Τι θέλει το «Δικαίωμα»
Εδώ και χρόνια τα δικαιώματα των εργαζομένων έχουν μπει στο στόχαστρο. Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, οι πολυεθνικές εταιρίες ανταγωνίζονται σε όλο τον κόσμο για να συσσωρεύσουν περισσότερα κέρδη και να επικρατήσουν. Για να το κάνουν αυτό περιορίζουν συνέχεια αυτό που ονομάζουν «κόστος της εργασίας», δηλαδή τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τα δικαιώματα. Οι κυβερνήσεις και οι παγκόσμιοι οργανισμοί των πλούσιων δουλεύουν και νομοθετούν για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο. Αυτή η κατάσταση
επεκτείνεται σε όλη την αγορά εργασίας και οδηγεί:
1. Στην όλο και μεγαλύτερη «ευελιξία». Σε εργασία με όλο και λιγότερο (ή καθόλου) δικαιώματα, σταθερότητα, κοινωνική ασφάλιση κλπ.
2. Σε όλο και περισσότερη ανεργία.
Έτσι προχώρησε η κατάσταση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι πλούσιοι πανηγύριζαν ότι αναπτυσσόταν η οικονομία τους και την ίδια στιγμή έκοβαν δικαιώματα και χειροτέρευαν τη ζωή των εργαζομένων.
Έτσι φτάσαμε και στην Ελλάδα να φτιαχτεί η γενιά των 600 και των 700 αλλά και των 400 ευρώ (stage), να μεγαλώσουν οι στρατιές των ανέργων, τα ωράρια να είναι όλο και χειρότερα, το ίδιο και οι συνθήκες εργασίας, να χρησιμοποιείται με φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία το τεράστιο εργατικό δυναμικό των μεταναστών. Έτσι φτάσαμε να ψηφιστούν δεκάδες νόμοι που προωθούν την ευέλικτη εργασία, την επισφάλεια, την ενοικίαση εργαζομένων, τη μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, να αυξάνεται η φορολογία για τους εργαζόμενους και να μειώνεται για τους εργοδότες. Και κυρίως φτάσαμε όλο και περισσότεροι να είναι «απασχολήσιμοι» και όλο και λιγότεροι να είναι εργαζόμενοι με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
Και τώρα που αυτό το σύστημα μπήκε σε μια μεγάλη κρίση - ακριβώς γιατί εκεί οδηγεί η συσσώρευση του πλούτου σε λίγους και της φτώχειας στους πολλούς - έρχονται να μας πούνε ότι πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Να πληρώσουν με τι; Με ότι τους έχει μείνει στην τσέπη και με ότι δικαίωμα έχει απομείνει. Για δύο πράγματα θέλουν να μας πείσουν: Ότι αυτή η κρίση είναι κάτι σαν φυσική καταστροφή που ξέσπασε και ότι η μόνη λύση είναι να την πληρώσουμε εμείς και όχι να αλλάξουν τα πράγματα.
Μπορούν τα πράγματα να πάνε διαφορετικά. Η δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι είναι τεράστια. Τι χρειάζεται; Καταρχήν να σκεφτούν όλο και περισσότεροι ότι αυτά που τους συμβαίνουν, οι συνθήκες στις οποίες ζουν και δουλεύουν, οι εξοντωτικοί ρυθμοί, οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά, όλα αυτά δεν αφορούν τον καθένα μόνο του αλλά εκατομμύρια ανθρώπους που είναι στην ίδια ή σε παρόμοια θέση. Μετά να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τα δικαιώματά μας, αυτά που έχουμε και μας τα στερούν και αυτά που θα έπρεπε και θα μπορούσαμε να έχουμε. Να αρχίσουμε να διεκδικούμε, να ζητάμε. Και να αρχίσουμε να ενωνόμαστε και να οργανωνόμαστε. Σε παρέες, επιτροπές, ομάδες, σωματεία, με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο εξυπηρετεί την ανάγκη να ακουγόμαστε και να μεγαλώνει η δύναμή μας. Δύο όπλα έχουμε: Το ένα είναι η αλληλεγγύη και η οργάνωση μέσα στους χώρους εργασίας. Το άλλο είναι να ενωθούμε σε ένα ευρύτερο ρεύμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης που να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους εργαζόμενους αλλά και άνεργους. Να βγάλουμε το «πρόβλημα» στους δρόμους, να τους αναγκάσουμε να μας ακούσουν και να κάνουν υποχωρήσεις, να αρχίσουμε να μετράμε επιτυχίες και νίκες.
Τι θέλουμε λοιπόν να κάνουμε με την κίνηση «Δικαίωμα»; Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε:
Πως θα τα πετύχουμε αυτά; Τα μέσα και οι τρόποι που έχουμε και που θέλουμε να αναπτύξουμε είναι:
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και άνεργο να έρθει σε επαφή και να συντονιστεί μαζί μας. Κανείς να μη μείνει μόνος του, κανείς δεν είναι μόνος του. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος όσων μας θέλουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο φόβος μπορεί να αλλάξει στρατόπεδο αρκεί να συνειδητοποιήσουμε και να οργανώσουμε την τεράστια δύναμή μας.
Εδώ και χρόνια τα δικαιώματα των εργαζομένων έχουν μπει στο στόχαστρο. Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, οι πολυεθνικές εταιρίες ανταγωνίζονται σε όλο τον κόσμο για να συσσωρεύσουν περισσότερα κέρδη και να επικρατήσουν. Για να το κάνουν αυτό περιορίζουν συνέχεια αυτό που ονομάζουν «κόστος της εργασίας», δηλαδή τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τα δικαιώματα. Οι κυβερνήσεις και οι παγκόσμιοι οργανισμοί των πλούσιων δουλεύουν και νομοθετούν για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο. Αυτή η κατάσταση
επεκτείνεται σε όλη την αγορά εργασίας και οδηγεί:
1. Στην όλο και μεγαλύτερη «ευελιξία». Σε εργασία με όλο και λιγότερο (ή καθόλου) δικαιώματα, σταθερότητα, κοινωνική ασφάλιση κλπ.
2. Σε όλο και περισσότερη ανεργία.
Έτσι προχώρησε η κατάσταση όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι πλούσιοι πανηγύριζαν ότι αναπτυσσόταν η οικονομία τους και την ίδια στιγμή έκοβαν δικαιώματα και χειροτέρευαν τη ζωή των εργαζομένων.
Έτσι φτάσαμε και στην Ελλάδα να φτιαχτεί η γενιά των 600 και των 700 αλλά και των 400 ευρώ (stage), να μεγαλώσουν οι στρατιές των ανέργων, τα ωράρια να είναι όλο και χειρότερα, το ίδιο και οι συνθήκες εργασίας, να χρησιμοποιείται με φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία το τεράστιο εργατικό δυναμικό των μεταναστών. Έτσι φτάσαμε να ψηφιστούν δεκάδες νόμοι που προωθούν την ευέλικτη εργασία, την επισφάλεια, την ενοικίαση εργαζομένων, τη μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, να αυξάνεται η φορολογία για τους εργαζόμενους και να μειώνεται για τους εργοδότες. Και κυρίως φτάσαμε όλο και περισσότεροι να είναι «απασχολήσιμοι» και όλο και λιγότεροι να είναι εργαζόμενοι με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
Και τώρα που αυτό το σύστημα μπήκε σε μια μεγάλη κρίση - ακριβώς γιατί εκεί οδηγεί η συσσώρευση του πλούτου σε λίγους και της φτώχειας στους πολλούς - έρχονται να μας πούνε ότι πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Να πληρώσουν με τι; Με ότι τους έχει μείνει στην τσέπη και με ότι δικαίωμα έχει απομείνει. Για δύο πράγματα θέλουν να μας πείσουν: Ότι αυτή η κρίση είναι κάτι σαν φυσική καταστροφή που ξέσπασε και ότι η μόνη λύση είναι να την πληρώσουμε εμείς και όχι να αλλάξουν τα πράγματα.
Μπορούν τα πράγματα να πάνε διαφορετικά. Η δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι είναι τεράστια. Τι χρειάζεται; Καταρχήν να σκεφτούν όλο και περισσότεροι ότι αυτά που τους συμβαίνουν, οι συνθήκες στις οποίες ζουν και δουλεύουν, οι εξοντωτικοί ρυθμοί, οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά, όλα αυτά δεν αφορούν τον καθένα μόνο του αλλά εκατομμύρια ανθρώπους που είναι στην ίδια ή σε παρόμοια θέση. Μετά να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τα δικαιώματά μας, αυτά που έχουμε και μας τα στερούν και αυτά που θα έπρεπε και θα μπορούσαμε να έχουμε. Να αρχίσουμε να διεκδικούμε, να ζητάμε. Και να αρχίσουμε να ενωνόμαστε και να οργανωνόμαστε. Σε παρέες, επιτροπές, ομάδες, σωματεία, με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο εξυπηρετεί την ανάγκη να ακουγόμαστε και να μεγαλώνει η δύναμή μας. Δύο όπλα έχουμε: Το ένα είναι η αλληλεγγύη και η οργάνωση μέσα στους χώρους εργασίας. Το άλλο είναι να ενωθούμε σε ένα ευρύτερο ρεύμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης που να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους εργαζόμενους αλλά και άνεργους. Να βγάλουμε το «πρόβλημα» στους δρόμους, να τους αναγκάσουμε να μας ακούσουν και να κάνουν υποχωρήσεις, να αρχίσουμε να μετράμε επιτυχίες και νίκες.
Τι θέλουμε λοιπόν να κάνουμε με την κίνηση «Δικαίωμα»; Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε:
- Στην ενημέρωση των εργαζόμενων για τα δικαιώματά τους.
- Στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων με κάθε τρόπο που επιλέγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
- Στην οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία και τη δημιουργία νέων σωματείων όπου είναι απαραίτητο και αναγκαίο.
- Στην αλληλεγγύη και την οργάνωση των ανέργων και την άσκηση πίεσης στο κράτος και τους εργοδότες για τη διεκδίκηση εργασίας, απαλλαγών και δικαιωμάτων.
- Στην ανάπτυξη ενός μεγάλου κοινωνικού ρεύματος αντίστασης των εργαζομένων και των ανέργων της χώρας.
Πως θα τα πετύχουμε αυτά; Τα μέσα και οι τρόποι που έχουμε και που θέλουμε να αναπτύξουμε είναι:
- Η ιστοσελίδα dikaioma.gr, ένας χώρος ενημέρωσης, επικοινωνίας, συντονισμού και δράσης.
- Ο σύλλογος «Δικαίωμα», μια ανοιχτή και δημοκρατική μορφή οργάνωσης, ένα πανελλαδικό δίκτυο ενημέρωσης και συντονισμού εργαζομένων και ανέργων.
- Ένα δίκτυο δικηγόρων, λογιστών, εργαζόμενων σε υπηρεσίες και άλλων επαγγελματιών αλλά και συνδικαλιστών που μπορούν να υποστηρίξουν με συγκεκριμένο τρόπο τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
- Οι παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας για την υποστήριξη δικαιωμάτων και διεκδικήσεων.
- Η οργάνωση συζητήσεων, σεμιναρίων, εκδηλώσεων και η έκδοση υλικού για τα δικαιώματα και την αλληλεγγύη.
- Η οργάνωση και ενίσχυση διαμαρτυριών, συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων.
- Η συνεργασία με κάθε συλλογικότητα που τοποθετείται στο πλευρό των εργαζομένων και ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τη φτώχεια, την ανεργία.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και άνεργο να έρθει σε επαφή και να συντονιστεί μαζί μας. Κανείς να μη μείνει μόνος του, κανείς δεν είναι μόνος του. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος όσων μας θέλουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο φόβος μπορεί να αλλάξει στρατόπεδο αρκεί να συνειδητοποιήσουμε και να οργανώσουμε την τεράστια δύναμή μας.
«ΔΙΚΑΙΩΜΑ»
Αθήνα: 6944370977 - Θεσσαλονίκη: 6945953897 - Πάτρα: 6977558111
Ηράκλειο: 6977322612 - Καβάλα: 6976687590 - Αγρίνιο: 6977744393
Για να μεταφερθείτε στην ιστοσελίδα κάντε κλικ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου