς μορφωμένους εργάτες του «ξεροκόμματου»;
- Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θέλω να σωθώ! Γιατί δεν έχω τίποτε να σώσω! Τα βασικά αγαθά μου που είναι η υπόλοιπη ζωή μου και το μέλλον των παιδιών μου, είναι ήδη υποθηκευμένα (όπως και το σπίτι μου).
- Θα ήμουν φοβερά ανόητη να σας καταλογίσω προσωπικά το κατρακύλισμα της χώρας. Δεν μπορώ όμως με τίποτε να «χωνέψω», ότι ένας σοσιαλιστής πρωθυπουργός επέλεξε (με ελαφρά η βαριά τη καρδία δεν έχει σημασία), την εύκολη λύση της οικονομικής επέλασης σε μισθούς και συντάξεις. Ας αφήσουμε τις φοβερές περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αλλοίμονο σε αυτούς που πρέπει να αντιμετωπίσουν χρόνια προβλήματα υγείας.
- Ευνόητο είναι κύριε πρωθυπουργέ ότι και οι παρίες αυτού του τόπου, έχουν το ίδιο στομάχι με αυτούς της άρχουσας τάξης, την ίδια ανάγκη για στέγη, για στοιχειώδη ένδυση, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μόρφωση των παιδιών τους. Όχι φυσικά στο Χάρβαντ, στην Οξφόρδη και στα λοιπά «ευαγή» μορφωτικά ιδρύματα που εξασφαλίζουν στους κατόχους των πτυχίων τους σίγουρες «θεσούλες» με παχυλότατους μισθούς και συχνά - πυκνά κάποιοι από αυτούς καλούνται ως «σωτήρες», να λύσουν τα αδιέξοδα του ελληνικού λαού με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα!
- Κύριε πρωθυπουργέ μήπως - λέω μήπως - αυτό που λείπει από τα στελέχη των εκάστοτε κυβερνήσεων δεν είναι οι βαρύγδουποι τίτλοι των σπουδών τους, αλλά η ενσυνείδητη υποχρέωση προσφοράς προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο πολλές φορές και με πολλούς τρόπους έχουν ανεπανόρθωτα πληγώσει;
- Οφείλω να ομολογήσω ότι βρίσκω εξαιρετικής έμπνευσης το παγκόσμιο σύστημα των «ελεύθερων ειλώτων», στη δίνη του οποίου βρεθήκατε. Δεν αμφισβητεί κανένας τις συγκυρίες και τις δυσκολίες που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε. Πρέπει όμως και εσείς να εστερνιστείτε το δίκαιο της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που δεν κουράστηκε μόνο από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικών του, αλλά αηδίασε από το απυρόβλητο των τυχοδιωκτών της ιδεολογίας και της πολιτικής, οι οποίοι αφού πειραματίσθηκαν - και όχι μόνο- σε βάρος του, δρέπουν τους καρπούς της «σκληρής εργασίας τους», υποτιμώντας για πολλοστή φορά τη νοημοσύνη του.
- Μα δεν αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία για τη χώρα μας (που θέλει να χαρακτηρίζεται ευρωπαϊκή και όχι τριτοκοσμική),όλοι οι πολιτικοί, όλων των κυβερνήσεων να έχουν εργασθεί σκληρά και ενσυνείδητα για τη πρόοδο και την ευημερία του ελληνικού λαού και σήμερα αυτός να «απολαμβάνει» την απόλυτη ανασφάλεια και το φόβο του «αύριο»; Ποιός τα τελευταία 35 χρόνια έχει τιμωρηθεί για επίμεμπτες πράξεις ή παραλείψεις; Προφανώς λοιπόν, αυτός που έκανε συνεχώς λάθη και «έσκαβε το λάκκο» του ήταν ο ελληνικός λαός!
- Είπατε -πολύ σωστά- ότι «δεν μένουμε φοβισμένοι και αδρανείς προς την εθνική πρόκληση».Η μεγαλύτερη όμως των προκλήσεων σήμερα δεν έχει οικονομικό χαρακτήρα. Έχει ηθικό χαρακτήρα. Μπορείτε να εμπεδώσετε στον ΄Ελληνα πολίτη το αίσθημα δικαίου, το οποίο παντελώς έχει χαθεί; Μήπως θα έπρεπε να έχετε αρχίσει από εκεί, ώστε να αντέξει με περισσότερη υπομονή την οικονομική και ψυχική του αφαίμαξη;
- Θα ήθελα , κλείνοντας τις σκέψεις μου, να σας παρουσιάσω ένα πραγματικό σενάριο με πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι «προνομιούχων» δημοσίων υπαλλήλων με αποδοχές όχι «ρετιρέ», χωρίς άλλα έσοδα, οι οποίοι πληρώνουν στεγαστικά δάνεια, σπουδάζουν παιδί μακριά από τον τόπο τους, έχουν άλλο παιδί στο Γυμνάσιο και για να πηγαίνουν στη δουλειά τους χρειάζονται καθημερινά αυτοκίνητο. Επίσης έχουν ανάγκη τροφής αυτοί και τα παιδιά τους, ένδυσης, υπόδησης, θέρμανσης, πληρωμής λογαριασμών ΔΕΚΟ, φροντιστηρίων, ασφαλίστρων, τελών κυκλοφορίας, ιατρικών δαπανών και άλλων απρόβλεπτων δαπανών, με συνεχώς μειούμενο μηνιαίο μισθό. Και επιπλέον έκτακτοι φόροι! Αυτοί οι «κακομαθημένοι» δημόσιοι υπάλληλοι – που δεν επεδίωξαν ποτέ στη ζωή τους να υπάρξουν απατεώνες, τι πρέπει να κάνουν; Από πού να μειώσουν τις δαπάνες τους; Εγώ η αφελής νομίζω ότι πρέπει να μη σπουδάσουν τα παιδιά τους! Μόνο από εκεί μπορούν να μειώσουν τις δαπάνες τους. Εσείς κύριε πρωθυπουργέ τι νομίζετε;
Αργοστόλι, 13 Σεπτεμβρίου 2011
Χριστίνα ΜΠΙΡΜΠΑ
Μέλος του ΠΑΣΟΚ
(Εστάλη στον Πρωθυπουργό και στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 13.9.2011)
Πηγή: Εφημερίδα των Κεφαλλήνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου