ΟΜΙΛΙΑ ΣΠ. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΥ 12 ΑΠΡ 2011: Τροποποίηση του Νόμου για την Ποινική ευθύνη των Υπουργών.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Η χώρα μας, η κοινωνία, οι πολίτες και οι πολιτικοί βρισκόμαστε στο μέσο ενός άγριου κυκλώνα που σαρώνει τα πάντα, οικονομία, αξίες, αξιοπιστία.

Η παρακμή τείνει να γίνει μόνιμη κατάσταση στα δημόσια, αλλά και στα ατομικά μας ζητήματα. Είναι ηλίου φαεινότερο πως βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Ή οι δυνάμεις της προόδου και της ευθύνης θα αντιμετωπίσουν την τραγική κατάσταση και θα δώσουν προοπτική, ή η Ελλάδα θα βυθιστεί σε μία ατέρμονη κρίση που μπορεί να μην έχει επιστροφή.
Το σημερινό σχέδιο νόμου έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Η απαξίωση της πολιτικής είναι προφανής, αλλά και κατασταλτική. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αντιμετωπίζει με θυμηδία και οργή την πολιτική. Η τιμή των πολιτικών έχει ευτελιστεί. Είμαστε στο ναδίρ. Όταν η πολιτική ασθενεί, η κοινωνία πάσχει. Ποιο μπορεί να είναι το αύριο μιας κοινωνίας που έχει απορρίψει την πολιτική; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνο τρόμο μπορεί να μας γεμίσει.
Είναι γεγονός χωρίς καμιά αμφιβολία ότι εμείς φταίμε. Οι πολιτικοί φταίμε γι’ αυτό το κατάντημα. Και ίσως το μεγαλύτερο φταίξιμο είναι η κρατούσα νομοθεσία, αλλά και παγιωμένη αντίληψη στον πολίτη για τη γενικευμένη ατιμωρησία των πολιτικών. Αν γίναμε ο περίγελος του κόσμου πρωτίστως φταίμε εμείς.
Είναι ευνόητο να υπάρχουν –και υπάρχουν, γιατί είναι γνωστές- δυνάμεις οποιασδήποτε μορφής που να απεργάζονται την απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, αλλά και εμείς δίνουμε λαβή.

Το υπάρχον νομικό πλαίσιο περί ευθύνης Υπουργών είναι διάτρητο. Είναι  ανεπαρκές και εν πολλοίς προκλητικό. Τι περιμένουμε δηλαδή από τον απλό πολίτη; Ο ίδιος να έχει φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης, να έχει ανατρέψει όλα τα προσωπικά και οικογενειακά σχέδια και ταυτόχρονα να βλέπει πολιτικούς να απαλλάσσονται από πασιφανείς κατηγορίες, επειδή αυτό προβλέπει ο νόμος και να παραμένουν ευχαριστημένοι και ατάραχοι;

Ο πολίτης είναι τυφλός; Δεν βλέπει πολιτικούς που ξεκινώντας  χωρίς περιουσία, σταδιακά να μεταμορφώνονται σε ισχυρούς «κατέχοντες»; Το χειρότερο όλων είναι πως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Με σιγουριά πιστεύω πως δεν είναι απατεώνες όλοι οι πολιτικοί. Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Έχω γνωρίσει και γνωρίζω άριστους και έντιμους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, πραγματικά πρότυπα για μια κοινωνία. Αρκεί όμως η ατιμωρησία των λίγων για να υποσκάψει το κύρος και την εντιμότητα του συνόλου. Πιστεύω πως η πλειοψηφία των πολιτικών ασκεί ευόρκως το λειτούργημα της πολιτικής.
Το νομοσχέδιο που σήμερα κουβεντιάζουμε έχει το μειονέκτημα να πρέπει να κινηθεί μέσα στο συνταγματικό πλαίσιο που ορίζεται από το ισχύον Σύνταγμα. Έτσι η ριζική αλλαγή στο νόμο περί ευθύνης Υπουργών, που είναι απαιτητή από τους πολίτες και συνάδει με την ισονομία, δεν μπορεί να επιτευχθεί πλήρως.
Με τις εύστοχες διατάξεις του, όμως, μέσα στο υπάρχον συνταγματικό πλαίσιο βελτιώνει σημαντικά τις νομικές διατάξεις για την ευθύνη Υπουργών.
Με την παραγωγή των εγκλημάτων που τελούνται από Υπουργό να διέπεται πλέον από τις κοινές διατάξεις του γενικού μέρους του Ποινικού Κώδικα.
Με τη θεσμοθέτηση ενός σταδίου αξιολόγησης των στοιχείων που σχετίζονται με αξιόποινες πράξεις Υπουργών από τριμελές Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς.
Με την απαγόρευση της κίνησης κάθε είδους λογαριασμού του κατηγορουμένου με απόφαση του ανακριτή, μέλους του Αρείου Πάγου και τη σύμφωνη γνώμη του Εισαγγελέα του Συμβουλίου, που είναι Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Με τη δυνατότητα επιβολής περιοριστικών όρων σε Υπουργό.
Οι αλλαγές αυτές και άλλες που προβλέπονται στο νομοσχέδιο, στοχεύουν και επιτυγχάνουν την εξάλειψη διακρίσεων υπέρ των Υπουργών.
Ο αγώνας για την αναστήλωση της χαμένης αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών είναι αγώνας για τη δημοκρατία. Αν ζούσαμε σε άλλες εποχές, η σημερινή πολιτική πραγματικότητα θα προοιώνιζε θλιβερό μέλλον για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο φασισμός και ο ολοκληρωτισμός χτίζονται πάνω στα ερείπια της πολιτικής. Αν σήμερα ο φασισμός φαίνεται ξεμακρυσμένος, αυτό δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία δεν κινδυνεύει. Τα ανεξέλεγκτα κέντρα με τις απεριόριστες δυνάμεις καραδοκούν για την επιβολή λύσεων έξω από την δημοκρατική, λαϊκή νομιμοποίηση. Ο κίνδυνος να γυμνωθεί η δημοκρατία μας από το περιεχόμενό της δεν είναι απλά υπαρκτός, είναι μπροστά μας. Τον βλέπουμε και τον ζούμε.
Είναι ιστορικό χρέος να θωρακίσουμε τη δημοκρατία μας, να ξαναφέρουμε την πολιτική στο προσκήνιο και την αξιοπιστία στους πολιτικούς. Είμαι αισιόδοξος πως θα πετύχουμε. Και θα πετύχουμε πιο γρήγορα, όσο περισσότερο και με μεγαλύτερη ειλικρίνεια βοηθήσουμε όλοι.