Παναγιώτης Τζανετάτος
... Άνθρωποι που μοναδικός σκοπός τους είναι το κέρδος και η προσωπική προβολή.
Μιλούν για τουριστική ανάπτυξη, αγνοώντας πως η ανάπτυξη στην Ελλάδα περνά μέσα από των πολιτισμό της (καθώς και μέσα από τα μνημεία της). Όσον αφορά το πρόβλημα της γέφυρας έχει επισημανθεί τουλάχιστον εδω και 5 χρόνια. Η γέφυρα De Bosset , στέκει εκεί από το 1813 και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου.
Η αμέλεια κάποιων, οι αβάσιμες υποσχέσεις σήμερα ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με την πραγματικότητα. Πρέπει όπως πάντα να φτάνουμε στο έσχατο σημείο για να δούμε το πρόβλημα. Σας δίνω μόνο μια εκδοχή .. Τι θα γινόταν αν κάποιος βρισκόταν επάνω στο κομμάτι που κατέρρευσε..? Αίσχος.
Με σεβασμό προς την Ιστορία και των πολιτισμό του τόπου μου
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΤΟΣ
( ποιητής )
___________________________________________________________
___________________________________________________________
Νίκος Κόμης: Εγώ η Γέφυρα!
Αγαπητοί μου φίλοι, βλέπετε ήμουν από πέτρα και δεν καταλαβαίνατε πόσο στενοχωριόμουνα, για αυτό το λόγο σας δικαιολογώ όλους. Σας λέγω λοιπόν ότι θα φύγω, δεν μπορώ να κάτσω άλλο πια. Φυσικά και θα πονέσω μα ταπεινώθηκα πολύ .... Δε με βλέπατε μωρές, λίγο-λίγο που έφευγα μέσα από την αγκαλιά σας…
Ελπίζω εκεί βαθειά, μέσα στο βυθό να βρω άλλη αγκαλιά και με τον καιρό να ξεχαστώ. Όσο και να σας αγαπώ δεν ωφελεί, δεν απέκτησα ποτέ το σεβασμό σας. Με πατούσατε ανελέητα, η μόνη μου χαρά ήταν όταν έβλεπα τα ζευγαράκια και του ψαράδες με τα καλάμια τους να έρχονται και έλεγα, καλώς τους! Φυσικά ήταν και οι μόνοι που με φόρτωναν ενοχές. Τώρα όμως όλα τέλειωσαν μέσα σε ένα βράδυ, τα γαλάζια νερά ήδη με αγκαλιάζουν. Γεια σας άνθρωποι, δεν θέλω στεναχώριες, απλά να με έχετε μέσα στα όνειρα σας!
Η γέφυρα με την πέτρινη καρδιά!
Με σεβασμό Νίκος Κόμης...
Αγαπητοί μου φίλοι, βλέπετε ήμουν από πέτρα και δεν καταλαβαίνατε πόσο στενοχωριόμουνα, για αυτό το λόγο σας δικαιολογώ όλους. Σας λέγω λοιπόν ότι θα φύγω, δεν μπορώ να κάτσω άλλο πια. Φυσικά και θα πονέσω μα ταπεινώθηκα πολύ .... Δε με βλέπατε μωρές, λίγο-λίγο που έφευγα μέσα από την αγκαλιά σας…
Ελπίζω εκεί βαθειά, μέσα στο βυθό να βρω άλλη αγκαλιά και με τον καιρό να ξεχαστώ. Όσο και να σας αγαπώ δεν ωφελεί, δεν απέκτησα ποτέ το σεβασμό σας. Με πατούσατε ανελέητα, η μόνη μου χαρά ήταν όταν έβλεπα τα ζευγαράκια και του ψαράδες με τα καλάμια τους να έρχονται και έλεγα, καλώς τους! Φυσικά ήταν και οι μόνοι που με φόρτωναν ενοχές. Τώρα όμως όλα τέλειωσαν μέσα σε ένα βράδυ, τα γαλάζια νερά ήδη με αγκαλιάζουν. Γεια σας άνθρωποι, δεν θέλω στεναχώριες, απλά να με έχετε μέσα στα όνειρα σας!
Η γέφυρα με την πέτρινη καρδιά!
Με σεβασμό Νίκος Κόμης...
Mπράβο στον Καλαφάτη που πέρασε τις σωλήνες με την σφύρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία τα γράφεο κύριος Τζανετάτος.Καλαφάτης, Φόρτες και Μοσχόπουλος άφησαν τόσα πακέτα στήριξης να περάουν κι έγραψαν την γέφυρα στα... αρχεία τους
ΑπάντησηΔιαγραφή