Σπύρος Μοσχόπουλος: Η θέση μου είναι πως η κυβέρνηση δεν χάνει τον μεγάλο στόχο, την άρση του οικονομικού αδιεξόδου και την εφαρμογή μιας υπεύθυνης αναπτυξιακής πολιτικής.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΙΣ 4/10/2011 ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ «ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΕΝΈΡΓΕΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΊΣΜΑΤΟΣ».

 

 

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ,

Η έννοια του δημοψηφίσματος στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας είναι ταυτισμένη με περιόδους ανωμαλίας και πρωτοφανών εντάσεων, με εξαίρεση το δημοψήφισμα του 1974, το οποίο όμως και αυτό αποτέλεσε σαφή συνέπεια αλήστου μνήμης ιστορικών γεγονότων. Έτσι χωρίς αμφιβολία η έννοια αυτή και ξένη και απεχθής προς τον ελληνικό λαό είναι, όταν την προσεγγίζουμε μέσα από τα ιστορικά συμβάντα με τα οποία έχει συνδεθεί στο παρελθόν.

Απαλλαγμένο όμως το δημοψήφισμα από το βάρος των ιστορικών γεγονότων, αποτελούσε πάντα μια πολιτική καταφυγή για τον απλό πολίτη για πολλά κρίσιμα διλήμματα. Γι' αυτό η φράση «να γίνει δημοψήφισμα» ήτανε και είναι μια συνήθης πολιτική πρόταση των πολιτών.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως η εισαγωγή του δημοψηφίσματος στην ενεργή πολιτική ζωή της χώρας μας αποτελεί διεύρυνση της δημοκρατίας. Η ενίσχυση της λαϊκής βούλησης, της κυριαρχίας και της ενεργοποίησης του πολίτη, παράλληλα με την λαϊκή  νομιμοποίηση κυβερνητικών επιλογών σε κρίσιμα κοινωνικά και εθνικά θέματα είναι και επιθυμητό και αναγκαίο για το δημόσιο βίο.

Με το παρόν  νομοσχέδιο θεσπίζονται οι απαραίτητες ρυθμίσεις για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο πλαίσιο του Συντάγματός μας.

Θεωρώ πως αν αυτό το νομοσχέδιο το συζητούσαμε  πριν τρία ,τέσσερα ή και πέντε χρόνια , θα υπήρχε μια κατ’ αρχήν συμφωνία από όλες τις πτέρυγες της βουλής. Δυστυχώς η ρευστότητα και η αβεβαιότητα της σημερινής πολιτικής κατάστασης ωθεί την αντιπολίτευση σε αρνητικό ρόλο.

Οι αιτιάσεις της αντιπολίτευσης σύμφωνα με τις οποίες η κυβέρνηση είτε προσπαθεί να αιφνιδιάσει, είτε να αποπροσανατολίσει τα κόμματα και το λαό από τα κρίσιμα μεγάλα θέματα, στερούνται ισχυρής πολιτικής βάσης και διαψεύδονται από τα ίδια τα γεγονότα. Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος αποτελεί ρητή εξαγγελία του εκλογικού μας προγράμματος, θεμέλιο λίθο για την συμμετοχική δημοκρατία, η συζήτηση δε, έχει ανοίξει προ πολλών μηνών δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού. 

Άρα η αντιπολίτευση και ιδίως η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορεί να στέκεται τόσο ανεύθυνα μπροστά σε ένα σημαντικό για τη δημοκρατία νομοσχέδιο.

Ούτως η άλλως η όποια κυβερνητική ή κοινοβουλευτική πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος εκ των πραγμάτων θα ανοίξει δημόσιο διάλογο για όλο το φάσμα των κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων, κάτι που η αντιπολίτευση θα έπρεπε να επιδιώκει και όχι να το φοβάται.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το νομοσχέδιο με βρίσκει σύμφωνο και ως προς την αρχή και ως προς τα άρθρα και για αυτό θα ήθελα στον εναπομένοντα χρόνο να ασχοληθώ και να τοποθετηθώ σε κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη σε σχέση με αυτό.

Περνάμε τα τελευταία 2-3 χρόνια μια πρωτοφανή εθνική και κοινωνική κρίση από την οποία ακόμη δεν είμαστε σίγουροι για το πως θα μας προκύψει η επόμενη μέρα. Το γεγονός αυτό το ζούμε κατά δραματικό τρόπο όλοι οι Έλληνες. Και το ερώτημα που γεννάται  είναι το εξής: σε μια τόση κρίσιμη στιγμή του εθνικού βίου είναι σωστό να συζητάμε για δημοψηφίσματα? Μήπως όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα έπρεπε να επικεντρωθούν στη λύση του μεγάλου οικονομικού προβλήματος?

Η θέση μου είναι πως η κυβέρνηση δεν χάνει τον μεγάλο στόχο, την άρση του οικονομικού αδιεξόδου και την εφαρμογή μιας υπεύθυνης αναπτυξιακής πολιτικής. Θα ήταν μεγάλο λάθος ο εγκλεισμός σε αυτό το πρόβλημα του συνόλου της κυβερνητικής  πολιτικής. Οι νέες πολιτικές πρωτοβουλίες είναι απαραίτητες γιατί η πολιτική είναι ζήτημα πιο ευρύ και πολυδιάστατο από την οικονομία.

Ένα άλλο ισχυρό ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες είναι: πως μπορεί να υπάρξει ενδιαφέρον των πολιτών για ένα δημοψήφισμα όταν οι ίδιοι ταλανίζονται από αξεπέραστα προβλήματα διαβίωσης? Η πολιτική αφασία στην οποία έχει περιπέσει ο πολίτης , δεν δυναμιτίζει αυτόματα κάθε ενδιαφέρον για κάποιο δημοψήφισμα?

Πιστεύω πως ο πολίτης, δείχνοντας αδιαφορία προς την πολιτική τηρεί μια πολιτική  στάση από την οποία είναι έτοιμος να αφυπνισθεί όταν η ώρα θα το απαιτήσει. Αν ένα δημοψήφισμα είναι σωστά δομημένο, ειλικρινές και καθαρό, ανταποκρινόμενο σε υπαρκτές και κορυφαίες ανάγκες της κοινωνίας και του έθνους δεν θα αφήσει ανέγγιχτη  την πολιτική συνείδηση του Έλληνα.  

Τέλος θα αναφερθώ και σε ένα ακόμη ερώτημα που τίθεται:

Μήπως η αποχή των πολιτών από ένα δημοψήφισμα οδηγεί σε περεταίρω απαξίωση της πολιτικής?

Πράγματι, είναι προφανές πως  αν η συμμετοχή των πολιτών σε ένα δημοψήφισμα είναι μικρή αυτό αδυνατίζει ακόμη περισσότερο την πολιτική. Η αποχή μπορεί να καταστεί το νέο πολιτικό όπλο του λαού με το οποίο όχι μόνο μπορεί να ακυρώσει την πολιτική πρωτοβουλία μιας κυβέρνησης ή βουλευτών αλλά ακόμη περισσότερο να αμφισβητήσει συνολικά την λειτουργιά του πολιτικού συστήματος. Όμως αν και ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρκτός δεν νομίζω ότι είναι τόσο κοντινός .

Οι πολιτικές δυνάμεις , τα πολιτικά κόμματα και οι κοινωνικές οργανώσεις αν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την δυσκολία.

Όλοι αναφερόμαστε και με επίταση αναφέρουμε πως κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πολιτική και για αυτό κλονίζει όλο το οικοδόμημα της κοινωνίας .

Γι’ αυτό το λόγο χρειαζόμαστε  εκτός από τα οικονομικά προγράμματα και πολιτικές καινοτομίες που να ενεργοποιήσουν τον απλό πολίτη. Το ότι το πολιτικό μας σύστημα πάσχει από αναχρονιστικές αγκυλώσεις όλοι το επικαλούμαστε και όλοι το βιώνουμε. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ,

και σήμερα. υπάρχουν  κρίσιμα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο δημοψηφίσματος ούτως ώστε μέσα από την ενεργοποίηση των πολιτών να εκσυγχρονίσουμε το πολιτικό μας σύστημα, για μια ισχυρή και υγιή δημοκρατία.

Ας το τολμήσουμε

Ευχαριστώ