εις τας Αθήνας βρέθηκα προς διασκέδαση μου.
Αφού στο άστυ το κλεινόν ήμουν, σαν πατριώτης
στην πίτα περευρέθηκα που ‘κοβε η Αδελφότης.
Έτσι αριβάρισα νωρίς στο θέατρο τ’ …αφέντη
στο «Ακροπόλ» μου είπανε πως θα γενεί το γλέντι.
Τι στολισμός, τι φωτισμός, πολύχρωμα μπαλόνια
γιατί είχαν και γενέθλια για τα ενενήντα χρόνια.
Μεγάλη κοσμοσυρροή. Γραβάτα και βελέσι!
Σαν τους κουρλούς ετρέχανε να πιάσουν πρώτη θέση!
Είδα γνωστές, είδα γνωστούς, φίλους, συμπατριώτες
Παλικισιάνους, Σαμικούς, μα και Αργοστολιώτες.
Άλλους ντυμένους λαϊκά, και άλλους κουστουμάδους,
και με βελάδες που ‘φταναν μέχρι τους αστραγάλους.
Είδα και πατριώτισσες που ήταν από τζάκια
με τουαλέτες ακριβές, στιλάτα καπελάκια.
Τρεκλίζοντας κατέφθαναν ΄πα’ σε ψηλά τακούνια.
-Από κει πάνω αν πέσουνε θα γίνουνε μπουκούνια-!
Πολλοί οι ψηλομύτηδες, πολλές οι ψηλομύτες…
-Πώς καταντούν εκτός νησιού αυτοί οι Κεφαλονίτες-!!!
Σού ‘διναν την εντύπωση πως για να μπεις στο χώρο
θα ‘πρεπε, το λιγότερο, να ‘σαι στο …Libro d’Οro!
Ήλθαν και κάποιοι γνήσιοι και πρόσχαροι προς όλους
αλλά σου ‘μπάζαν μέσα σου μια παπόρια διαόλους.
Είδα πολλές, είδα πολλούς, κυρίες και κυρίους
Συλλόγων πολιτιστικών προέδρους αιώνιους.
Εκ των βορείων ερχόμενοι, μάλιστα προαστίων
ύφος στεγνό και σοβαρό … χίλιων καρδιναλίων.
Μια κουστωδία έφθασε όλες γνωστές οι φάτσες
που ήλθαν απ’ το νησί στων Αθηνών τις πιάτσες.
Ο Σάββας, ο Γεράσιμος, ομού με το Βαγγέλη
για να εκπροσωπήσουνε του Δήμαρχου τα σκέλη.
Γιατί ένας τέτοιος Δήμαρχος για να εκπροσωπείται
τρεις πρέπει το ελάχιστο, και μην τον αδικείται.
Άσε, μετά απ’ την κλοπή μπήκε σε καραντίνα.
Πρέπει καλά να το σκεφτεί για να ‘ρθει στην Αθήνα
Ένας ευπαρουσίαστος, ψηλός, μα και μουσάτος
ο Αναπολέος ήτανε που έμπαινε φορτσάτος.
- Πώς και την ανακάλυψε κι αυτός την Αδελφότητα;
- Μάλλον η παρουσία του … θα κρύβει σκοπιμότητα.
- Άκουσα, λέει σκέφτεται ψήφο να μας ζητήσει
και τα ΤΕΙ που κλείσανε πάλι να ξανανοίξει.
Ο τέως ο νομάρχης μας, έντοσης. Ο Διονύσης.
-Θυμάστε που στο κόμμα του προξένησε δονήσεις-;
Νάσου ο πρώην βουλευτής, ο Παναγής, ρεντάτος
ακμαίος, χαμογελαστός και πάντοτε κεφάτος.
Τον τελευταίο τον καιρό όπου έχει νταβαντούρια
πάντα παρουσιάζονται, γαλάζια δυο «τσιμπούρια»,
που και τα δυο στο όνειρο του υποψηφίου ζώντας
απ’ τη πρεμούρα μπήκανε μέσα σκουρδουμπελιώντας.
Λίγοι όμως γνωρίζανε τους: Παύλο και Σοφία
γι’ αυτό πολλοί ρωτάγανε: «Ποιοι είναι»; μ’ απορία.
Ο Σωτηράκης έλαμψε αμπράτσο με το Σπύρου.
Και παρουσία είχαμε έντονη και του κλήρου.
Πρόβαλε κι η κυβέρνηση στη διαδικασία
ζεύγος γνωστό, στη νήσο μας, που ‘ναι στην εξουσία.
Υφυπουργός και υπουργός Πέτρος και Μαριλίζα,
συνεργασία άψογη για να ‘μαστε … στην πρίζα.
Ο κόσμος τους σταμπάρισε, πολλοί πήγαν να σκάσουν.
Τους είχε όμως έκπληξη που δεν θα την ξεχάσουν.
Ο Βουλευτής κατέπληξε, που ο διάλος να με πάρει,
πότε ήλθε, πότε έφυγε, δεν πήραμε χαμπάρι.
Σπύρο μας, βλέπω έκανες ωραίο ελιγμό
οι δάσκαλοί σου, σου ‘μαθαν να … πιάνεις το σφυγμό.
Κανείς δεν σε αμφισβητεί έχεις μυαλό δαιμόνιο
κάνε μας όμως δήλωση: Διάβασες το μνημόνιο;
Με το κιλό οι επίσημοι, όλοι, ένα κομβόι,
στα πρώτα τα καθίσματα γινόταν συναγώι.
Γιατί όλοι θέση έψαχναν μπροστά να ποστιαστούνε,
γλύφτες που τους τριγύριζαν για να τους ασπαστούνε.
Εγώ από περιέργεια τήραγα να μη χάσω
μα με αυτά που έβλεπα μου ‘ρχόταν να ξεράσω.
Αγκάλες και χαμόγελα, φιλιά κι άλλες σπακάδες.
Φούντωνε η αγωνία μας για αριέττες και καντάδες.
Φωτογραφίες έβγαζαν η υπουργός κι ο Παύλος
-Ανάθεμα την τύχη μας! Δεν άρχιζε ο μπάλος-!
Η πασαρέλα τέλειωσε των πρώτων καθισμάτων
πάντες αφοσιώθημεν στο κόρε των ασμάτων.
Σαφώς και ήταν αρεστά, σκοποί απ’ το νησί μας
ωραία τα σονάρανε προς ευχαρίστησή μας.
Και να! ο ενθουσιασμός και να! τα παλαμάκια
το γέλιο έπεφτε πολύ στου Ηλία τα στιχάκια.
Ενώ όλοι γουδέραμε του πάλκου τα γεννόμενα,
ουδείς εφανταζότανε του κόσμου τα επόμενα.
Την ύπαρξη των υπουργών ακούμε απ’ το Βαγγέλη.
Κι ευθύς, κει μέσα έγινε όπου … κακού σου θέλει.
Δελέγκου αρχινήσανε φωνές και σουριξίδια
σχεδόν όλο το θέατρο εκτόξευε βρισίδια.
Βρίζανε τσου πολιτικούς και τα καμώματά τσου!
«Θέση δεν έχουνε εδώ»! Γιατί να ‘ναι μπροστά τσου;
Από «κουκί» θα πέφτανε αυγά και γιαουρτάκια
-μεγάλη ακρίβεια και σκληρή, πού να βρεις €υρουλάκια-!
Έγινε, πατριώτες μου, μεγάλο μαλεβράσι,
μα η Μαριλίζα φαίνεται νωρίς πως το ‘χε σκάσει.
Έμεινε ο Πέτρος μόνος του ν’ ακούει μπινελίκια
«Ανάθεμα τους θώκους μου και τα υπουργιλίκια».
Προς γνώση και συμμόρφωση, ένα τους λέω, κοίτα:
-Μη βγαίνετε απ’ το σπίτι σας, μην ξαναδείτε πίτα.
Αφού όλα ηρεμίσανε και πέσανε οι τόνοι
θέαμα απολαύσαμε π’ όλους μας εμψυχώνει
Το πρόγραμμα εκύλησε, η πίτα μας εκόπη
και ευλογιά απ’ της Νίκαιας πήραμε το Δεσπότη.
Καντρίλιες, Μπάλος, Μέρμηγκας, ήταν καλή η φιέστα
τα Κεφαλλονιτόπουλα «εδώσανε τα ρέστα».
Κάπου εδώ τελείωσε τούτο το πανηγύρι
του χρόνου, νάμαστε καλά, να δούμε όλοι χαΐρι!
Δεν ξέρω τι σας είπανε. Δεν γράφω παραμύθια.
Πάντα πίσω απ’ τις σάτιρες κρύβεται η αλήθεια.
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού
για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ και τον ΤΗΛΕΒΟΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου