Τ’ όραμα στα Πεσαδιάνικα χαλάσματα

Με τυραννά από καιρό

-και θα το σχολιάσω-

μες σε … τοπίο ζοφερό,

κι αν δεν το πω …θα σκάσω!

Όμως δεν βλέπω μακριά,

υπάρχει μια θαμπάδα,

έχω εικόνα μα, ωχριά:

Πηγαίνω στην Πεσάδα.

Ο Πρόεδρος λέει του ΤΕΙ

που είναι Πεσαδιάνος

θα δώσει στο χωριό πνοή.

-Τι με κοιτάς σαν χάνος-;

Μια συγκυρία ήτανε.   

-Έμαθα τι συμβαίνει-.

Ξύπνησε; Ονειρευότανε;

Έβλεπε … τον Παρθένη,

απάνω στα χαλάσματα

του οίκου Βαλσαμάκη

να κάθεται χαράματα

λες κι είχε πιει … φαρμάκι.

Άκουσε, σαν να ψέλλιζε:

«Χωριό να σου πετύχει»!

Θα πρέπει και να έβριζε

-μπερδεύτηκαν οι ήχοι-.

Κατάλαβε απ’ το χωριό

πως είναι ξεχασμένος

για αυτό έχει γίνει σα θεριό

κι είναι ζοχαδιασμένος.

Για μια στιγμή κουρλάθηκε.

Κάνει να του μιλήσει.

Σ’ έντονο φως εχάθηκε.

-Τον έχει παραλύσει-.

Ονειροκρίτες άνοιξε.

Πήγε και σε τσιγγάνα.

Όμως τη λύση έδωσε

σαν μέντιουμ η … Άννα.

ΤΕΙ μπορεί να έκλεισε.

Έσφαξε  την Παιδεία.

Στ’ όνειρο λύση έδωσε.

-Ιλαροτραγωδία-.

«Λίγα ευρώ αν ρίξουμε

μέσα εις τα χαλάσματα

τα πάντα θα ξορκίσουμε

ακόμη και φαντάσματα».

Κι ενώ όλοι ζορίζονται

λόγω των χαρατσίων,

ευρώ εξανεμίζονται

εντός των ερειπίων.

Άγνοια οι πάντες έχουνε

το τι γενέσθαι μέλλει

μηνύματα λαμβάνουνε

πως θα ‘χουνε οφέλη.

Λόγια πολλά, λόγια παχιά

τους έχουνε γεμίσει

πως το ερείπιο ταχειά

θα έχει … καθαρίσει,

κι ο χώρος παραθερισμού  

του μέγα καλλιτέχνη

λόγω της Άννας του χρησμού

θε να δοθεί στην τέχνη.

Και έργα θα εκθέτουνε

από παντού ζωγράφοι.

Κάποιοι έτσι το θέτουνε.

-Λες να ‘ναι μυθογράφοι-;

Κρυφά όμως. Μη το μάθουνε

δικοί μας καλλιτέχνες.

Ντελίριο θα πάθουνε.

Θα τρίζουνε κι οι πέτρες.

Για ένανε παραμπαστό

αυτούς τους εξεχάσανε, 

το ντόπιο έργο, ξακουστό,

στην άκρη το πετάξανε. 

Αλλά και εις το Τοπικό

Συμβούλιο διαφώνησαν

γιατί και το Κοινοτικό

Γραφείο παραχώρησαν.

Είκοσι  τετραγωνικά!

Μας βάζουν σε σκοτούρες!

«Μα είναι παραγωγικά».

Θα εκθέτουν … μινιατούρες!

Χωριό που απ’ το τίποτα

γεννιέται μια ελπίδα.

Θα γίνει -κι ας τα ύποπτα-      

πολιτισμού κοιτίδα.

Ορθάνοιξε η τύχη σας

φίλτατοι Πεσαδιάνοι,

ήλθε χαρά στο σπίτι σας.

Τώρα, ποιος θα σας πιάνει…

Δωμάτια να φτιάξετε,  

ταβέρνες και μποτέγες.

Εφέτος θα στοιβάξετε

τουρίστες και στις … στέγες.

Ευρώ θα ρέει αρκετό

αφήσετε τις έριδες.

Στο έτος το οριοθετώ.

Θα είστε μιλιονέριδες.

Σήμερα όλα είναι θολά

και δεν υπάρχει πρόγραμμα.

Βλέπετε αλλάζουνε πολλά

όταν υπάρχει «όραμα». 

Με τέτοιους οραματιστές

δεν πάει χαμένος κόπος.

Ψήφους δώστε ζεματιστές

να πάει μπροστά ο τόπος.

Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού

Για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ και τον ΤΗΛΕΒΟΑ